Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2006
Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006
Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2006
Περί ποδoσφαίρου και επαρχίας
Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρου του έγκριτου fellow blogger σας στο Contra.gr
Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2006
Πάνε καλά ?
Τελικά μερικοί/ές δεν λένε να ανοίξουν τα μάτια τους και τ' αυτιά τους στον κόσμο.
Δεν λένε να καταλάβουν, ότι δεν ζουν μόνοι τους σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν λένε να καταλάβουν, ότι ζουν σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όπου οφείλουμε όλοι να τηρούμε κάποιους κανόνες, να σεβόμαστε τους νόμους.
Δεν λένε να καταλάβουν, πως δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μένει ατιμώρητος, όταν αποφασίζει να στερήσει τη ζωή σε κάποιον συνάνθρωπό μας, όταν στρέφεται κατά της ιδιοκτησίας άλλων.
Επιτίθενται σε κάθε ευκαιρία στην οργανωμένη πολιτεία και κατηγορούν το "Σύστημα" για αυταρχισμό και παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν, πως πολλές από τις πράξεις τους, διέπονται από τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Παίρνω αφορμή και γράφω τα παραπάνω, από την κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, από "αντιεξουσιαστές" με κεντρικό αίτημα την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, καταδικασθέντα για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες της 17Ν.
Δεν λένε να καταλάβουν, ότι δεν ζουν μόνοι τους σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν λένε να καταλάβουν, ότι ζουν σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όπου οφείλουμε όλοι να τηρούμε κάποιους κανόνες, να σεβόμαστε τους νόμους.
Δεν λένε να καταλάβουν, πως δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μένει ατιμώρητος, όταν αποφασίζει να στερήσει τη ζωή σε κάποιον συνάνθρωπό μας, όταν στρέφεται κατά της ιδιοκτησίας άλλων.
Επιτίθενται σε κάθε ευκαιρία στην οργανωμένη πολιτεία και κατηγορούν το "Σύστημα" για αυταρχισμό και παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν, πως πολλές από τις πράξεις τους, διέπονται από τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Παίρνω αφορμή και γράφω τα παραπάνω, από την κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, από "αντιεξουσιαστές" με κεντρικό αίτημα την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, καταδικασθέντα για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες της 17Ν.
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2006
The Power of Kindness
His name was Fleming, and he was a poor Scottish farmer. One day, while trying to make a living for his family, he heard a cry for help coming from a nearby bog. He dropped his tools and ran to the bog.
There, mired to his waist in black muck, was a terrified boy, screaming and struggling to free himself. Farmer Fleming saved the lad from what could have been a slow and terrifying death.
The next day, a fancy carriage pulled up to the Scotsman's sparse surroundings An elegantly dressed nobleman stepped out and introduced himself as the father of the boy Farmer Fleming had saved.
"I want to repay you," said the nobleman. "You saved my son's life."
"No, I can't accept payment for what I did," the Scottish farmer replied waving off the offer. At that moment, the farmer's own son came to the door of the family hovel.
"Is that your son?" the nobleman asked.
"Yes," the farmer replied proudly.
"I'll make you a deal. Let me provide him with the level of education my own son will enjoy. If the lad is anything like his father, he'll no doubt grow to be a man we both will be proud of." And that he did.
Farmer Fleming's son attended the very best schools and in time, graduated from St. Mary's Hospital Medical School in London, and went on to become known throughout the world as the noted Sir Alexander Fleming, the discoverer of Penicillin.
Years afterward, the same nobleman's son who was saved from the bog was stricken with pneumonia.
What saved his life this time? Penicillin.
The name of the nobleman? Lord Randolph Churchill. His son's name?
Sir Winston Churchill.
Someone once said: What goes around comes around.
Work like you don't need the money.
Love like you've never been hurt.
Dance like nobody's watching.
Sing like nobody's listening.
Live like it's Heaven on Earth.
There, mired to his waist in black muck, was a terrified boy, screaming and struggling to free himself. Farmer Fleming saved the lad from what could have been a slow and terrifying death.
The next day, a fancy carriage pulled up to the Scotsman's sparse surroundings An elegantly dressed nobleman stepped out and introduced himself as the father of the boy Farmer Fleming had saved.
"I want to repay you," said the nobleman. "You saved my son's life."
"No, I can't accept payment for what I did," the Scottish farmer replied waving off the offer. At that moment, the farmer's own son came to the door of the family hovel.
"Is that your son?" the nobleman asked.
"Yes," the farmer replied proudly.
"I'll make you a deal. Let me provide him with the level of education my own son will enjoy. If the lad is anything like his father, he'll no doubt grow to be a man we both will be proud of." And that he did.
Farmer Fleming's son attended the very best schools and in time, graduated from St. Mary's Hospital Medical School in London, and went on to become known throughout the world as the noted Sir Alexander Fleming, the discoverer of Penicillin.
Years afterward, the same nobleman's son who was saved from the bog was stricken with pneumonia.
What saved his life this time? Penicillin.
The name of the nobleman? Lord Randolph Churchill. His son's name?
Sir Winston Churchill.
Someone once said: What goes around comes around.
Work like you don't need the money.
Love like you've never been hurt.
Dance like nobody's watching.
Sing like nobody's listening.
Live like it's Heaven on Earth.
Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2006
9-11
Don't know how valid this is ... but it is definitely a frightening scenario ...
11/09/2001
Την νεκρική σιωπή του πρωινού της 11/09/2001 ακολούθησαν οι κραυγές και οι πόλεμοι του κυβερνήτη Τζόρτζ Μπους.
Πέντε χρόνια μετά, κάποιες απλές φωνές συνεχίζουν να θεωρούν πως υπάρχουν «θεωρίες συνωμοσίας» για το γεγονός εκείνο, που πλησιάζουν την αλήθεια. Ίσως μάλιστα, να είναι και η αλήθεια…
Αντιγράφω από το «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας λόγια από την συνέντευξη του Αμερικάνου καθηγητή Τζέιμς Φέτζερ στον Γιάννη Μπογιόπουλο.
Ο Φέτζερ είναι ακαδημαϊκός και ερευνητής και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να μην πάρει σοβαρά τα όσα λέει. Άλλωστε, μια απλή ανάγνωση θα σας πείσει ότι ομιλούμε για «κοινή λογική» :
«Τα φυσικά ευρήματα είναι τα θεμέλια της δικής μας ανάλυσης (σ.σ. για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001). Η κυβερνητική άποψη καταρρίπτει τους νόμους της Φυσικής και της Μηχανικής και δεν είναι δυνατόν να είναι αληθινή.
Για παράδειγμα, κάθε κτίριο είχε 47 ατσάλινες κολόνες στον πυρήνα, διασυνδεόμενες σε μια πολύπλοκη δομή. Μπορούσαν να στηρίξουν βάρος δεκαπλάσιο από όσο είχαν.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ήταν η σύγκρουση με τα αεροπλάνα και η φωτιά από τα καύσιμα τους που οδήγησε στην κατακόρυφη κατάρρευση. Όμως τα κτίρια ήταν κατασκευασμένα έτσι ώστε να αντέξουν σύγκρουση με αεροπλάνο.
Ο Φράνκ Ντεμαρτίνι, που ήταν συντονιστής στην κατασκευή των δίδυμων πύργων, λέει πως η σύγκρουση αεροπλάνου με τα κτίρια, ακόμα και εάν ήταν πολλαπλή, θα ήταν ανάλογη με το να καρφώνεις μολύβια σε κουνουπιέρα.
Δεύτερο : Η μεγαλύτερη θερμοκρασία που μπορούν να φτάσουν φλεγόμενα τα καύσιμα των αεροπλάνων, στις ιδανικότερες συνθήκες και με άφθονο διαθέσιμο οξυγόνο, είναι 1.800 βαθμοί Φαρενάιτ.
Αυτές οι φωτιές έκαιγαν πολύ χαμηλότερα.. σε εργαστηριακά πειράματα υπολογίστηκε ότι έκαιγαν περίπου σε 500 βαθμούς. Το ατσάλι στο σκελετό του κτιρίου λιώνει στους 2.800 βαθμούς, δηλαδή σε 1.000 βαθμούς παραπάνω από την υψηλότερη θερμοκρασία που θα μπορούσε να προκληθεί από τα καύσιμα.
Ακόμη, πάντα σύμφωνα με τα πειράματα, το ατσάλι, θα μπορούσε να αντέξει σε θερμοκρασία 2.000 βαθμών για έξι συνεχής ώρες, χωρίς να δείξει εμφανή κόπωση. Το ένα κτίριο, ο νότιος πύργος που έπεσε πρώτος – ενώ ήταν ο δεύτερος που χτυπήθηκε -, κατέρρευσε ή καλύτερα εξαφανίστηκε έπειτα από μια ώρα.
Ο βόρειος πύργος έπειτα από μιάμιση ώρα. Έτσι, οι φωτιές έκαιγαν σε πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία για πολύ μικρότερο διάστημα για να αποδυναμώσουν το ατσάλι. Δεν θα μπορούσε να λιώσει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, γιατί το ατσάλι δεν θα μπορούσε υπό αυτές τις συνθήκες.
Ακόμη, συζητήσεις με πολιτικούς μηχανικούς, με έχουν πείσει πως η σχεδίαση του κτιρίου ήταν τέτοια που δεν θα έκανε κατακόρυφη κατάρρευση. Υπάρχει ένα και μοναδικό πιθανό σενάριο για να γίνει μια κατακόρυφη κατάρρευση. Έπρεπε όλες οι κολόνες υποστήριξης να κοπούν την ίδια στιγμή. Αυτό είναι εντελώς γελοίο! Δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό μέσω θερμότητας. Μπορεί να γίνει μόνο μηχανικά ή με την χρήση εκρηκτικών.»
Ο καθηγητής Φρέιζερ στέκεται σε ένα ακόμα συγκλονιστικό στοιχείο, το χρόνο της κατάρρευσης των πύργων : «Η επίσημη επιτροπή που ερεύνησε το θέμα αναφέρει στην σελίδα 305 του πορίσματος ότι ο νότιος πύργος έπεσε σε δέκα δευτερόλεπτα. Το εκπληκτικό είναι ότι εάν αφήσω εάν αντικείμενο απ’ αυτό το ύψος θα φτάσει στο έδαφος σε 12 δευτερόλεπτα! Αυτό σημαίνει ότι τα κτίρια έπεσαν με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν της ελεύθερης πτώσης! Δεν υπήρχε η παραμικρή αντίσταση από τους κάτω ορόφους. Είναι φαινόμενο που είναι αδύνατο να εξηγηθεί με τη Φυσική, χωρίς την μαζική χρήση εκρηκτικών…..
Άλλα συγκλονιστικά από την συνέντευξη του ακαδημαϊκού καθηγητή που ηγείται του σχήματος. «Ακαδημαϊκοί για την αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου» και αριθμεί περίπου 300 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία έχουν την δυνατότητα επιστημονικών ερευνών :
«Αν η έρευνα μας είναι σωστή, η αμερικάνικη κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει βία και απειλή βίας για να εγκαταστήσει το φόβο στον αμερικάνικο λαό.
Οι Ντικ Τσέινι, Ντόναλντ Ράμσφελντ και Πολ Γούλφοβιτς θέλουν να δημιουργήσουν μια αμερικανική αυτοκρατορία. Μας το είπαν! Μας είπαν τι θέλουν να γίνει. Σχεδίασαν ένα λεπτομερές σχέδιο. Λέγεται «πρόγραμμα για το νέο αμερικάνικο αιώνα».
Η ιδέα ήταν να φτιάξουν μια σειρά από ισχυρές βάσεις σε όλον τον κόσμο και να επεμβαίνουν επιθετικά στη Μέση Ανατολή – όχι μόνο για να ελέγχουν τα φυσικά αποθέματα εκεί αλλά και για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή σε αυτήν την κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή.
Αλλά πιθανότατα ο αμερικανικός λαός δεν θα ήταν διατεθειμένος να υποστεί οικονομικές θυσίες και τις απώλειες των ιδίων του των παιδιών για να υποστηρίξει αυτό το σχέδιο, εκτός εάν υπήρχε κάποιο φοβερά τραυματικό γεγονός, παρόμοιο με το Περλ Χάρμπορ….
Υπήρξε ένα θέμα ασφαλείας στους δίδυμους πύργους, δυο εβδομάδες πριν την 11/09. τα κτίρια έκλεισαν, οι υπάλληλοι πήγαν σπίτι τους, οι κάμερες ασφαλείας έσβησαν και οι μηχανικοί μπήκαν μέσα. Ήταν η ώρα που τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά.
Ο Στίβεςν Τζόουνς, καθηγητής Φυσικής στο πανεπιστήμιο ΒΥU, υπολόγισε ότι χρειάζονταν περίπου δέκα επισκέψεις από δέκα άτομα για να φυτευτεί η απαραίτητη ποσότητα των εκρηκτικών.
Η υπεύθυνη εταιρία για την ασφάλεια του World Trade Center ήταν η Securecom. Ένας από τους διευθυντές ήταν ο Μάρβιν Μπους, αδελφός του προέδρου Μπους και ένας άλλος ξάδελφός του. Όπως λένε και στα δικαστήρια, υπήρχε το κίνητρο, τα μέσα και η ευκαιρία.
Υπήρχε και το World Trade Center 7 που έπεσε στις 5,20 το απόγευμα. Αυτό ήταν ένα κτίριο 47 ορόφων, που δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο και δεν είχε φωτιές από καύσιμα.Ο Λάρι Σίλβερσταϊν, που το νοίκιαζε, το είχε ασφαλίσει κατά τρομοκρατικής επίθεσης έξι εβδομάδες πριν για 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Ήταν μια κλασική ελεγχόμενη κατεδάφιση με την χρήση των εκρηκτικών.
Παραφράζοντας το έργο του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς» μάλλον πρέπει να φωνάξουμε «Ζητείται αλήθεια»….
11/09/2001
Την νεκρική σιωπή του πρωινού της 11/09/2001 ακολούθησαν οι κραυγές και οι πόλεμοι του κυβερνήτη Τζόρτζ Μπους.
Πέντε χρόνια μετά, κάποιες απλές φωνές συνεχίζουν να θεωρούν πως υπάρχουν «θεωρίες συνωμοσίας» για το γεγονός εκείνο, που πλησιάζουν την αλήθεια. Ίσως μάλιστα, να είναι και η αλήθεια…
Αντιγράφω από το «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας λόγια από την συνέντευξη του Αμερικάνου καθηγητή Τζέιμς Φέτζερ στον Γιάννη Μπογιόπουλο.
Ο Φέτζερ είναι ακαδημαϊκός και ερευνητής και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να μην πάρει σοβαρά τα όσα λέει. Άλλωστε, μια απλή ανάγνωση θα σας πείσει ότι ομιλούμε για «κοινή λογική» :
«Τα φυσικά ευρήματα είναι τα θεμέλια της δικής μας ανάλυσης (σ.σ. για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001). Η κυβερνητική άποψη καταρρίπτει τους νόμους της Φυσικής και της Μηχανικής και δεν είναι δυνατόν να είναι αληθινή.
Για παράδειγμα, κάθε κτίριο είχε 47 ατσάλινες κολόνες στον πυρήνα, διασυνδεόμενες σε μια πολύπλοκη δομή. Μπορούσαν να στηρίξουν βάρος δεκαπλάσιο από όσο είχαν.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ήταν η σύγκρουση με τα αεροπλάνα και η φωτιά από τα καύσιμα τους που οδήγησε στην κατακόρυφη κατάρρευση. Όμως τα κτίρια ήταν κατασκευασμένα έτσι ώστε να αντέξουν σύγκρουση με αεροπλάνο.
Ο Φράνκ Ντεμαρτίνι, που ήταν συντονιστής στην κατασκευή των δίδυμων πύργων, λέει πως η σύγκρουση αεροπλάνου με τα κτίρια, ακόμα και εάν ήταν πολλαπλή, θα ήταν ανάλογη με το να καρφώνεις μολύβια σε κουνουπιέρα.
Δεύτερο : Η μεγαλύτερη θερμοκρασία που μπορούν να φτάσουν φλεγόμενα τα καύσιμα των αεροπλάνων, στις ιδανικότερες συνθήκες και με άφθονο διαθέσιμο οξυγόνο, είναι 1.800 βαθμοί Φαρενάιτ.
Αυτές οι φωτιές έκαιγαν πολύ χαμηλότερα.. σε εργαστηριακά πειράματα υπολογίστηκε ότι έκαιγαν περίπου σε 500 βαθμούς. Το ατσάλι στο σκελετό του κτιρίου λιώνει στους 2.800 βαθμούς, δηλαδή σε 1.000 βαθμούς παραπάνω από την υψηλότερη θερμοκρασία που θα μπορούσε να προκληθεί από τα καύσιμα.
Ακόμη, πάντα σύμφωνα με τα πειράματα, το ατσάλι, θα μπορούσε να αντέξει σε θερμοκρασία 2.000 βαθμών για έξι συνεχής ώρες, χωρίς να δείξει εμφανή κόπωση. Το ένα κτίριο, ο νότιος πύργος που έπεσε πρώτος – ενώ ήταν ο δεύτερος που χτυπήθηκε -, κατέρρευσε ή καλύτερα εξαφανίστηκε έπειτα από μια ώρα.
Ο βόρειος πύργος έπειτα από μιάμιση ώρα. Έτσι, οι φωτιές έκαιγαν σε πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία για πολύ μικρότερο διάστημα για να αποδυναμώσουν το ατσάλι. Δεν θα μπορούσε να λιώσει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, γιατί το ατσάλι δεν θα μπορούσε υπό αυτές τις συνθήκες.
Ακόμη, συζητήσεις με πολιτικούς μηχανικούς, με έχουν πείσει πως η σχεδίαση του κτιρίου ήταν τέτοια που δεν θα έκανε κατακόρυφη κατάρρευση. Υπάρχει ένα και μοναδικό πιθανό σενάριο για να γίνει μια κατακόρυφη κατάρρευση. Έπρεπε όλες οι κολόνες υποστήριξης να κοπούν την ίδια στιγμή. Αυτό είναι εντελώς γελοίο! Δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό μέσω θερμότητας. Μπορεί να γίνει μόνο μηχανικά ή με την χρήση εκρηκτικών.»
Ο καθηγητής Φρέιζερ στέκεται σε ένα ακόμα συγκλονιστικό στοιχείο, το χρόνο της κατάρρευσης των πύργων : «Η επίσημη επιτροπή που ερεύνησε το θέμα αναφέρει στην σελίδα 305 του πορίσματος ότι ο νότιος πύργος έπεσε σε δέκα δευτερόλεπτα. Το εκπληκτικό είναι ότι εάν αφήσω εάν αντικείμενο απ’ αυτό το ύψος θα φτάσει στο έδαφος σε 12 δευτερόλεπτα! Αυτό σημαίνει ότι τα κτίρια έπεσαν με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν της ελεύθερης πτώσης! Δεν υπήρχε η παραμικρή αντίσταση από τους κάτω ορόφους. Είναι φαινόμενο που είναι αδύνατο να εξηγηθεί με τη Φυσική, χωρίς την μαζική χρήση εκρηκτικών…..
Άλλα συγκλονιστικά από την συνέντευξη του ακαδημαϊκού καθηγητή που ηγείται του σχήματος. «Ακαδημαϊκοί για την αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου» και αριθμεί περίπου 300 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία έχουν την δυνατότητα επιστημονικών ερευνών :
«Αν η έρευνα μας είναι σωστή, η αμερικάνικη κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει βία και απειλή βίας για να εγκαταστήσει το φόβο στον αμερικάνικο λαό.
Οι Ντικ Τσέινι, Ντόναλντ Ράμσφελντ και Πολ Γούλφοβιτς θέλουν να δημιουργήσουν μια αμερικανική αυτοκρατορία. Μας το είπαν! Μας είπαν τι θέλουν να γίνει. Σχεδίασαν ένα λεπτομερές σχέδιο. Λέγεται «πρόγραμμα για το νέο αμερικάνικο αιώνα».
Η ιδέα ήταν να φτιάξουν μια σειρά από ισχυρές βάσεις σε όλον τον κόσμο και να επεμβαίνουν επιθετικά στη Μέση Ανατολή – όχι μόνο για να ελέγχουν τα φυσικά αποθέματα εκεί αλλά και για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή σε αυτήν την κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή.
Αλλά πιθανότατα ο αμερικανικός λαός δεν θα ήταν διατεθειμένος να υποστεί οικονομικές θυσίες και τις απώλειες των ιδίων του των παιδιών για να υποστηρίξει αυτό το σχέδιο, εκτός εάν υπήρχε κάποιο φοβερά τραυματικό γεγονός, παρόμοιο με το Περλ Χάρμπορ….
Υπήρξε ένα θέμα ασφαλείας στους δίδυμους πύργους, δυο εβδομάδες πριν την 11/09. τα κτίρια έκλεισαν, οι υπάλληλοι πήγαν σπίτι τους, οι κάμερες ασφαλείας έσβησαν και οι μηχανικοί μπήκαν μέσα. Ήταν η ώρα που τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά.
Ο Στίβεςν Τζόουνς, καθηγητής Φυσικής στο πανεπιστήμιο ΒΥU, υπολόγισε ότι χρειάζονταν περίπου δέκα επισκέψεις από δέκα άτομα για να φυτευτεί η απαραίτητη ποσότητα των εκρηκτικών.
Η υπεύθυνη εταιρία για την ασφάλεια του World Trade Center ήταν η Securecom. Ένας από τους διευθυντές ήταν ο Μάρβιν Μπους, αδελφός του προέδρου Μπους και ένας άλλος ξάδελφός του. Όπως λένε και στα δικαστήρια, υπήρχε το κίνητρο, τα μέσα και η ευκαιρία.
Υπήρχε και το World Trade Center 7 που έπεσε στις 5,20 το απόγευμα. Αυτό ήταν ένα κτίριο 47 ορόφων, που δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο και δεν είχε φωτιές από καύσιμα.Ο Λάρι Σίλβερσταϊν, που το νοίκιαζε, το είχε ασφαλίσει κατά τρομοκρατικής επίθεσης έξι εβδομάδες πριν για 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Ήταν μια κλασική ελεγχόμενη κατεδάφιση με την χρήση των εκρηκτικών.
Παραφράζοντας το έργο του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς» μάλλον πρέπει να φωνάξουμε «Ζητείται αλήθεια»….
Τρίτη 18 Ιουλίου 2006
Ηλεκτρονικό εμφύτευμα
Ένα εμφυτεύσιμο μικροτσίπ που αποθηκεύει ιατρικά στοιχεία θα δοκιμαστεί σε πελάτες αμερικανικής ασφαλιστικής εταιρείας που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, προκειμένου να μη χάνεται χρόνος μετά τη διακομιδή του ασθενούς και να μειωθούν τα ιατρικά λάθη.
Η εταιρεία horizon Blue Cross, με έδρα το Νιου Τζέρσι, ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι συνεργάζεται με το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Χάκενσακ ώστε το τσιπ θα εμφυτευθεί σε 280 ασθενείς που νοσηλεύονται συχνά εκεί. Το πρόγραμμα είναι εθελοντικό και δεν χρεώνεται στους ασθενείς.
Η συσκευή έχει μέγεθος κόκκου ρυζιού, εμφυτεύεται υποδερμικά πάνω από τον ώμο και περιέχει έναν κωδικό μέσω του οποίου το νοσηλευτικό προσωπικό μπορεί να ανακτήσει το ιατρικό ιστορικό του φορέα σε περίπτωση που ο ασθενής έχει χάσει τις αισθήσεις του.
Η Horizon ελπίζει ότι το τσιπ θα μειώσει τις λανθασμένες διαγνώσεις, τη χορήγηση ακατάλληλων φαρμάκων και την επανάληψη ακριβών διαγνωστικών εξετάσεων.
Το πιλοτικό πρόγραμμα απευθύνεται προς το παρόν μόνο σε ασφαλισμένους που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και είναι πιθανότερο να διακομιστούν αναίσθητοι, δήλωσε εκπρόσωπος της Horizon. Τα άτομα με διαβήτη, για παράδειγμα, μπορεί να χάσουν τις αισθήσεις τους ή να βρεθούν σε σύγχυση από υπερβολική δόση ινσουλίνης.
Το τσιπ κατασκευάζεται από την VeriChip Corp. και τα στοιχεία που περιέχει διαβάζονται από ειδικό εξοπλισμό στο νοσοκομείο. Αν το πιλοτικό πρόγραμμα αποδειχθεί επιτυχές, θα επεκταθεί και σε άλλους ασθενείς σε διάστημα περίπου δύο ετών.
Πηγή : news.in.gr, με πληροφορίες από Associated Press
Δευτέρα 17 Ιουλίου 2006
Παρασκευή 14 Ιουλίου 2006
Έρχονται ανακατατάξεις στον Τύπο
Επιβεβαιώθηκαν οι φήμες που ήθελαν τον κύριο και την κυρία Αγγελοπούλου να αναπτύσσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες στο χώρο της ενημέρωσης.
Είναι τέτοιο το μέγεθος της οικονομικής και όχι μόνο δύναμης του ζεύγους, που είναι σχεδόν δεδομένο πως δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την υπόλοιπη αγορά.
Ο χρόνος θα δείξει...
Ακολουθεί σχετική δημοσίευση στο in.gr
Το ζεύγος Αγγελοπούλου αναλαμβάνει την έκδοση της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, καθώς όπως έγινε γνωστό την Πέμπτη ο επιχειρηματίας Θ.Αγγελόπουλος και η σύζυγός του Γιάννα Αγγελοπούλου απέκτησαν την πλειοψηφία των μετοχών του Ιδρύματος Τύπου ΑΕ που την εξέδιδε ώς σήμερα.
Τα οριστικά συμβόλαια υπεγράφησαν την Πέμπτη και λίγη ώρα αργότερα το ζεύγος Αγγελοπούλου ανακοίνωσε ότι «αναλαμβάνει τις ευθύνες του 'Ελεύθερου Τύπου' με συναίσθηση ευθύνης και συνείδηση του ρόλου του χώρου όπου εισέρχονται».
Πρόθεσή τους είναι «η συμβολή στον ανοιχτό δημόσιο διάλογο, με τον σεβασμό και τη στήριξη της δουλειάς των δημοσιογράφων και όλων εκείνων που μοχθούν για τον Ελεύθερο Τύπο».
Η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος θα εκδίδεται στο εξής από την εταιρεία Τύπος Συμμετοχών ΑΕ, της οποίας πρόεδρος αναλαμβάνει ο κ. Γ. Δαλακούρας και αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο ώς σήμερα διευθυντής του Τύπου της Κυριακής κ. Ν.Σίμος. Στην εταιρεία μετέχει επίσης και ο κ. Μαρινάκης, αλλά βασικοί μέτοχοι θα είναι οι κ. Θεόδωρος και Γιάννα Αγγελοπούλου.
Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος δεν σχολίασε την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της εφημερίδας και αρκέστηκε να σημειώσει ότι «πρόκειται για μια καθαρά επιχειρηματική δραστηριότητα και αυτού του είδους οι δραστηριότητες στη χώρα μας είναι ελεύθερες».
Τα οριστικά συμβόλαια υπεγράφησαν την Πέμπτη και λίγη ώρα αργότερα το ζεύγος Αγγελοπούλου ανακοίνωσε ότι «αναλαμβάνει τις ευθύνες του 'Ελεύθερου Τύπου' με συναίσθηση ευθύνης και συνείδηση του ρόλου του χώρου όπου εισέρχονται».
Πρόθεσή τους είναι «η συμβολή στον ανοιχτό δημόσιο διάλογο, με τον σεβασμό και τη στήριξη της δουλειάς των δημοσιογράφων και όλων εκείνων που μοχθούν για τον Ελεύθερο Τύπο».
Η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος θα εκδίδεται στο εξής από την εταιρεία Τύπος Συμμετοχών ΑΕ, της οποίας πρόεδρος αναλαμβάνει ο κ. Γ. Δαλακούρας και αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο ώς σήμερα διευθυντής του Τύπου της Κυριακής κ. Ν.Σίμος. Στην εταιρεία μετέχει επίσης και ο κ. Μαρινάκης, αλλά βασικοί μέτοχοι θα είναι οι κ. Θεόδωρος και Γιάννα Αγγελοπούλου.
Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος δεν σχολίασε την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της εφημερίδας και αρκέστηκε να σημειώσει ότι «πρόκειται για μια καθαρά επιχειρηματική δραστηριότητα και αυτού του είδους οι δραστηριότητες στη χώρα μας είναι ελεύθερες».
Φεστιβάλ ΚΝΕ 2006
13 - 14 - 15 - 16Σεπτέμβρη
Πανεπιστημιούπολη
Ιλίσια
Ανυπότακτη επιλογή
Με το ΚΚΕ για την ανατροπή
«Το Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» αποτελεί μοναδικό πολιτικό – πολιτιστικό γεγονός στη νεολαία και καταφέρνει να κερδίζει το ενδιαφέρον δεκάδων χιλιάδων νέων με τις εκδηλώσεις και τις πρωτοβουλίες του σε όλη τη χώρα, με τη διοργάνωση αντιιμπεριαλιστικών διημέρων. Χρειάζεται να περάσει το Φεστιβάλ σε μια ανώτερη ποιότητα πολιτικής επικοινωνίας με τη νεολαία, μέσα από μορφές και πολιτιστική δραστηριότητα που πιο εύστοχα θα δένεται με το πολιτικό του περιεχόμενο. Εντάσσοντας δραστηριότητες πάνω σε όλες τις μορφές τέχνης, ακουμπώντας σε γνωστούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες και στην ερασιτεχνική δημιουργία που εκφράζεται μέσα στη νεολαία.»Από την Απόφαση του 9ου Συνεδρίου τηςΚΝΕ, 12-14 Μάη 2006
32 και συνεχίζουμε…
Το Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» αποτελεί –εδώ και 32 χρόνια- ένα μοναδικό πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός, ένα σταθμό για τη νεολαία. «Αγκαλιάζει» εκατοντάδες συνοικίες, εργασιακούς χώρους, σχολεία, Πανεπιστήμια και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα.Αποτελεί μια ευκαιρία για δεκάδες χιλιάδες νέους να συναντήσουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να γνωρίσουν πως εκεί, στην πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, για το Σοσιαλισμό, βρίσκεται η διέξοδος, η προοπτική. Αλλά και μια ευκαιρία να γνωρίσουν πως ο πολιτισμός, η ερασιτεχνική δημιουργία, η μόρφωση, είναι το «οξυγόνο» σ΄ αυτόν τον αγώνα που δίνουμε.Το Φεστιβάλ τόσα χρόνια συγκινεί και εμπνέει γιατί τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, οι νέοι που το επισκέπτονται, βρίσκουν κάτι από όλα αυτά που τους στερεί το σύστημα στην καθημερινότητά τους: τη συλλογικότητα, την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα, την πραγματική ψυχαγωγία, χωρίς σπόνσορες και χορηγούς. Σε τελική ανάλυση, συναρπάζει γιατί δείχνει πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Φέτος να γίνουμε ακόμα καλύτεροι
Πέρυσι κάναμε μια προσπάθεια να κάνουμε στροφή στη δουλιά μας, να συνδέσουμε ακόμα καλύτερα τη μορφή με το πολιτικό περιεχόμενο. Να βελτιώσουμε δοκιμασμένες μορφές, να βάλουμε στο Φεστιβάλ και άλλες, νέες, που δεν υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μπορούν να αναδείξουν καλύτερα το περιεχόμενο της φεστιβαλικής δραστηριότητας, να προβληματίσουν, να διαπαιδαγωγήσουν. Αυτή η πρώτη προσπάθεια ήταν πετυχημένη, έκανε περισσότερους νέους να συμβάλουν, να προ βληματιστούν.Αυτήν τη θετική πείρα, θέλουμε τώρα να πάμε ακόμα παραπέρα, να κάνουμε το Φεστιβάλ μας ακόμα καλύτερο, ένα πραγματικό «όπλο» στον αγώνα μας για να αλλάζουν οι συσχετισμοί παντού.
Η μάχη έχει ήδη αρχίσει…
Η μάχη του Φεστιβάλ, είναι κάθε χρόνο η συνέχεια, η προέκταση της δράσης και της παρέμβασης της ΚΝΕ στους χώρους δουλιάς, στα σχο λεία και τις σχολές, στους χώρους κατάρτισης, στις συνοικίες και τα χωριά.Το φετινό Φεστιβάλ πραγματοποιείται εν μέσω μιας σημαντικής πολιτικής μάχης, αυτής των τοπικών εκλογών. Εκ των πραγμάτων, μπορεί να αποτελέσει βήμα για να προβληθεί η θέση του ΚΚΕ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, να απαντηθεί η επιχείρηση «λάσπης» ενάντια στα ψηφοδέλτια που στηρίζουν το ΚΚΕ και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, να δυναμώσει η πάλη ώστε και σε τοπικό επίπεδο να αλλάζουν οι συσχετισμοί υπέρ του λαού και της νεολαίας. Ηδη μια σειρά από οργανώσεις έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν τη φεστιβαλική τους δραστηριότητα. Η «αυλαία» ανοίγει με τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις των Οργανώσεων Σπουδάζουσας Αθήνας και ΤΕΙ Λεκανοπεδίου Αθήνας αλλά και το 1ο Μαθητικό Φεστιβάλ των μαθητικών οργανώσεων της Αθήνας, ενώ και οι εργατικοί τομείς σχεδιάζουν το πώς η φεστιβαλική δραστηριότητα θα φτάσει σε ακόμα περισσότερους χώρους δουλειάς.
Φεστιβάλ ΟΝΝΕΔ 2006
ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ 2006,
ΛΕΥΚΑΔΑ 14-16 Ιουλίου,
ΓΙΟΡΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Το όνειρό μας είναι...
μία κοινωνία που νοιάζεται για όλους, μία Ελλάδα που μας χωράει όλους, ένα αύριο που έχει μία θέση για όλους...
και όσο πιστεύουμε στην Ελλάδα που αξίζουμε, τα όνειρά μας θ’ αρχίζουν πάντα απ’ την αρχή...
Μετά την περσινή επιτυχή διοργάνωση του Φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ « Παρουσίες 2005» στη Λήμνο, φέτος επιλέξαμε ως προορισμό μας τη Λευκάδα.
Από την Ανατολή θα βρεθούμε στη Δύση, παραμένουμε ωστόσο στο κέντρο της πολιτικής και του ενδιαφέροντος.
Στη Λευκάδα, από τις 14 ως τις 16 Ιουλίου, θα μιλήσουμε πολιτικά, θα μιλήσουμε νεανικά, θα συζητήσουμε και θα προκαλέσουμε συζητήσεις, θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, για να δημιουργήσουμε κάτι αξιόλογο που θα το μάθει όλη η Ελλάδα, μια διοργάνωση που θα περιλαμβάνει τα πάντα από υψηλού επιπέδου πολιτικές συζητήσεις μέχρι και πολιτιστικά δρώμενα πάσης φύσεως.
Όταν οι υπόλοιποι πηγαίνουν διακοπές, η ΟΝΝΕΔ στη Λευκάδα θα δείξει, για ακόμη μια φορά, ότι είναι η μόνη πολιτική νεολαία, που καταθέτει προτάσεις ουσίας, ο μόνος φορέας νεολαίας, που παρεμβαίνει ουσιαστικά και συμβάλλει θετικά σε κάθε ζήτημα που αφορά τη νεολαία, ότι είναι η ήρεμη δύναμη, το κατεξοχήν νεανικό ρεύμα που εκφράζει το νέο ήθος της αξιοπρέπειας και της αξιοκρατίας.Τα όνειρα μας αρχίζουν εδώ...
Σάββατο 8 Ιουλίου 2006
Παιδεία
Συμβαίνουν πράγματα, στην Ελλάδα, σήμερα, που με θλίβουν, μερικές φορές με εκνευρίζουν και εν τέλει μου προκαλούν απογοήτευση, καθώς προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου, το μέλλον αυτής της χώρας.
Είναι τόσο παράλογα και υπερβολικά, που δυσκολεύεται κανείς να βρει τρόπο να τα προσεγγίσει.
Κατατίθενται προτάσεις, διαμορφώνονται σχέδια νόμου, γίνονται συζητήσεις επί συγκεκριμένων θεμάτων, την ίδια στιγμή που σημαντική μερίδα του κυρίαρχου και χιλιοταλαιπωρημένου ελληνικού λαού, υιοθετεί συμπεριφορά άρνησης στην αποδοχή της πραγματικότητας και αντίδρασης κατά πάντων.
Τι κάνουμε σε αυτήν περίπτωση ?
Το παίρνουμε απόφαση (?), πως αυτό είναι, έτσι θα μείνουν τα πράγματα, τίποτε δεν θα αλλάξει και παρόλο που βλέπουμε τα προβλήματα (ας πω οι περισσότεροι, γιατί πια ποτέ δεν ξέρεις), διαλέγουμε την επιλογή της παθητικής αναμονής του σωτήριου από μηχανής Θεού.
Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να κάνουμε…
Όταν βλέπεις ότι έχεις απέναντι σου τοίχο, συνειδητοποιείς πως είναι μάταιο να αρθρώνεις λόγο, να συζητάς, να ψάχνεις να βρεις τη βέλτιστη πρόταση. Ακόμα και για όσους από εμάς θέλουμε να παραμένουμε γενικά αισιόδοξοι, η κατάσταση μας θλίβει, μας απογοητεύει.
Γράφω αυτό το post και παράλληλα «λέω» στον εαυτό μου, αυτά που κάποιοι από σας, πιθανώς να σκέφτονται αυτή τη στιγμή : «Τι κάθεσαι και ασχολείσαι ? Κοίτα τη δουλειά σου, τελείωνε τη διπλωματική σου και άστα αυτά. Αφού βλέπεις δεν βγαίνει άκρη…»
Δικαιολογημένα μας δημιουργείται μια αποστροφή προς την ενασχόληση με μάταιες προσπάθειες βελτίωσης των προοπτικών αυτής της χώρας, δικαιολογημένη όμως είναι και η ανησυχία για το τι μέλει γενέσθαι.
Παιδεία στην Ελλάδα, στο 2006.
Σε μια εποχή που η πρόοδος της τεχνολογίας φέρνει τους κατοίκους αυτού του πλανήτη ολοένα και πιο κοντά. Όλα πια είναι πιο εύκολα.
Η επικοινωνία με όλο τον κόσμο, η γρηγορότερη μετάβαση σε απομακρυσμένες μέχρι πρότινος περιοχές, η αναζήτηση μόρφωσης και εργασίας μακριά από το μέρος που γεννήθηκες, το στήσιμο επιχειρήσεων και η πραγματοποίηση εμπορικών συναλλαγών στο εξωτερικό.
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που η πληροφορία διαδίδεται ραγδαία από το ένα σημείο στο άλλο, αν δεν θέλουμε να είμαστε ουραγοί στις εξελίξεις, οφείλουμε να αντιληφθούμε πως κάτι πρέπει να αλλάξουμε.
Όλα ξεκινούν από την Παιδεία.
Μια κοινωνία (δεν λέω έθνος, για να μην προκαλέσω εκτός θέματος σχόλια περί εθνικισμού) που δεν επενδύει στην Παιδεία, που δεν φροντίζει για την διαπαιδαγώγηση των επόμενων γενιών, είναι καταδικασμένη στη μείωση της ανταγωνιστικότητας και της δυναμικότητας της, μένει στατική, οδηγείται στη συρρίκνωση ή στην απορρόφηση της από άλλες περισσότερο ανεπτυγμένες.
Η κυβέρνηση εξέφρασε τη βούληση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στο χώρο της Παιδείας, στο πλαίσιο λειτουργίας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Κλήθηκαν κόμματα, φορείς, συνδικαλιστές-εκπρόσωποι μελών Δ.Ε.Π. και φοιτητών να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να συμμετέχουν στην διαδικασία προπαρασκευής του σχεδίου νόμου.
Κάποιοι θεώρησαν πως με τη συμμετοχή τους προσφέρουν άλλοθι στην κυβέρνηση για τις προτάσεις της, όταν τις καταθέσει, κρίνοντας εκ προοιμίου πως θα είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Κάποιοι άλλοι ζήτησαν από την κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει πρώτη τις προτάσεις της και να τοποθετηθούν αυτοί στη συνέχεια.
Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, η διαδικασία δεν προχώρησε.
Η κυβέρνηση προχώρησε στη σύσταση του Εθνικού ΣΥμβουλίου Παιδείας, διόρισε καθηγητές πανεπιστημίου ως μέλη του και ζήτησε την άποψη τους, τεκμηριωμένη σε πόρισμα.
Τέλος Απριλίου 2006, δίνεται το τελικό πόρισμα του Ε.ΣΥ.Π. στη δημοσιότητα. Προκαλεί γενικευμένες αντιδράσεις, ξεκινούν καταλήψεις στα Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι. της χώρας, απεργιακές κινητοποιήσεις των μελών Δ.Ε.Π.
Η δική μας σχολή (Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών – Πανεπιστήμιο Πατρών) παρέμεινε κλειστή, σε κατάληψη από τις 8 Μαΐου ως και τις 28 Ιουνίου 2006.
Φοιτητικός σύλλογος που πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις, κυκλοφόρησε τη δική του αφίσα, με κεντρικό σύνθημα «Αντίσταση απ’ τα κάτω, τώρα» και συμπληρωματική πρόταση «Όλοι στους δρόμους, να παραλύσει το σύστημά τους».
Ποιοι είναι οι «απέναντι», ποιο το «σύστημα», με ποιο τρόπο θα το κάνουμε να «παραλύσει», ποια είναι η πρόταση για την Παιδεία, είναι ερωτήματα που εύλογα δημιουργήθηκαν και γι’ αυτό τέθηκαν.
Είναι τόσο παράλογα και υπερβολικά, που δυσκολεύεται κανείς να βρει τρόπο να τα προσεγγίσει.
Κατατίθενται προτάσεις, διαμορφώνονται σχέδια νόμου, γίνονται συζητήσεις επί συγκεκριμένων θεμάτων, την ίδια στιγμή που σημαντική μερίδα του κυρίαρχου και χιλιοταλαιπωρημένου ελληνικού λαού, υιοθετεί συμπεριφορά άρνησης στην αποδοχή της πραγματικότητας και αντίδρασης κατά πάντων.
Τι κάνουμε σε αυτήν περίπτωση ?
Το παίρνουμε απόφαση (?), πως αυτό είναι, έτσι θα μείνουν τα πράγματα, τίποτε δεν θα αλλάξει και παρόλο που βλέπουμε τα προβλήματα (ας πω οι περισσότεροι, γιατί πια ποτέ δεν ξέρεις), διαλέγουμε την επιλογή της παθητικής αναμονής του σωτήριου από μηχανής Θεού.
Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να κάνουμε…
Όταν βλέπεις ότι έχεις απέναντι σου τοίχο, συνειδητοποιείς πως είναι μάταιο να αρθρώνεις λόγο, να συζητάς, να ψάχνεις να βρεις τη βέλτιστη πρόταση. Ακόμα και για όσους από εμάς θέλουμε να παραμένουμε γενικά αισιόδοξοι, η κατάσταση μας θλίβει, μας απογοητεύει.
Γράφω αυτό το post και παράλληλα «λέω» στον εαυτό μου, αυτά που κάποιοι από σας, πιθανώς να σκέφτονται αυτή τη στιγμή : «Τι κάθεσαι και ασχολείσαι ? Κοίτα τη δουλειά σου, τελείωνε τη διπλωματική σου και άστα αυτά. Αφού βλέπεις δεν βγαίνει άκρη…»
Δικαιολογημένα μας δημιουργείται μια αποστροφή προς την ενασχόληση με μάταιες προσπάθειες βελτίωσης των προοπτικών αυτής της χώρας, δικαιολογημένη όμως είναι και η ανησυχία για το τι μέλει γενέσθαι.
Παιδεία στην Ελλάδα, στο 2006.
Σε μια εποχή που η πρόοδος της τεχνολογίας φέρνει τους κατοίκους αυτού του πλανήτη ολοένα και πιο κοντά. Όλα πια είναι πιο εύκολα.
Η επικοινωνία με όλο τον κόσμο, η γρηγορότερη μετάβαση σε απομακρυσμένες μέχρι πρότινος περιοχές, η αναζήτηση μόρφωσης και εργασίας μακριά από το μέρος που γεννήθηκες, το στήσιμο επιχειρήσεων και η πραγματοποίηση εμπορικών συναλλαγών στο εξωτερικό.
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που η πληροφορία διαδίδεται ραγδαία από το ένα σημείο στο άλλο, αν δεν θέλουμε να είμαστε ουραγοί στις εξελίξεις, οφείλουμε να αντιληφθούμε πως κάτι πρέπει να αλλάξουμε.
Όλα ξεκινούν από την Παιδεία.
Μια κοινωνία (δεν λέω έθνος, για να μην προκαλέσω εκτός θέματος σχόλια περί εθνικισμού) που δεν επενδύει στην Παιδεία, που δεν φροντίζει για την διαπαιδαγώγηση των επόμενων γενιών, είναι καταδικασμένη στη μείωση της ανταγωνιστικότητας και της δυναμικότητας της, μένει στατική, οδηγείται στη συρρίκνωση ή στην απορρόφηση της από άλλες περισσότερο ανεπτυγμένες.
Η κυβέρνηση εξέφρασε τη βούληση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στο χώρο της Παιδείας, στο πλαίσιο λειτουργίας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Κλήθηκαν κόμματα, φορείς, συνδικαλιστές-εκπρόσωποι μελών Δ.Ε.Π. και φοιτητών να καταθέσουν τις προτάσεις τους, να συμμετέχουν στην διαδικασία προπαρασκευής του σχεδίου νόμου.
Κάποιοι θεώρησαν πως με τη συμμετοχή τους προσφέρουν άλλοθι στην κυβέρνηση για τις προτάσεις της, όταν τις καταθέσει, κρίνοντας εκ προοιμίου πως θα είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Κάποιοι άλλοι ζήτησαν από την κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει πρώτη τις προτάσεις της και να τοποθετηθούν αυτοί στη συνέχεια.
Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, η διαδικασία δεν προχώρησε.
Η κυβέρνηση προχώρησε στη σύσταση του Εθνικού ΣΥμβουλίου Παιδείας, διόρισε καθηγητές πανεπιστημίου ως μέλη του και ζήτησε την άποψη τους, τεκμηριωμένη σε πόρισμα.
Τέλος Απριλίου 2006, δίνεται το τελικό πόρισμα του Ε.ΣΥ.Π. στη δημοσιότητα. Προκαλεί γενικευμένες αντιδράσεις, ξεκινούν καταλήψεις στα Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι. της χώρας, απεργιακές κινητοποιήσεις των μελών Δ.Ε.Π.
Η δική μας σχολή (Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών – Πανεπιστήμιο Πατρών) παρέμεινε κλειστή, σε κατάληψη από τις 8 Μαΐου ως και τις 28 Ιουνίου 2006.
Φοιτητικός σύλλογος που πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις, κυκλοφόρησε τη δική του αφίσα, με κεντρικό σύνθημα «Αντίσταση απ’ τα κάτω, τώρα» και συμπληρωματική πρόταση «Όλοι στους δρόμους, να παραλύσει το σύστημά τους».
Ποιοι είναι οι «απέναντι», ποιο το «σύστημα», με ποιο τρόπο θα το κάνουμε να «παραλύσει», ποια είναι η πρόταση για την Παιδεία, είναι ερωτήματα που εύλογα δημιουργήθηκαν και γι’ αυτό τέθηκαν.
Η απάντηση που υπήρξε ήταν πως "Η εκπαίδευση είναι όπλο στα χέρια του κεφαλαίου και του κρατισμού. Το τέλος της βρίσκεται στην αρχή της κοινωνικής επανάστασης και η δημιουργία του αντισχολείου στην προοπτική της γενικευμένης λαϊκής αυτοδιεύθυνσης". Επισημάνθηκε δε, πως «20.000 κόσμου που είναι στους δρόμους, ξέρουν τι κάνουν».
Είναι σίγουρο πως ξέρουν ? Είναι σίγουρο πως έχουν διαβάσει το σχέδιο νόμου, έχουν διαμορφώσει άποψη και διαδηλώνουν για αυτήν ?
Αν και είναι δυνατή η εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων, δεν θα επιχειρήσω τώρα συνολική αποτίμηση της κατάστασης. Το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα και θα επανέλθει στο προσκήνιο, με το ζωηρό ενδιαφέρον των Μ.Μ.Ε., το προσεχές φθινόπωρο.
Το Υπουργείο παρουσίασε το σχέδιο νόμου (μπορείτε να το δείτε πατώντας εδώ) και κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να τοποθετηθούν επ’ αυτού.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως κινείται σε θετική κατεύθυνση, χρειάζονται ωστόσο να γίνουν περισσότερα.
Θα αναφερθώ σε 3 βασικά σημεία, για τα οποία υπήρχαν πολλές αντιδράσεις, ενδεχόμενα και από ανθρώπους που δεν το έχουν διαβάσει.
Θέμα 1. Ανώτατη διάρκεια φοίτησης
Α) Τίθεται ανώτατη διάρκεια φοίτησης στις προπτυχιακές σπουδές που ορίζεται ως ο ελάχιστος αριθμός εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου προσαυξανόμενος κατά 50%. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις είναι δυνατή, η παράταση κατά δύο το πολύ εξάμηνα.
Β) Ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να διακόψει τις σπουδές του για όσα εξάμηνα, συνεχόμενα ή μη, επιθυμεί, τα οποία δεν θα προσμετρώνται στην ανώτατη διάρκεια φοίτησης.
Γ) Οι εν ενεργεία φοιτητές που δεν έχουν συμπληρώσει ακόμη τα χρόνια της σχολής, θα έχουν 5 χρόνια επιπλέον αυτών, ενώ όσοι τα έχουν συμπληρώσει, έχουν 5 ακόμη χρόνια από την έναρξη ισχύος του νόμου.
Δεν αιφνιδιάζονται οι εν ενεργεία φοιτητές, αφού ο χρόνος που τους δίνεται είναι αρκετός.
Οι νέοι θα γνωρίζουν εκ των προτέρων το όριο και θα πρέπει υπεύθυνα να ασκήσουν, αν κρίνουν απαραίτητο, το δικαίωμα της διακοπής.
Θέμα 2. Άσυλο
Α) Το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του Α.Ε.Ι. Δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους παραπάνω χώρους χωρίς προηγούμενη πρόσκληση ή άδεια του αρμόδιου οργάνου του ιδρύματος και μόνο με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής.
Β) Αρμόδιο όργανο είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο ή η Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Συνέρχεται άμεσα, αυτεπάγγελτα ή μετά από καταγγελία και αποφασίζει κατά πλειοψηφία.
Δεν αίρεται το άσυλο και ευνοείται η ταχύτερη συνεδρία του αρμόδιου οργάνου, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών.
Θέμα 3. Προαπαιτούμενα
Δεν επιτρέπεται η επιλογή και εξέταση υποχρεωτικών μαθημάτων ανωτέρων εξαμήνων αν δεν έχουν εξεταστεί επιτυχώς υποχρεωτικά μαθήματα κατωτέρων εξαμήνων, η γνώση των οποίων σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος είναι επιστημονικά απαραίτητη.
Η παρακολούθηση κάποιων μαθημάτων, ειδικά όταν διαχωρίζεται η ύλη σε Ι, ΙΙ κλπ., είναι πράγματι δύσκολη ή και αδύνατη. Σε άλλες όμως περιπτώσεις, η κατανόηση ενός μαθήματος δεν προϋποθέτει απαραίτητα την επιτυχή εξέταση σε άλλο, προηγούμενου εξαμήνου.
Είναι ένα θέμα σοβαρό, που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν με ιδιαίτερη προσοχή, οι Γ.Σ. των τμημάτων.
Κατά τα λοιπά, γίνεται λόγος για την εκλογή και εξέλιξη των μελών Δ.Ε.Π., προβλέπεται δε η πραγματοποίηση δοκιμαστικού μαθήματος από τον υποψήφιο και αξιολόγησή του από τους φοιτητές.
Στο θέμα αυτό δεν θα αναφερθώ περισσότερο, μιας και δεν βλέπω ριζοσπαστικές αλλαγές που να δικαιολογούν την αντίδραση των μελών Δ.Ε.Π.
Δεν αλλάζει επίσης η διανομή δωρεάν συγγραμμάτων.
Πέραν του νομοσχεδίου, θέλω να σημειώσω και τα παρακάτω :
Θέμα 1. Αξιολόγηση των ελληνικών δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων
Η επιμονή μας να μην αποδεχόμαστε την αξιολόγηση, οδηγεί στην υποβάθμιση των πτυχίων, γεγονός που αναδεικνύεται από την μειωμένη αναγνώριση που απολαμβάνουν στο εξωτερικό.
Η σχολή μας, μετά από 5 χρόνια σπουδών δίνει «Δίπλωμα», το οποίο όμως δεν αντιστοιχεί διεθνώς σε «Master». Αναγνωρίζεται σαν «Bachelor», την ίδια στιγμή που σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, απονέμεται μετά από 3 χρόνια σπουδών.
Θέμα 2. Χρηματοδότηση και εμπλουτισμός των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών
Θέμα 3. Δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων
Αποδεχόμαστε τη λειτουργία πληθώρας ιδιωτικών «ελευθέρων κέντρων σπουδών» που απονείμουν τίτλο από πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αποδεχόμαστε τη φυγή υποψήφιων σπουδαστών και την εγγραφή τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αποδεχόμαστε τη λειτουργία δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (κύρια Α.Τ.Ε.Ι.) αμφίβολης αυτοτελούς υπόστασης.
Και
Αντιδρούμε αρνητικά σε κάθε πρόταση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημιακών σχολών.
Τι να πει κανείς ?
Το ζήτημα της Παιδείας είναι πάρα πολύ κρίσιμο, όπως ανέφερα και παραπάνω. Χρειάζεται υπευθυνότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Η βούληση έχει εκφραστεί δημόσια από την κυβέρνηση, τα κόμματα και εκπαιδευτικούς φορείς. Μεγαλύτερη σημασία όμως έχει πώς συμπεριφερόμαστε σε πραγματικό χρόνο.
Εκεί τα πράγματα είναι δυστυχώς απογοητευτικά.
Κλείνω αυτό το post, ακριβώς με μια τέτοια (θλιβερή αν επαληθευτεί) απογοητευτική προοπτική.
Η Υπουργός Παιδείας έχει αποφασίσει (εξαιρετικά ορθά) να μην επιτρέπεται η εισαγωγή στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σε υποψήφιους που δεν συγκέντρωσαν τη βαθμολογική «βάση».
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, διαπιστώθηκε (όχι για πρώτη φορά) πως 10 -15 χιλιάδες υποψήφιοι δεν έχουν πιάσει τη βάση.
Αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία του προβλήματος, ότι
α) κάποιοι εμφανίστηκαν στις εξετάσεις ως «αλεξιπτωτιστές» και β) δεν είναι δυνατόν άπαντες να σπουδάζουν σε Α.Ε.Ι.,
φωνάζουν κάποιοι ότι κρίμα είναι τα παιδιά, θα κλείσουν τα Α.Τ.Ε.Ι. της επαρχίας, θα καταστραφούν τοπικές οικονομίες.
Τι ωραία αντιμετώπιση…
Να λύνουμε ένα πρόβλημα, δημιουργώντας άλλο.
Σπουδάζουν όλοι. Παίρνουν αναβολές λόγω σπουδών, ερημώνει ο στρατός. Κλείνουν στρατόπεδα και μονάδες. Πώς θα κρατήσουμε τον κόσμο στην επαρχία ? Ιδρύοντας σχολές !
Δήμαρχοι από 40 (!) και πλέον δήμους, που φιλοξενούν τμήματα ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ξεσηκώνονται και ζητούν να μην ισχύσει το όριο της βάσης !
Το Υπουργείο φέρεται να εξετάζει το θέμα. Για να μην χαθεί η ελπίδα να βελτιώσουμε κάτι στο χώρο της Παιδείας, θέλω να πιστεύω πως δεν θα υπαναχωρήσει της αρχικής θέσης του.
Είναι σίγουρο πως ξέρουν ? Είναι σίγουρο πως έχουν διαβάσει το σχέδιο νόμου, έχουν διαμορφώσει άποψη και διαδηλώνουν για αυτήν ?
Αν και είναι δυνατή η εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων, δεν θα επιχειρήσω τώρα συνολική αποτίμηση της κατάστασης. Το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα και θα επανέλθει στο προσκήνιο, με το ζωηρό ενδιαφέρον των Μ.Μ.Ε., το προσεχές φθινόπωρο.
Το Υπουργείο παρουσίασε το σχέδιο νόμου (μπορείτε να το δείτε πατώντας εδώ) και κάλεσε τους ενδιαφερόμενους να τοποθετηθούν επ’ αυτού.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως κινείται σε θετική κατεύθυνση, χρειάζονται ωστόσο να γίνουν περισσότερα.
Θα αναφερθώ σε 3 βασικά σημεία, για τα οποία υπήρχαν πολλές αντιδράσεις, ενδεχόμενα και από ανθρώπους που δεν το έχουν διαβάσει.
Θέμα 1. Ανώτατη διάρκεια φοίτησης
Α) Τίθεται ανώτατη διάρκεια φοίτησης στις προπτυχιακές σπουδές που ορίζεται ως ο ελάχιστος αριθμός εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου προσαυξανόμενος κατά 50%. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις είναι δυνατή, η παράταση κατά δύο το πολύ εξάμηνα.
Β) Ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να διακόψει τις σπουδές του για όσα εξάμηνα, συνεχόμενα ή μη, επιθυμεί, τα οποία δεν θα προσμετρώνται στην ανώτατη διάρκεια φοίτησης.
Γ) Οι εν ενεργεία φοιτητές που δεν έχουν συμπληρώσει ακόμη τα χρόνια της σχολής, θα έχουν 5 χρόνια επιπλέον αυτών, ενώ όσοι τα έχουν συμπληρώσει, έχουν 5 ακόμη χρόνια από την έναρξη ισχύος του νόμου.
Δεν αιφνιδιάζονται οι εν ενεργεία φοιτητές, αφού ο χρόνος που τους δίνεται είναι αρκετός.
Οι νέοι θα γνωρίζουν εκ των προτέρων το όριο και θα πρέπει υπεύθυνα να ασκήσουν, αν κρίνουν απαραίτητο, το δικαίωμα της διακοπής.
Θέμα 2. Άσυλο
Α) Το ακαδημαϊκό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του Α.Ε.Ι. Δεν επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους παραπάνω χώρους χωρίς προηγούμενη πρόσκληση ή άδεια του αρμόδιου οργάνου του ιδρύματος και μόνο με την παρουσία εκπροσώπου της δικαστικής αρχής.
Β) Αρμόδιο όργανο είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο ή η Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Συνέρχεται άμεσα, αυτεπάγγελτα ή μετά από καταγγελία και αποφασίζει κατά πλειοψηφία.
Δεν αίρεται το άσυλο και ευνοείται η ταχύτερη συνεδρία του αρμόδιου οργάνου, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών.
Θέμα 3. Προαπαιτούμενα
Δεν επιτρέπεται η επιλογή και εξέταση υποχρεωτικών μαθημάτων ανωτέρων εξαμήνων αν δεν έχουν εξεταστεί επιτυχώς υποχρεωτικά μαθήματα κατωτέρων εξαμήνων, η γνώση των οποίων σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος είναι επιστημονικά απαραίτητη.
Η παρακολούθηση κάποιων μαθημάτων, ειδικά όταν διαχωρίζεται η ύλη σε Ι, ΙΙ κλπ., είναι πράγματι δύσκολη ή και αδύνατη. Σε άλλες όμως περιπτώσεις, η κατανόηση ενός μαθήματος δεν προϋποθέτει απαραίτητα την επιτυχή εξέταση σε άλλο, προηγούμενου εξαμήνου.
Είναι ένα θέμα σοβαρό, που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν με ιδιαίτερη προσοχή, οι Γ.Σ. των τμημάτων.
Κατά τα λοιπά, γίνεται λόγος για την εκλογή και εξέλιξη των μελών Δ.Ε.Π., προβλέπεται δε η πραγματοποίηση δοκιμαστικού μαθήματος από τον υποψήφιο και αξιολόγησή του από τους φοιτητές.
Στο θέμα αυτό δεν θα αναφερθώ περισσότερο, μιας και δεν βλέπω ριζοσπαστικές αλλαγές που να δικαιολογούν την αντίδραση των μελών Δ.Ε.Π.
Δεν αλλάζει επίσης η διανομή δωρεάν συγγραμμάτων.
Πέραν του νομοσχεδίου, θέλω να σημειώσω και τα παρακάτω :
Θέμα 1. Αξιολόγηση των ελληνικών δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων
Η επιμονή μας να μην αποδεχόμαστε την αξιολόγηση, οδηγεί στην υποβάθμιση των πτυχίων, γεγονός που αναδεικνύεται από την μειωμένη αναγνώριση που απολαμβάνουν στο εξωτερικό.
Η σχολή μας, μετά από 5 χρόνια σπουδών δίνει «Δίπλωμα», το οποίο όμως δεν αντιστοιχεί διεθνώς σε «Master». Αναγνωρίζεται σαν «Bachelor», την ίδια στιγμή που σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, απονέμεται μετά από 3 χρόνια σπουδών.
Θέμα 2. Χρηματοδότηση και εμπλουτισμός των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών
Θέμα 3. Δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων
Αποδεχόμαστε τη λειτουργία πληθώρας ιδιωτικών «ελευθέρων κέντρων σπουδών» που απονείμουν τίτλο από πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αποδεχόμαστε τη φυγή υποψήφιων σπουδαστών και την εγγραφή τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Αποδεχόμαστε τη λειτουργία δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (κύρια Α.Τ.Ε.Ι.) αμφίβολης αυτοτελούς υπόστασης.
Και
Αντιδρούμε αρνητικά σε κάθε πρόταση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημιακών σχολών.
Τι να πει κανείς ?
Το ζήτημα της Παιδείας είναι πάρα πολύ κρίσιμο, όπως ανέφερα και παραπάνω. Χρειάζεται υπευθυνότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Η βούληση έχει εκφραστεί δημόσια από την κυβέρνηση, τα κόμματα και εκπαιδευτικούς φορείς. Μεγαλύτερη σημασία όμως έχει πώς συμπεριφερόμαστε σε πραγματικό χρόνο.
Εκεί τα πράγματα είναι δυστυχώς απογοητευτικά.
Κλείνω αυτό το post, ακριβώς με μια τέτοια (θλιβερή αν επαληθευτεί) απογοητευτική προοπτική.
Η Υπουργός Παιδείας έχει αποφασίσει (εξαιρετικά ορθά) να μην επιτρέπεται η εισαγωγή στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σε υποψήφιους που δεν συγκέντρωσαν τη βαθμολογική «βάση».
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, διαπιστώθηκε (όχι για πρώτη φορά) πως 10 -15 χιλιάδες υποψήφιοι δεν έχουν πιάσει τη βάση.
Αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία του προβλήματος, ότι
α) κάποιοι εμφανίστηκαν στις εξετάσεις ως «αλεξιπτωτιστές» και β) δεν είναι δυνατόν άπαντες να σπουδάζουν σε Α.Ε.Ι.,
φωνάζουν κάποιοι ότι κρίμα είναι τα παιδιά, θα κλείσουν τα Α.Τ.Ε.Ι. της επαρχίας, θα καταστραφούν τοπικές οικονομίες.
Τι ωραία αντιμετώπιση…
Να λύνουμε ένα πρόβλημα, δημιουργώντας άλλο.
Σπουδάζουν όλοι. Παίρνουν αναβολές λόγω σπουδών, ερημώνει ο στρατός. Κλείνουν στρατόπεδα και μονάδες. Πώς θα κρατήσουμε τον κόσμο στην επαρχία ? Ιδρύοντας σχολές !
Δήμαρχοι από 40 (!) και πλέον δήμους, που φιλοξενούν τμήματα ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ξεσηκώνονται και ζητούν να μην ισχύσει το όριο της βάσης !
Το Υπουργείο φέρεται να εξετάζει το θέμα. Για να μην χαθεί η ελπίδα να βελτιώσουμε κάτι στο χώρο της Παιδείας, θέλω να πιστεύω πως δεν θα υπαναχωρήσει της αρχικής θέσης του.
Παρασκευή 7 Ιουλίου 2006
Κυριακή 2 Ιουλίου 2006
Internet Connection Speed Test
Αν και η ουσιαστικότερη μέτρηση της ταχύτητας μιας σύνδεσης γίνεται κάνοντας download ένα μεγάλο file από κάποιον ftp server, ωστόσο βρήκα τα παρακάτω speed tests, που κάνουν ένα σχετικά αξιόπιστο υπολογισμό.
http://www.speakeasy.net/speedtest/
Τρίτη 27 Ιουνίου 2006
Ελληνική Αλφάβητος
ΝΑ ΓΙΑΤΙ H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ:
"Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης συλλήψεως. Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ- ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ! ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ, ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ) ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:
Αλ=Ο νοητός ήλιος
Φα-ος=Το φως
Βη=προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την
Γα=Γη (δωρικός τύπος)
Αμα=(επιρρ.) συγχρόνως
Έλ= ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
Έψ=ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος.
Ιλών=Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στή=προστακτική ρήματος ίστημι.
Ίγμα=καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζή=προστακτική ρήματος ζω.
Η=υποτακτική ρήματος ειμί, είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω.
Ιώτα=τα ίωγα, τα Εγώ.
Παλάν=Ρήμα πάλλω (δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο
παλλάς-πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ: Παλλας Αθηνά).
Δά=άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: Δαμήτηρ, Δημήτηρ,
Δήμητρα=Μητέρα γη).
Νύξ=νύκτα.
Ο=το οποί! ο, που
Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
Κ.Ο.Κ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(;)
ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΗ (να σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!
Τουλάχιστον εντυπωσιακό.
Παρασκευή 23 Ιουνίου 2006
Πέμπτη 22 Ιουνίου 2006
Στήσιμο σελίδας στο δίκτυο
Μιας και αρκετοί ασχολούμαστε με τα του δικτύου και για να εκμεταλλευτώ την εμπειρία σας, έχω ένα request: Περιγράψτε μου τα βήματα για να αποκτήσει κάποιος προσωπική σελίδα στο δίκτυο (με επιλογή όμως του domain π.χ. www.lalakas.gr). Δε θέλω θεωρητικά (αυτά τα ξέρω), αλλά στην πράξη τι κάνετε. Μερσί
Τρίτη 13 Ιουνίου 2006
Δικαίωση Μητσοτάκη για τη Μάγιο
Αποζημίωση 100.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση επιδίκασε με απόφασή του το Εφετείο στον επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, στην αντιδικία του με τον πρώην γραμματέα και υπουργό του ΠΑΣΟΚ Κώστα Λαλιώτη, που αφορούσε την υπόθεση της Μάγιο.
Ο κ. Λαλιώτης είχε καταφερθεί τότε κατά του κ. Μητσοτάκη αναφέροντας ότι δωροδοκήθηκε μέσω τραπεζικού λογαριασμού της λιβεριανής εταιρείας Μάγιο, προκειμένου να λειτουργήσει υπέρ της επιλογής της γερμανικής εταιρείας Χοχτιφ για την κατασκευή του νέου διεθνούς αεροδρομίου της Αθήνας.
Σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, η απόφαση του εφετείου δείχνει ότι «τελεσιδίκως οι κατηγορίες ήταν ψευδείς και ο κ. Λαλιώτης τελούσε εν γνώση ότι ήταν αναληθή τα όσα ισχυριζόταν», προσθέτοντας ότι η αποζημίωση που του επιδικάστηκε θα διατεθεί για κοινωφελείς σκοπούς.
Με την ίδια απόφαση το Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι σε δύο περιπτώσεις οι εκφράσεις, που χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, προκειμένου να απαντήσει στις συκοφαντικές επιθέσεις του Κωνσταντίνου Λαλιώτη, υπερέβησαν το αναγκαίο μέτρο προστασίας του, και τον έκρινε ένοχο απλής εξίβρυσης, επιδικάζοντας στον κ. Λαλιώτη 22.000 ευρώ.
Ο κ. Λαλιώτης είχε καταφερθεί τότε κατά του κ. Μητσοτάκη αναφέροντας ότι δωροδοκήθηκε μέσω τραπεζικού λογαριασμού της λιβεριανής εταιρείας Μάγιο, προκειμένου να λειτουργήσει υπέρ της επιλογής της γερμανικής εταιρείας Χοχτιφ για την κατασκευή του νέου διεθνούς αεροδρομίου της Αθήνας.
Σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, η απόφαση του εφετείου δείχνει ότι «τελεσιδίκως οι κατηγορίες ήταν ψευδείς και ο κ. Λαλιώτης τελούσε εν γνώση ότι ήταν αναληθή τα όσα ισχυριζόταν», προσθέτοντας ότι η αποζημίωση που του επιδικάστηκε θα διατεθεί για κοινωφελείς σκοπούς.
Με την ίδια απόφαση το Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι σε δύο περιπτώσεις οι εκφράσεις, που χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, προκειμένου να απαντήσει στις συκοφαντικές επιθέσεις του Κωνσταντίνου Λαλιώτη, υπερέβησαν το αναγκαίο μέτρο προστασίας του, και τον έκρινε ένοχο απλής εξίβρυσης, επιδικάζοντας στον κ. Λαλιώτη 22.000 ευρώ.
Πέμπτη 8 Ιουνίου 2006
Ελληνοτουρκικές σχέσεις και διαφορές
Τα πρόσφατα γεγονότα, φέρνουν πάλι στο προσκήνιο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις διαφορές που μας χωρίζουν, το όνειρο (θα μείνει άραγε έτσι ?) της κοινής ευρωπαϊκής μας πορείας, την απειλή πολέμου ή όπως πιο εύηχα λέγεται, ενός θερμού επεισοδίου.
Η δική μας θέση, τουλάχιστον από το 1974 και μετά, φαίνεται σταθερή και δεδομένη. Επιδιώκουμε την ειρηνική συμβίωση, δεν θέλουμε τον πόλεμο.
Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, παρά το δυσμενές για μια τέτοια εξέλιξη κλίμα σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν κάνουμε χρήση του δικαιώματος που πηγάζει από τη Διεθνή Σύμβαση για τα θαλάσσια χωρικά ύδατα (Διάσκεψη της Γενεύης για το Δίκαιο της Θάλασσας - 1960), μεταφέροντας τα σύνορα μας από τα 6 στα 12 ν.μ., καθώς αυτό αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία.
Συμμετέχουμε σε διμερείς διαβουλεύσεις και συμφωνούμε στην υιοθέτηση της πολιτικής του "μη πολέμου" (Νταβός 1988).
Αποδεχόμαστε και συνυπογράφουμε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (Μνημόνια Βουλιαγμένης και Κωνσταντινούπολης 1988).
Δεχόμαστε να αποχωρήσουμε από περιοχές (βλ. Ίμια) που θεωρούμε μεν πως βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας, αλλά κρίνουμε πως δεν αξίζει τον κόπο να κάνουμε πόλεμο για κάποιες ξερές βραχονησίδες.
Με δεδομένο το τουρκικό ενδιαφέρον για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης (πόσο σίγουροι είμαστε πως δεν μας περιμένει θέμα τουρκικής μειονότητας ?), αντιμετωπίζουμε τους κατοίκους αυτής της περιοχής, ως πολίτες, που εκτός του ότι είναι, αισθάνονται και Έλληνες, γυρνώντας έτσι σελίδα και ελπίζοντας σε μια νέα αρμονική συμβίωση των δύο λαών. Μπορεί και να προχωράμε μόνοι μας, όταν η Τουρκία αρνείται ανθρώπινα δικαιώματα σε μεγάλες πληθυσμιακά οντότητες εντός των συνόρων της, αλλά αυτό δεν μας πτοεί ιδιαίτερα.
Σήμερα, μεταξύ άλλων, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, προτείνει σε άρθρο του, την παραπομπή όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Χωρίς να αναφέρομαι στην ουσία αυτή καθ' αυτή, της πρότασης αυτής (δεν θα αποφύγω να πάρω θέση), αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να υποδηλώνει.
Αποτελεί "κομψή" ομολογία αποτυχίας ή αδυναμίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, να χειριστούν διαφορετικά το θέμα ?
Έρχεται τώρα, μήπως και προλάβει κάτι χειρότερο που ίσως αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα ?
Ποιος ξέρει...
Ας πάμε πάλι στα γεγονότα.
Τον Ιανουάριο του 1975, ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής τολμά. Προτείνει στον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ, να παραπεμφθεί από κοινού, το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κατόπιν βέβαια υπογραφής σχετικού συνυποσχετικού.
Ακολουθούν διπλωματικές επαφές και τον Μάιο του 1975, συναντιούνται στις Βρυξέλλες, οι δύο Πρωθυπουργοί, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.Η ελπίδα ότι κάτι αλλάζει στις σχέσεις των δύο χωρών, ζωηρεύει, καθώς συμφωνούν να προσφύγουν από κοινού στη Χάγη και να προχωρήσουν το συντομότερο δυνατό στη σύνταξη και υπογραφή του συνυποσχετικού.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Τουρκία αλλάζει γνώμη και δηλώνει πως δεν συζητά για το συνυποσχετικό, "δέχεται" όμως να μιλήσει για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Οι ελπίδες διαψεύστηκαν.
Ιούνιος 2006, και στο δια ταύτα...
Η ελληνική διπλωματία οφείλει να προσπαθεί αδιάκοπα και με κάθε δυνατό τρόπο να αναδεικνύει και να προβάλλει τις θέσεις μας σε όλα τα επίπεδα της Διεθνούς Πολιτικής Σκηνής.
Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν έχει ακόμα κριθεί οριστικά, ωστόσο τα χρονικά περιθώρια αρχίζουν και πιέζουν. Πρέπει απαραίτητα να έχουμε έτοιμο, σχέδιο ενεργειών για την μία ή την άλλη περίπτωση.
Αν η Τουρκία "πάρει" ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, επιμένουμε στην υλοποίηση των ήδη προαπαιτούμενων και επιπλέον ζητάμε την επίσημη άρση της απειλής πολέμου, με απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης.
Αποφασίζουμε για ενιαία όρια εθνικής κυριαρχίας στη θάλασσα και στον αέρα, στα 6, 10 ή 12 ν.μ., βάζοντας τέλος στο καθεστώς σύγχυσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η διευθέτηση του θέματος της υφαλοκρηπίδας εξετάζεται στα πλαίσια της κοινής ευρωπαϊκής πορείας, σε σχετικές επιτροπές και όργανα της Ε.Ε.
Στο "δύσκολο" ενδεχόμενο της απόρριψης της Τουρκίας, είναι ίσως μοιραίο, αλλά συνάμα γενναίο, να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο.
Επιδιώκουμε συνομιλίες για τη σύνταξη συνυποσχετικού για την οριστική διευθέτηση των μεταξύ μας διαφορών. Οι συνομιλίες αφορούν την υφαλοκρηπίδα και την οριοθέτησή της.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε εκ προοιμίου, θέματα όπως συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, "γκρίζες ζώνες" κλπ., ούτε φυσικά την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης ή της Σύμβασης της Γενεύης.
Η οριστική διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σε συνδυασμό με τον ορισμό κοινών ορίων εθνικής κυριαρχίας σε θάλασσα και αέρα, βάζουν σε τάξη τα προβλήματα και ηρεμούν το Αιγαίο.
Δεν πρέπει ωστόσο να μας διαφεύγει ούτε στιγμή πως πρόκειται για μια λύση με κόστος. Το Διεθνές Δικαστήριο, είναι πολύ πιθανό να μη μας δικαιώσει στο σύνολο των θέσεων και προσδοκιών μας. Οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ελπίζοντας το αντίστοιχο για τους Τούρκους.
Στα παραπάνω, προσθέτω δύο ακόμα στοιχεία.
α. Η πολιτική είναι ως γνωστό η τέχνη του εφικτού και β. Ολόκληρος αυτός ο κόσμος διέπεται από την αρχή της σχετικότητας.
Έτσι είναι ίσως μάταιο το κυνήγι της απόλυτης δικαίωσης (μιλώντας πάντα για ειρηνική διευθέτηση).
Οφείλουμε να ξεφύγουμε από την αδράνεια, καθώς η ώρα των αποφάσεων δεν αργεί να έρθει.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε κάποια τηλεοπτική μίνι συνέντευξη του, ένας απόστρατος αξιωματικός, η παραβίαση των εθνικών ορίων κυριαρχίας έχει και τα όρια της. Γίνεται παραβίαση μία φορά, δύο, τρεις, πέντε, δέκα, κάποια στιγμή κάτι κάνεις.
Όταν για 25 -30 χρόνια, οι παραβιάσεις συνεχίζονται ανελλιπώς, ο όρος "παραβίαση εθνικής κυριαρχίας" χάνει πια το νόημά του.
Δημιουργείται δεδομένο καθεστώς στην περιοχή, που δύσκολα ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη.
Οδηγούμαστε σε αδιέξοδη πολιτική που αφήνει σοβαρά περιθώρια για να συμβεί τελικά αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε, ένας πόλεμος.
Η δική μας θέση, τουλάχιστον από το 1974 και μετά, φαίνεται σταθερή και δεδομένη. Επιδιώκουμε την ειρηνική συμβίωση, δεν θέλουμε τον πόλεμο.
Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, παρά το δυσμενές για μια τέτοια εξέλιξη κλίμα σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν κάνουμε χρήση του δικαιώματος που πηγάζει από τη Διεθνή Σύμβαση για τα θαλάσσια χωρικά ύδατα (Διάσκεψη της Γενεύης για το Δίκαιο της Θάλασσας - 1960), μεταφέροντας τα σύνορα μας από τα 6 στα 12 ν.μ., καθώς αυτό αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία.
Συμμετέχουμε σε διμερείς διαβουλεύσεις και συμφωνούμε στην υιοθέτηση της πολιτικής του "μη πολέμου" (Νταβός 1988).
Αποδεχόμαστε και συνυπογράφουμε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (Μνημόνια Βουλιαγμένης και Κωνσταντινούπολης 1988).
Δεχόμαστε να αποχωρήσουμε από περιοχές (βλ. Ίμια) που θεωρούμε μεν πως βρίσκονται εντός των ορίων της ελληνικής επικράτειας, αλλά κρίνουμε πως δεν αξίζει τον κόπο να κάνουμε πόλεμο για κάποιες ξερές βραχονησίδες.
Με δεδομένο το τουρκικό ενδιαφέρον για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης (πόσο σίγουροι είμαστε πως δεν μας περιμένει θέμα τουρκικής μειονότητας ?), αντιμετωπίζουμε τους κατοίκους αυτής της περιοχής, ως πολίτες, που εκτός του ότι είναι, αισθάνονται και Έλληνες, γυρνώντας έτσι σελίδα και ελπίζοντας σε μια νέα αρμονική συμβίωση των δύο λαών. Μπορεί και να προχωράμε μόνοι μας, όταν η Τουρκία αρνείται ανθρώπινα δικαιώματα σε μεγάλες πληθυσμιακά οντότητες εντός των συνόρων της, αλλά αυτό δεν μας πτοεί ιδιαίτερα.
Σήμερα, μεταξύ άλλων, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, προτείνει σε άρθρο του, την παραπομπή όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Χωρίς να αναφέρομαι στην ουσία αυτή καθ' αυτή, της πρότασης αυτής (δεν θα αποφύγω να πάρω θέση), αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να υποδηλώνει.
Αποτελεί "κομψή" ομολογία αποτυχίας ή αδυναμίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, να χειριστούν διαφορετικά το θέμα ?
Έρχεται τώρα, μήπως και προλάβει κάτι χειρότερο που ίσως αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα ?
Ποιος ξέρει...
Ας πάμε πάλι στα γεγονότα.
Τον Ιανουάριο του 1975, ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής τολμά. Προτείνει στον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ, να παραπεμφθεί από κοινού, το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κατόπιν βέβαια υπογραφής σχετικού συνυποσχετικού.
Ακολουθούν διπλωματικές επαφές και τον Μάιο του 1975, συναντιούνται στις Βρυξέλλες, οι δύο Πρωθυπουργοί, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.Η ελπίδα ότι κάτι αλλάζει στις σχέσεις των δύο χωρών, ζωηρεύει, καθώς συμφωνούν να προσφύγουν από κοινού στη Χάγη και να προχωρήσουν το συντομότερο δυνατό στη σύνταξη και υπογραφή του συνυποσχετικού.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Τουρκία αλλάζει γνώμη και δηλώνει πως δεν συζητά για το συνυποσχετικό, "δέχεται" όμως να μιλήσει για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Οι ελπίδες διαψεύστηκαν.
Ιούνιος 2006, και στο δια ταύτα...
Η ελληνική διπλωματία οφείλει να προσπαθεί αδιάκοπα και με κάθε δυνατό τρόπο να αναδεικνύει και να προβάλλει τις θέσεις μας σε όλα τα επίπεδα της Διεθνούς Πολιτικής Σκηνής.
Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν έχει ακόμα κριθεί οριστικά, ωστόσο τα χρονικά περιθώρια αρχίζουν και πιέζουν. Πρέπει απαραίτητα να έχουμε έτοιμο, σχέδιο ενεργειών για την μία ή την άλλη περίπτωση.
Αν η Τουρκία "πάρει" ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, επιμένουμε στην υλοποίηση των ήδη προαπαιτούμενων και επιπλέον ζητάμε την επίσημη άρση της απειλής πολέμου, με απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης.
Αποφασίζουμε για ενιαία όρια εθνικής κυριαρχίας στη θάλασσα και στον αέρα, στα 6, 10 ή 12 ν.μ., βάζοντας τέλος στο καθεστώς σύγχυσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η διευθέτηση του θέματος της υφαλοκρηπίδας εξετάζεται στα πλαίσια της κοινής ευρωπαϊκής πορείας, σε σχετικές επιτροπές και όργανα της Ε.Ε.
Στο "δύσκολο" ενδεχόμενο της απόρριψης της Τουρκίας, είναι ίσως μοιραίο, αλλά συνάμα γενναίο, να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο.
Επιδιώκουμε συνομιλίες για τη σύνταξη συνυποσχετικού για την οριστική διευθέτηση των μεταξύ μας διαφορών. Οι συνομιλίες αφορούν την υφαλοκρηπίδα και την οριοθέτησή της.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε εκ προοιμίου, θέματα όπως συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, "γκρίζες ζώνες" κλπ., ούτε φυσικά την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης ή της Σύμβασης της Γενεύης.
Η οριστική διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σε συνδυασμό με τον ορισμό κοινών ορίων εθνικής κυριαρχίας σε θάλασσα και αέρα, βάζουν σε τάξη τα προβλήματα και ηρεμούν το Αιγαίο.
Δεν πρέπει ωστόσο να μας διαφεύγει ούτε στιγμή πως πρόκειται για μια λύση με κόστος. Το Διεθνές Δικαστήριο, είναι πολύ πιθανό να μη μας δικαιώσει στο σύνολο των θέσεων και προσδοκιών μας. Οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ελπίζοντας το αντίστοιχο για τους Τούρκους.
Στα παραπάνω, προσθέτω δύο ακόμα στοιχεία.
α. Η πολιτική είναι ως γνωστό η τέχνη του εφικτού και β. Ολόκληρος αυτός ο κόσμος διέπεται από την αρχή της σχετικότητας.
Έτσι είναι ίσως μάταιο το κυνήγι της απόλυτης δικαίωσης (μιλώντας πάντα για ειρηνική διευθέτηση).
Οφείλουμε να ξεφύγουμε από την αδράνεια, καθώς η ώρα των αποφάσεων δεν αργεί να έρθει.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε κάποια τηλεοπτική μίνι συνέντευξη του, ένας απόστρατος αξιωματικός, η παραβίαση των εθνικών ορίων κυριαρχίας έχει και τα όρια της. Γίνεται παραβίαση μία φορά, δύο, τρεις, πέντε, δέκα, κάποια στιγμή κάτι κάνεις.
Όταν για 25 -30 χρόνια, οι παραβιάσεις συνεχίζονται ανελλιπώς, ο όρος "παραβίαση εθνικής κυριαρχίας" χάνει πια το νόημά του.
Δημιουργείται δεδομένο καθεστώς στην περιοχή, που δύσκολα ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη.
Οδηγούμαστε σε αδιέξοδη πολιτική που αφήνει σοβαρά περιθώρια για να συμβεί τελικά αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε, ένας πόλεμος.
Τετάρτη 7 Ιουνίου 2006
Αποτελέσματα Εκλογών ΠΣΔΜΗ 7/5/06
Μόλις μου έστειλαν τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών της 7/5/06 για το ΔΣ του ΠΣΔΜΗ.
Σύμφωνα με αυτά λοιπόν, ψήφισαν 4298 συνάδελφοι και τα έγκυρα ήταν 4205. Αναλυτικά λοιπόν έχουμε:
1. ΔΚΜ 995 (23,66%) κ 3 έδρες
2. ΠΑΣΚ ΜΗΧ/ΚΩΝ 629 (14,92%) κ 2 έδρες
3. ΔΚΜ-ΔΑΠ 613 (14,58%) κ 2 έδρες
4. ΠΑΣΚ 536 (12,75%) κ 1 έδρα
5. ΑΚΜΗΗΝ 338 (8,04%) κ 1 έδρα
6. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ 334 (7,94%) κ 1 έδρα
7. ΑΑΣΥΜΗ 233 (5.54%) κ 1 έδρα
8. ΔΗΚΙΜΗ 229 (5,45%)
9. Protopori@ 184 (4.38%)
10. ΑΠΜ 114 (2,71%)
Όσον αφορά στην δική μου μάχη για την εκλογή, δυστυχώς αυτή δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία! Παρόλο που έλαβα 239 σταυρούς κατέλαβα την 5η θέση και δεν κατάφερα να εκλεγώ στο ΔΣ για μόλις 10 σταυρούς!!!
Αναλυτικά η σταυροδοσία της ΔΚΜ έχει ως εξής (αναφέρω μόνο τους 5 πρώτους):
1. ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ (Αθήνα) 623
2. ΑΡΓΥΡΙΟΥ (Σέρρες) 334
3. ΤΑΡΗΣ (Αθήνα) 249
4. ΜΠΡΙΛΑΚΗΣ (Αθήνα) 241
5. ΛΑΜΠΑΔΙΤΗΣ (Καβάλα) 239
Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι ασχολήθηκαν και με ψήφισαν ή με βοήθησαν στην δύσκολη αυτή μάχη!
Και πάλι ευχαριστώ,
Δημήτρης Β. Λαμπαδίτης
Σύμφωνα με αυτά λοιπόν, ψήφισαν 4298 συνάδελφοι και τα έγκυρα ήταν 4205. Αναλυτικά λοιπόν έχουμε:
1. ΔΚΜ 995 (23,66%) κ 3 έδρες
2. ΠΑΣΚ ΜΗΧ/ΚΩΝ 629 (14,92%) κ 2 έδρες
3. ΔΚΜ-ΔΑΠ 613 (14,58%) κ 2 έδρες
4. ΠΑΣΚ 536 (12,75%) κ 1 έδρα
5. ΑΚΜΗΗΝ 338 (8,04%) κ 1 έδρα
6. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ 334 (7,94%) κ 1 έδρα
7. ΑΑΣΥΜΗ 233 (5.54%) κ 1 έδρα
8. ΔΗΚΙΜΗ 229 (5,45%)
9. Protopori@ 184 (4.38%)
10. ΑΠΜ 114 (2,71%)
Όσον αφορά στην δική μου μάχη για την εκλογή, δυστυχώς αυτή δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία! Παρόλο που έλαβα 239 σταυρούς κατέλαβα την 5η θέση και δεν κατάφερα να εκλεγώ στο ΔΣ για μόλις 10 σταυρούς!!!
Αναλυτικά η σταυροδοσία της ΔΚΜ έχει ως εξής (αναφέρω μόνο τους 5 πρώτους):
1. ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ (Αθήνα) 623
2. ΑΡΓΥΡΙΟΥ (Σέρρες) 334
3. ΤΑΡΗΣ (Αθήνα) 249
4. ΜΠΡΙΛΑΚΗΣ (Αθήνα) 241
5. ΛΑΜΠΑΔΙΤΗΣ (Καβάλα) 239
Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι ασχολήθηκαν και με ψήφισαν ή με βοήθησαν στην δύσκολη αυτή μάχη!
Και πάλι ευχαριστώ,
Δημήτρης Β. Λαμπαδίτης
Πώς ο Έλληνας έχει ...ωά όταν είναι αντιπολίτευση...
Με αφορμή τόσο την απόδραση με το ελικόπτερο όσο και την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια...
Για πόσο μαλάκες μας περνάνε???
Όταν ξέρεις ότι δεν αποφασίζεις εσύ, είσαι ο γαμών και δέρνων.
Όταν έχεις το αγγούρι στο λωκό κάνεις μωκό (ποιητική αδεία να κάνω και ρίμα)
Τελικά μήπως οι πολιτικοί μας προτιμάνε να μην είναι κυβέρνηση?????
Υ.Γ. Ρε Λάμπα τι έκανες εκλογές??
Για πόσο μαλάκες μας περνάνε???
Όταν ξέρεις ότι δεν αποφασίζεις εσύ, είσαι ο γαμών και δέρνων.
Όταν έχεις το αγγούρι στο λωκό κάνεις μωκό (ποιητική αδεία να κάνω και ρίμα)
Τελικά μήπως οι πολιτικοί μας προτιμάνε να μην είναι κυβέρνηση?????
Υ.Γ. Ρε Λάμπα τι έκανες εκλογές??
Τετάρτη 24 Μαΐου 2006
Δεν θέλουμε πόλεμο
Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό, οι δηλώσεις είναι πολλές, οι αναλύσεις περισσότερες.
Δεν θα τις σχολιάσω, καθώς η πληροφόρηση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ελεγχόμενη και περιορισμένη, οπότε ο κίνδυνος εσφαλμένων συμπερασμάτων μεγάλος.
Θέλω μόνο να σημειώσω το αυτονόητο, ότι άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.
Είναι άλλο πράγμα να λέμε, επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., όπως δικαιούμαστε και καταρρίπτουμε οτιδήποτε εισβάλει χωρίς άδεια, προκαλώντας πόλεμο και άλλο να το κάνουμε.
Με τα λόγια εκτονωνόμαστε, εκφράζουμε τις σκέψεις μας, επικοινωνούμε. Με τις πράξεις μας, γράφουμε ιστορία.
Θέλουμε όμως τον πόλεμο ?
Τα πράγματα είναι τόσο απλά.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει αποφασίσει, να βαδίζει στο δρόμο της διπλωματικής επίλυσης των όποιων εθνικών προβλημάτων.
Οι κινήσεις, κάποιες φορές είναι ψύχραιμες και σοβαρές, στοχεύοντας σε ευνοϊκές μελλοντικές προοπτικές.
Άλλες πάλι φορές, είναι βιαστικές και επιπόλαιες, ρυθμίζουν ένα πρόβλημα όπως όπως για να "κλείσει" και το βρίσκουν διογκωμένο στο μέλλον.
Η ηγεσία, χωρίς να είναι άμοιρη ευθυνών, έχει αφουγκρασθεί τις αδυναμίες, τα θέλω και τα πιστεύω της ελληνικής κοινωνίας και συμπεριφέρεται ανάλογα.
Οι παπούδες και οι γιαγιάδες μας, έχουν βιώσει πολέμους, μας έχουν διηγηθεί τις άσχημες στιγμές που έχουν περάσει. Εχουμε αναπτύξει έτσι αρνητικά ανακλαστικά σε κάθε πιθανότητα πολέμου.
Παράλληλα, μέσα σ'ένα κλίμα γενικότερης αδιαφορίας για τους πολλούς και εστίασης στο προσωπικό συμφέρον, δεν θα έμενε ανεπηρέαστος και ο στρατός (μόνιμοι, υπηρετούντες και έφεδροι).
Όσοι έχουμε υπηρετήσει στο στρατό, έχουμε δει τι γίνεται. Οι περισσότεροι ενδιαφέρομαστε να περάσουμε καλά, να αποφύγουμε ώρες εκπαίδευσης, παραμονή σε συνοριακές μονάδες κλπ
Άλλοι πάλι εξαντλούν κάθε μέσο, ώστε να πάρουν είτε αναβολή, είτε απολυτήριο χωρίς να υπηρετήσουν.
Η απόφαση λοιπόν φαίνεται δεδομένη. Δεν θέλουμε πόλεμο.
Δεν πρέπει ωστόσο να δείχνουμε ότι τον φοβόμαστε. Το εξαιρετικά δύσκολο αυτό έργο, αναλαμβάνουν στρατιωτικοί σαν τον Έλληνα πιλότο του F-16, γνωστοί και σαν ήρωες.
Κατά τα λοιπά, εξαντλούμε τα διπλωματικά μέσα και αν χρειαστεί «κάνουμε γαργάρα» ενδεχόμενες αδικίες, παραβιάσεις, παρενοχλήσεις σε βάρος εθνικών μας ζητημάτων.
Ελπίζω το όραμα της ειρηνικής Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο πιστεύουμε, να ευδοκιμήσει.
Διαφορετικά, η ελπίδα εξαντλείται στο ότι, ευτυχώς, οι Έλληνες όταν δεχόμαστε κατάλληλα ισχυρό ερέθισμα, ξυπνά η εθνική μας συνείδηση και ενωμένοι κάνουμε θαύματα.
Δεν θα τις σχολιάσω, καθώς η πληροφόρηση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ελεγχόμενη και περιορισμένη, οπότε ο κίνδυνος εσφαλμένων συμπερασμάτων μεγάλος.
Θέλω μόνο να σημειώσω το αυτονόητο, ότι άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη.
Είναι άλλο πράγμα να λέμε, επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., όπως δικαιούμαστε και καταρρίπτουμε οτιδήποτε εισβάλει χωρίς άδεια, προκαλώντας πόλεμο και άλλο να το κάνουμε.
Με τα λόγια εκτονωνόμαστε, εκφράζουμε τις σκέψεις μας, επικοινωνούμε. Με τις πράξεις μας, γράφουμε ιστορία.
Θέλουμε όμως τον πόλεμο ?
Τα πράγματα είναι τόσο απλά.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει αποφασίσει, να βαδίζει στο δρόμο της διπλωματικής επίλυσης των όποιων εθνικών προβλημάτων.
Οι κινήσεις, κάποιες φορές είναι ψύχραιμες και σοβαρές, στοχεύοντας σε ευνοϊκές μελλοντικές προοπτικές.
Άλλες πάλι φορές, είναι βιαστικές και επιπόλαιες, ρυθμίζουν ένα πρόβλημα όπως όπως για να "κλείσει" και το βρίσκουν διογκωμένο στο μέλλον.
Η ηγεσία, χωρίς να είναι άμοιρη ευθυνών, έχει αφουγκρασθεί τις αδυναμίες, τα θέλω και τα πιστεύω της ελληνικής κοινωνίας και συμπεριφέρεται ανάλογα.
Οι παπούδες και οι γιαγιάδες μας, έχουν βιώσει πολέμους, μας έχουν διηγηθεί τις άσχημες στιγμές που έχουν περάσει. Εχουμε αναπτύξει έτσι αρνητικά ανακλαστικά σε κάθε πιθανότητα πολέμου.
Παράλληλα, μέσα σ'ένα κλίμα γενικότερης αδιαφορίας για τους πολλούς και εστίασης στο προσωπικό συμφέρον, δεν θα έμενε ανεπηρέαστος και ο στρατός (μόνιμοι, υπηρετούντες και έφεδροι).
Όσοι έχουμε υπηρετήσει στο στρατό, έχουμε δει τι γίνεται. Οι περισσότεροι ενδιαφέρομαστε να περάσουμε καλά, να αποφύγουμε ώρες εκπαίδευσης, παραμονή σε συνοριακές μονάδες κλπ
Άλλοι πάλι εξαντλούν κάθε μέσο, ώστε να πάρουν είτε αναβολή, είτε απολυτήριο χωρίς να υπηρετήσουν.
Η απόφαση λοιπόν φαίνεται δεδομένη. Δεν θέλουμε πόλεμο.
Δεν πρέπει ωστόσο να δείχνουμε ότι τον φοβόμαστε. Το εξαιρετικά δύσκολο αυτό έργο, αναλαμβάνουν στρατιωτικοί σαν τον Έλληνα πιλότο του F-16, γνωστοί και σαν ήρωες.
Κατά τα λοιπά, εξαντλούμε τα διπλωματικά μέσα και αν χρειαστεί «κάνουμε γαργάρα» ενδεχόμενες αδικίες, παραβιάσεις, παρενοχλήσεις σε βάρος εθνικών μας ζητημάτων.
Ελπίζω το όραμα της ειρηνικής Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο πιστεύουμε, να ευδοκιμήσει.
Διαφορετικά, η ελπίδα εξαντλείται στο ότι, ευτυχώς, οι Έλληνες όταν δεχόμαστε κατάλληλα ισχυρό ερέθισμα, ξυπνά η εθνική μας συνείδηση και ενωμένοι κάνουμε θαύματα.
Κυριακή 14 Μαΐου 2006
Συνταγματική Αναθεώρηση
Η συνολική μου πρόταση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση έχει ως εξής :
Ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας
Άρθρο 32
*Αντικατάσταση Παραγράφου 3 με :
3. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν και εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία.
*Κατάργηση Παραγράφου 4
Εξουσίες και ευθύνη από τις πράξεις του Προέδρου
Άρθρο 35
*Αντικατάσταση Παραγράφου 2γ με :
2γ) τη διάλυση της Βουλής κατά το άρθρο 41 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει ο Πρωθυπουργός και κατά το άρθρο 53 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει το Υπουργικό Συμβούλιο.
Άρθρο 41
*Κατάργηση Παραγράφου 5
(βλ. και σχετικό post)
Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής
Άρθρο 51
*Αντικατάσταση Παραγράφου 5
5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος δεν είναι υποχρεωτική.
Κωλύματα και ασυμβίβαστα των βουλευτών
Άρθρο 57
*Κατάργηση του ασυμβίβαστου των καθηκόντων του βουλευτή με την άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος.
Διατήρηση του ασυμβίβαστου με τις δραστηριότητες που περιγράφονται στην Παράγραφο 1, περιπτώσεις α,β,γ,δ,ε
Άρθρο 115
*Κατάργηση Παραγράφου 7
Υπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της διοίκησης
Άρθρο 103
* Άρση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων
(βλ. και σχετικό post)
Ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας
Άρθρο 32
*Αντικατάσταση Παραγράφου 3 με :
3. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν και εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία.
*Κατάργηση Παραγράφου 4
Εξουσίες και ευθύνη από τις πράξεις του Προέδρου
Άρθρο 35
*Αντικατάσταση Παραγράφου 2γ με :
2γ) τη διάλυση της Βουλής κατά το άρθρο 41 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει ο Πρωθυπουργός και κατά το άρθρο 53 παράγραφος 1, αν δεν την προσυπογράψει το Υπουργικό Συμβούλιο.
Άρθρο 41
*Κατάργηση Παραγράφου 5
(βλ. και σχετικό post)
Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής
Άρθρο 51
*Αντικατάσταση Παραγράφου 5
5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος δεν είναι υποχρεωτική.
Κωλύματα και ασυμβίβαστα των βουλευτών
Άρθρο 57
*Κατάργηση του ασυμβίβαστου των καθηκόντων του βουλευτή με την άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος.
Διατήρηση του ασυμβίβαστου με τις δραστηριότητες που περιγράφονται στην Παράγραφο 1, περιπτώσεις α,β,γ,δ,ε
Άρθρο 115
*Κατάργηση Παραγράφου 7
Υπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της διοίκησης
Άρθρο 103
* Άρση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων
(βλ. και σχετικό post)
Σάββατο 13 Μαΐου 2006
Δημόσιοι Υπάλληλοι
Κάθε φορά που στις μεταξύ μας συζητήσεις, μπαίνει θέμα σχετικό με Δημοσίους υπαλλήλους, σχεδόν όλοι συμφωνούμε πως το υφιστάμενο καθεστώς εργασίας αυτών, πρέπει με κάποιο τρόπο να αλλάξει.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα ετών, να τεθούν σε επαναδιαπραγμάτευση.
Το πολιτικό κόστος τεράστιο, γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δείχνουν σχετική ατολμία.
Αυτό το διάστημα, η σημερινή κυβέρνηση, στα πλαίσια μιας συνταγματικής αναθεώρησης, φέρνει το θέμα στο προσκήνιο.
Μεταξύ των προτάσεων που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, περιλαμβάνεται και αυτή, που αφορά τη μονιμότητα των υπαλλήλων του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.
Εκτιμώ πως πρόκειται για μια πολύ σοβαρή κίνηση, που προϋποθέτει πολιτικό θάρρος και δείχνει έμπρακτα, πρόθεση για την υλοποίηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων.
Τι συμβαίνει σήμερα στο Δημόσιο Τομέα ?
Η μονιμότητα των εργαζομένων, οδηγεί πολλούς από αυτούς, στον εφησυχασμό, τη χαλάρωση και τη μαλθακότητα.
Το βλέπουμε να συμβαίνει σε φίλους και γνωστούς μας, μετά την πρόσληψη τους από υπηρεσία ή επιχείρηση του Δημοσίου.
Η σιγουριά τους πλεονεκτεί αισθητά έναντι της αβεβαιότητας των υπαλλήλων του Ιδιωτικού Τομέα, σε τέτοιο βαθμό, που ίσως οδηγεί σε νέο διαχωρισμό εργαζομένων, σε προνομιούχους και μη.
Αρκετοί Έλληνες και Ελληνίδες, δεν έχουν ακόμη αποχωριστεί παλιά κατάλοιπα, θεωρούν «ρουφιάνο», «χαφιέ» κλπ αυτόν που θα τολμήσει να επισημάνει την εργασιακή ασυνέπεια και συνήθως όλοι μαζί συμφωνούν και αποδέχονται ένα ιδιότυπο καθεστώς σιωπής και ανοχής, που έχει ως αποτέλεσμα τα γνωστά νοσηρά φαινόμενα.
Τον καιρό που γινόταν προσπάθεια οικοδόμησης του κράτους, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές.
Τότε η κυβέρνηση προχωρούσε σε μαζικές κρατικοποιήσεις, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις σημερινές ιδιωτικοποιήσεις.
Τότε η εργασία σαν Δημόσιος Υπάλληλος δεν ήταν ελκυστική, σε αντίθεση με το σημερινό παραλήρημα και τις ατελείωτες ουρές κατά την υποβολή των σχετικών αιτήσεων.
Σήμερα, έχουμε ανάγκη από ένα Δημόσιο Τομέα με σύγχρονο οργανόγραμμα, ευέλικτο και αποτελεσματικό.
Με υπαλλήλους που δεν θα προκαλούν με την οκνηρία τους, θα ενδιαφέρονται έμπρακτα για τη σωστή διεκπεραίωση της εργασίας που τους αναλογεί, σεβόμενοι τον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη.
Τι μπορούμε να κάνουμε ?
Μια συνταγματική αναθεώρηση, θεωρώ πως πρέπει να προσαρμόσει τα αντίστοιχα άρθρα του Συντάγματος, στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Οι δικές μου προτάσεις, που θέτω σε συζήτηση, έχουν ως εξής :
1. Οι συμβάσεις εργασίας του νεοπροσλαμβανομένου προσωπικού από τούδε και στο εξής, μπορούν να είναι :
α) Αορίστου Χρόνου, για τις θέσεις εργασίας εκείνες που καλύπτουν διαρκείς ανάγκες
β) Ορισμένου Χρόνου, για θέσεις εργασίας που εξυπηρετούν περιστασιακές ανάγκες
2. Αναδιατύπωση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Ευέλικτο ωράριο, δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Σύσταση τοπικών υπηρεσιακών συμβουλίων με αιρετά (εκλεγμένα από τις κατά τόπους Γενικές Συνελεύσεις του προσωπικού) και διορισμένα μέλη, που θα έχουν την «ενδιάμεση εργοδοτική ευθύνη».
4. Κατάργηση του Εφάπαξ.
5. Στα πλαίσια ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων, ασφάλιση πλέον στο Ι.Κ.Α.
6. Για τους παλαιούς υπαλλήλους, κατά περίπτωση και ανάλογα με την προϋπηρεσία τους, ενδεχόμενη μετατροπή των συμβάσεων τους σε εύλογο βάθος χρόνου (10 – 15 ετών).
Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει, ελπίζω να οδηγήσει σε χρήσιμες για όλους μας, τελικές προτάσεις.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα ετών, να τεθούν σε επαναδιαπραγμάτευση.
Το πολιτικό κόστος τεράστιο, γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δείχνουν σχετική ατολμία.
Αυτό το διάστημα, η σημερινή κυβέρνηση, στα πλαίσια μιας συνταγματικής αναθεώρησης, φέρνει το θέμα στο προσκήνιο.
Μεταξύ των προτάσεων που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, περιλαμβάνεται και αυτή, που αφορά τη μονιμότητα των υπαλλήλων του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.
Εκτιμώ πως πρόκειται για μια πολύ σοβαρή κίνηση, που προϋποθέτει πολιτικό θάρρος και δείχνει έμπρακτα, πρόθεση για την υλοποίηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων.
Τι συμβαίνει σήμερα στο Δημόσιο Τομέα ?
Η μονιμότητα των εργαζομένων, οδηγεί πολλούς από αυτούς, στον εφησυχασμό, τη χαλάρωση και τη μαλθακότητα.
Το βλέπουμε να συμβαίνει σε φίλους και γνωστούς μας, μετά την πρόσληψη τους από υπηρεσία ή επιχείρηση του Δημοσίου.
Η σιγουριά τους πλεονεκτεί αισθητά έναντι της αβεβαιότητας των υπαλλήλων του Ιδιωτικού Τομέα, σε τέτοιο βαθμό, που ίσως οδηγεί σε νέο διαχωρισμό εργαζομένων, σε προνομιούχους και μη.
Αρκετοί Έλληνες και Ελληνίδες, δεν έχουν ακόμη αποχωριστεί παλιά κατάλοιπα, θεωρούν «ρουφιάνο», «χαφιέ» κλπ αυτόν που θα τολμήσει να επισημάνει την εργασιακή ασυνέπεια και συνήθως όλοι μαζί συμφωνούν και αποδέχονται ένα ιδιότυπο καθεστώς σιωπής και ανοχής, που έχει ως αποτέλεσμα τα γνωστά νοσηρά φαινόμενα.
Τον καιρό που γινόταν προσπάθεια οικοδόμησης του κράτους, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές.
Τότε η κυβέρνηση προχωρούσε σε μαζικές κρατικοποιήσεις, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις σημερινές ιδιωτικοποιήσεις.
Τότε η εργασία σαν Δημόσιος Υπάλληλος δεν ήταν ελκυστική, σε αντίθεση με το σημερινό παραλήρημα και τις ατελείωτες ουρές κατά την υποβολή των σχετικών αιτήσεων.
Σήμερα, έχουμε ανάγκη από ένα Δημόσιο Τομέα με σύγχρονο οργανόγραμμα, ευέλικτο και αποτελεσματικό.
Με υπαλλήλους που δεν θα προκαλούν με την οκνηρία τους, θα ενδιαφέρονται έμπρακτα για τη σωστή διεκπεραίωση της εργασίας που τους αναλογεί, σεβόμενοι τον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη.
Τι μπορούμε να κάνουμε ?
Μια συνταγματική αναθεώρηση, θεωρώ πως πρέπει να προσαρμόσει τα αντίστοιχα άρθρα του Συντάγματος, στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Οι δικές μου προτάσεις, που θέτω σε συζήτηση, έχουν ως εξής :
1. Οι συμβάσεις εργασίας του νεοπροσλαμβανομένου προσωπικού από τούδε και στο εξής, μπορούν να είναι :
α) Αορίστου Χρόνου, για τις θέσεις εργασίας εκείνες που καλύπτουν διαρκείς ανάγκες
β) Ορισμένου Χρόνου, για θέσεις εργασίας που εξυπηρετούν περιστασιακές ανάγκες
2. Αναδιατύπωση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Ευέλικτο ωράριο, δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Σύσταση τοπικών υπηρεσιακών συμβουλίων με αιρετά (εκλεγμένα από τις κατά τόπους Γενικές Συνελεύσεις του προσωπικού) και διορισμένα μέλη, που θα έχουν την «ενδιάμεση εργοδοτική ευθύνη».
4. Κατάργηση του Εφάπαξ.
5. Στα πλαίσια ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων, ασφάλιση πλέον στο Ι.Κ.Α.
6. Για τους παλαιούς υπαλλήλους, κατά περίπτωση και ανάλογα με την προϋπηρεσία τους, ενδεχόμενη μετατροπή των συμβάσεων τους σε εύλογο βάθος χρόνου (10 – 15 ετών).
Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει, ελπίζω να οδηγήσει σε χρήσιμες για όλους μας, τελικές προτάσεις.
Εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας
Στα πλαίσια της Συνταγματικής Αναθεώρησης, εξετάζεται το ενδεχόμενο αλλαγής, στον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Παραθέτω μερικές δικές μου σκέψεις :
Η σύγχρονη Ελληνική Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η μεγαλύτερη σε συνεχόμενη διάρκεια, με τα όποια προβλήματά της, έχει καταφέρει πολλά.
Παρέλαβε το 1974, ένα κράτος κατεστραμμένο, με τους Έλληνες πολίτες διχασμένους και καχύποπτους.
Εγκαθίδρυσε τη Δημοκρατία, οικοδόμησε το κράτος, επεδίωξε την εθνική συμφιλίωση.
Έφερε την Ελλάδα κοντά στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθιστώντας τη, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θεωρώ λοιπόν, πως η σημερινή μορφή του πολιτεύματος, δεν πρέπει να αλλάξει.
Οι Βουλευτές θέτουν στην κρίση του Κοινοβουλίου, τα προβλήματα της περιφέρειάς τους, ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, αναλαμβάνουν τη Διοίκηση και την πρωτοβουλία των κινήσεων, ελεγχόμενοι σε κάθε περίπτωση από το Κοινοβούλιο.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλέγεται δια των αντιπροσώπων του Εκλογικού Σώματος (Βουλευτές) και ορίζει με την παρουσία του, το πολίτευμα της Χώρας.
Δεν ασκεί ουσιαστική εκτελεστική εξουσία, δεν δεσμεύει τη Χώρα με προσωπικές του πολιτικές.
Το Κοινοβούλιο νομοθετεί και έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της Χώρας, ο Πρόεδρος διατυπώνει σκέψεις, συμβουλεύει, επιδιώκει την εθνική ομοψυχία, αλλά δεν κυβερνά.
Δεν θεωρώ χρήσιμη τη συγκέντρωση περισσότερων εξουσιών στο αξίωμα του Προέδρου.
Η εκλογή του Προέδρου απευθείας από το Εκλογικό Σώμα, είναι πολύ πιθανό να δώσει ιδιαίτερη δυναμική στο πρόσωπο του Προέδρου.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εγκυμονεί τον κίνδυνο άσκησης προσωπικών πολιτικών από τον ενδυναμωμένο Πρόεδρο.
Ίσως βρεθούμε μπροστά σε πρόβλημα δυαρχίας, με τον Πρόεδρο και το Κοινοβούλιο, να έχουν και οι δύο την απευθείας Λαϊκή Εντολή.
Είμαι υπέρ της διατήρησης της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Επιπλέον, θέτω σε συζήτηση, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο, με συγκέντρωση της απόλυτης πλειοψηφίας (151 βουλευτές).
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο, με πενταετή θητεία, διενεργείται ψηφοφορία, όπου απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία των (2/3) του Σώματος (200 ψήφοι), για την επίτευξη εκλογής.
Αν δεν καταστεί δυνατό, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από 5 ημέρες.
Αν και πάλι δεν επιτευχθεί η συγκέντρωση των (2/3) του Σώματος, επαναλαμβάνεται μετά από 5 ημέρες, με απαίτηση πλειοψηφίας των (3/5) του Σώματος (180 ψήφοι).
Αν και πάλι δεν προκύψει η απατούμενη πλειοψηφία, η Βουλή διαλύεται, προκηρρύσονται εκλογές και το Σώμα που θα προκύψει, εκλέγει Πρόεδρο με πλειοψηφία 180 βουλευτών.
Αν δεν προκύψει τέτοια πλειοψηφία, επαναλαμβάνεται μετά από 5 μέρες και εκλέγεται Πρόεδρος, εκείνος που θα συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών.
Στην περίπτωση που δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, επαναλαμβάνεται μετά 5 μέρες μεταξύ των 2 που πλειοψήφησαν και εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία.
Η εκλογή του Προέδρου δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα στη διακυβέρνηση της Χώρας, με διάλυση της Βουλής και διενέργεια πρόωρων εκλογών.
Η εκλογή του Πρόεδρου δεν πρέπει να βάζει σε ομηρία την Κυβέρνηση, εξαναγκάζοντας τη να «συνδιαλλαγεί», για να αποφύγει τη διάλυση της Βουλής.
Είναι πάντα θετική και χρήσιμη, η επιδίωξη ευρύτερης κοινοβουλευτικής συναίνεσης, όχι όμως υπό την απειλή εκλογών.
Το Σύνταγμα του 1975, προέβλεπε αυξημένη πλειοψηφία, διότι αφενός ο Πρόεδρος είχε αυξημένες εξουσίες και αφετέρου οι συνθήκες τότε ήταν πολύ διαφορετικές και ήταν χρήσιμη μια τέτοια προϋπόθεση, ώστε να εξαναγκαστούν οι πολιτικές δυνάμεις σε ευρύτερη συναίνεση.
Μετά από 30 και πλέον χρόνια Δημοκρατίας, έχει ωριμάσει μεταξύ των Ελλήνων και των Ελληνίδων, η αποδοχή μιας Προεδρικής υποψηφιότητας ευρύτερα αποδεκτής, χωρίς στενά κομματικά κριτήρια.Οι Κυβερνήσεις το έχουν αντιληφθεί αυτό και έχουν οδηγηθεί σε επιλογές, που ψηφίστηκαν θετικά από τα Κοινοβούλια, με πλειοψηφίες που υπερέβησαν κατά πολύ το όριο των 180 Βουλευτών.
Παραθέτω μερικές δικές μου σκέψεις :
Η σύγχρονη Ελληνική Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η μεγαλύτερη σε συνεχόμενη διάρκεια, με τα όποια προβλήματά της, έχει καταφέρει πολλά.
Παρέλαβε το 1974, ένα κράτος κατεστραμμένο, με τους Έλληνες πολίτες διχασμένους και καχύποπτους.
Εγκαθίδρυσε τη Δημοκρατία, οικοδόμησε το κράτος, επεδίωξε την εθνική συμφιλίωση.
Έφερε την Ελλάδα κοντά στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθιστώντας τη, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θεωρώ λοιπόν, πως η σημερινή μορφή του πολιτεύματος, δεν πρέπει να αλλάξει.
Οι Βουλευτές θέτουν στην κρίση του Κοινοβουλίου, τα προβλήματα της περιφέρειάς τους, ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, αναλαμβάνουν τη Διοίκηση και την πρωτοβουλία των κινήσεων, ελεγχόμενοι σε κάθε περίπτωση από το Κοινοβούλιο.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλέγεται δια των αντιπροσώπων του Εκλογικού Σώματος (Βουλευτές) και ορίζει με την παρουσία του, το πολίτευμα της Χώρας.
Δεν ασκεί ουσιαστική εκτελεστική εξουσία, δεν δεσμεύει τη Χώρα με προσωπικές του πολιτικές.
Το Κοινοβούλιο νομοθετεί και έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της Χώρας, ο Πρόεδρος διατυπώνει σκέψεις, συμβουλεύει, επιδιώκει την εθνική ομοψυχία, αλλά δεν κυβερνά.
Δεν θεωρώ χρήσιμη τη συγκέντρωση περισσότερων εξουσιών στο αξίωμα του Προέδρου.
Η εκλογή του Προέδρου απευθείας από το Εκλογικό Σώμα, είναι πολύ πιθανό να δώσει ιδιαίτερη δυναμική στο πρόσωπο του Προέδρου.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εγκυμονεί τον κίνδυνο άσκησης προσωπικών πολιτικών από τον ενδυναμωμένο Πρόεδρο.
Ίσως βρεθούμε μπροστά σε πρόβλημα δυαρχίας, με τον Πρόεδρο και το Κοινοβούλιο, να έχουν και οι δύο την απευθείας Λαϊκή Εντολή.
Είμαι υπέρ της διατήρησης της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Επιπλέον, θέτω σε συζήτηση, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο, με συγκέντρωση της απόλυτης πλειοψηφίας (151 βουλευτές).
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το Κοινοβούλιο, με πενταετή θητεία, διενεργείται ψηφοφορία, όπου απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία των (2/3) του Σώματος (200 ψήφοι), για την επίτευξη εκλογής.
Αν δεν καταστεί δυνατό, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από 5 ημέρες.
Αν και πάλι δεν επιτευχθεί η συγκέντρωση των (2/3) του Σώματος, επαναλαμβάνεται μετά από 5 ημέρες, με απαίτηση πλειοψηφίας των (3/5) του Σώματος (180 ψήφοι).
Αν και πάλι δεν προκύψει η απατούμενη πλειοψηφία, η Βουλή διαλύεται, προκηρρύσονται εκλογές και το Σώμα που θα προκύψει, εκλέγει Πρόεδρο με πλειοψηφία 180 βουλευτών.
Αν δεν προκύψει τέτοια πλειοψηφία, επαναλαμβάνεται μετά από 5 μέρες και εκλέγεται Πρόεδρος, εκείνος που θα συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των Βουλευτών.
Στην περίπτωση που δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, επαναλαμβάνεται μετά 5 μέρες μεταξύ των 2 που πλειοψήφησαν και εκλέγεται εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία.
Η εκλογή του Προέδρου δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα στη διακυβέρνηση της Χώρας, με διάλυση της Βουλής και διενέργεια πρόωρων εκλογών.
Η εκλογή του Πρόεδρου δεν πρέπει να βάζει σε ομηρία την Κυβέρνηση, εξαναγκάζοντας τη να «συνδιαλλαγεί», για να αποφύγει τη διάλυση της Βουλής.
Είναι πάντα θετική και χρήσιμη, η επιδίωξη ευρύτερης κοινοβουλευτικής συναίνεσης, όχι όμως υπό την απειλή εκλογών.
Το Σύνταγμα του 1975, προέβλεπε αυξημένη πλειοψηφία, διότι αφενός ο Πρόεδρος είχε αυξημένες εξουσίες και αφετέρου οι συνθήκες τότε ήταν πολύ διαφορετικές και ήταν χρήσιμη μια τέτοια προϋπόθεση, ώστε να εξαναγκαστούν οι πολιτικές δυνάμεις σε ευρύτερη συναίνεση.
Μετά από 30 και πλέον χρόνια Δημοκρατίας, έχει ωριμάσει μεταξύ των Ελλήνων και των Ελληνίδων, η αποδοχή μιας Προεδρικής υποψηφιότητας ευρύτερα αποδεκτής, χωρίς στενά κομματικά κριτήρια.Οι Κυβερνήσεις το έχουν αντιληφθεί αυτό και έχουν οδηγηθεί σε επιλογές, που ψηφίστηκαν θετικά από τα Κοινοβούλια, με πλειοψηφίες που υπερέβησαν κατά πολύ το όριο των 180 Βουλευτών.
Παρασκευή 5 Μαΐου 2006
Μουσουλμάνα Υποψήφια Υπερνομάρχης
Όλοι οι Καβαλιώτες και οι Καβαλιώτισσες θα πρέπει να αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι και χαρούμενοι, όταν το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) προτείνει για Υπερνομάρχη στην Περιφέρεια μας, μουσουλμάνα υπήκοο.
Συμφωνούμε όλοι φαντάζομαι πως όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες υπήκοοι, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Όμως,
Διερχόμαστε άλλη μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η σοβαρότητα του θέματος, φαίνεται και από το γεγονός, ότι ο Πρωθυπουργός, ενώ έχει δεχτεί σχετική πρόσκληση, αναβάλλει συνεχώς από τον περασμένο Νοέμβριο, την επίσημη επίσκεψη του στην Άγκυρα.
Η Τουρκία μέχρι τέλος του χρόνου, έχει να καλύψει μία σειρά από προϋποθέσεις, αν επιθυμεί την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Προς το παρόν κινείται σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, δημιουργώντας μεταξύ άλλων, προβλήματα στη χριστιανική μειονότητα και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η Ελλάδα από την άλλη, είναι έτοιμη να προχωρήσει στην παραχώρηση άδειας ανέγερσης μουσουλμανικών τεμενών, για να μην θίγονται τα δικαιώματα της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας.
Σωστά.
Δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω, αλλά μπροστά.
Δεν πρέπει να μας παρασύρει η Τουρκία στον οπισθοδρομικό κλασικό τρόπο αντιμετώπισης των εσωτερικών προβλημάτων, με την ανακάλυψη εχθρών στο εξωτερικό.
Όμως,
Μήπως προχωράμε πολύ γρήγορα και μάλιστα μόνοι μας ?
Πόσο απαραίτητη είναι μια μουσουλμανική υποψηφιότητα, σε μια Περιφέρεια που η πλειοψηφία των κατοίκων είναι χριστιανοί ?
Ιδιαίτερα δε, όταν η υποψηφιότητα δεν είναι αποτέλεσμα εσωτερικών εκλογικών διαδικασιών στις τοπικές οργανώσεις, αλλά απευθείας διορισμού από την ηγεσία του κόμματος.
Ας μην γελιόμαστε.
Είναι μια κίνηση με ιδιαίτερη σημασία, που ήταν δεδομένο πως θα ξεφύγει και θα συζητηθεί πολύ πέρα από τα όρια της Περιφέρειας μας.
Την Ιστορία τη γράφουμε εμείς, με τις πράξεις και τις επιλογές μας.
Συμφωνούμε όλοι φαντάζομαι πως όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες υπήκοοι, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Όμως,
Διερχόμαστε άλλη μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η σοβαρότητα του θέματος, φαίνεται και από το γεγονός, ότι ο Πρωθυπουργός, ενώ έχει δεχτεί σχετική πρόσκληση, αναβάλλει συνεχώς από τον περασμένο Νοέμβριο, την επίσημη επίσκεψη του στην Άγκυρα.
Η Τουρκία μέχρι τέλος του χρόνου, έχει να καλύψει μία σειρά από προϋποθέσεις, αν επιθυμεί την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Προς το παρόν κινείται σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, δημιουργώντας μεταξύ άλλων, προβλήματα στη χριστιανική μειονότητα και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η Ελλάδα από την άλλη, είναι έτοιμη να προχωρήσει στην παραχώρηση άδειας ανέγερσης μουσουλμανικών τεμενών, για να μην θίγονται τα δικαιώματα της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας.
Σωστά.
Δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω, αλλά μπροστά.
Δεν πρέπει να μας παρασύρει η Τουρκία στον οπισθοδρομικό κλασικό τρόπο αντιμετώπισης των εσωτερικών προβλημάτων, με την ανακάλυψη εχθρών στο εξωτερικό.
Όμως,
Μήπως προχωράμε πολύ γρήγορα και μάλιστα μόνοι μας ?
Πόσο απαραίτητη είναι μια μουσουλμανική υποψηφιότητα, σε μια Περιφέρεια που η πλειοψηφία των κατοίκων είναι χριστιανοί ?
Ιδιαίτερα δε, όταν η υποψηφιότητα δεν είναι αποτέλεσμα εσωτερικών εκλογικών διαδικασιών στις τοπικές οργανώσεις, αλλά απευθείας διορισμού από την ηγεσία του κόμματος.
Ας μην γελιόμαστε.
Είναι μια κίνηση με ιδιαίτερη σημασία, που ήταν δεδομένο πως θα ξεφύγει και θα συζητηθεί πολύ πέρα από τα όρια της Περιφέρειας μας.
Την Ιστορία τη γράφουμε εμείς, με τις πράξεις και τις επιλογές μας.
Ενδιαφέρουσα κίνηση που ταράζει ισορροπίες
Παίζει σενάριο εξαγοράς ΓΕΡΜΑΝΟΥ από ΚΟΣΜΟΤΕ.
Αν γίνει ταράζει τα σχετικά λιμνάζοντα νερά και καταδεικνύει και πώς μια "ημικρατική" εταιρεία ξεκινώντας τρίτη την κούρσα έχει ξεπεράσει τους 2 άλλους ανταγωνιστές...
Ας τα βλέπει η "μαμά" ΟΤΕ...
Αν γίνει ταράζει τα σχετικά λιμνάζοντα νερά και καταδεικνύει και πώς μια "ημικρατική" εταιρεία ξεκινώντας τρίτη την κούρσα έχει ξεπεράσει τους 2 άλλους ανταγωνιστές...
Ας τα βλέπει η "μαμά" ΟΤΕ...
Πέμπτη 4 Μαΐου 2006
Τρίτη 25 Απριλίου 2006
Εκλογές Π.Σ.Δ.Μ.Η.
Συζητάμε, διατυπώνουμε απόψεις, προβληματιζόμαστε για όσα συμβαίνουν γύρω μας, προτείνουμε λύσεις.
Όλα αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα, ιδιαίτερα όταν δεν περιορίζονται σε σκληρή, απόλυτη και άρα άγονη κριτική των πάντων.
Έρχεται όμως κάποια κρίσιμη στιγμή και η ώρα για το Δια Ταύτα ...
Η ώρα που όλοι εμείς αποφασίζουμε.
Η ώρα που δείχνουμε έμπρακτα, με τη συμμετοχή μας στις εκλογικές διαδικασίες, το ενδιαφέρον μας για όλα αυτά που μας απασχολούν.
Η ώρα που εξουσιοδοτούμε με την ψήφο μας, αυτούς που θα διαχειριστούν για λογαριασμό μας, δικαιώματα και υποχρεώσεις μας.
Στις 7 Μαίου οι Ηλεκτρολόγοι/Μηχανολόγοι Μηχανικοί εκλέγουν τους Αντιπροσώπους τους, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο.
Στις εκλογές αυτές, είναι υποψήφιοι μεταξύ άλλων, τρία από τα μέλη της ομάδας αυτού του blog, με τα αντίστοιχα ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών (ΔΚΜ).
Στο Σύλλογο της Καβάλας, ο Toulkidis (Δημοσθένης Τουλκίδης).
Στο Σύλλογο της Καβάλας, αλλά και στον Πανελλήνιο Σύλλογο, ο Lampas (Δημήτρης Λαμπαδίτης).
Στο Σύλλογο της Πάτρας, η Vasso (Βασιλική Ρέππα).
Είναι μάταιη η κατασπατάληση του χρόνου μας σε κριτικές, ανησυχίες για επαγγελματικά δικαιώματα και άλλα προβλήματα του κλάδου, αν την κρίσιμη στιγμή, γυρίζουμε το κεφάλι και σφυρίζουμε αδιάφορα.
Δείτε τα αποτελέσματα
Όλα αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα, ιδιαίτερα όταν δεν περιορίζονται σε σκληρή, απόλυτη και άρα άγονη κριτική των πάντων.
Έρχεται όμως κάποια κρίσιμη στιγμή και η ώρα για το Δια Ταύτα ...
Η ώρα που όλοι εμείς αποφασίζουμε.
Η ώρα που δείχνουμε έμπρακτα, με τη συμμετοχή μας στις εκλογικές διαδικασίες, το ενδιαφέρον μας για όλα αυτά που μας απασχολούν.
Η ώρα που εξουσιοδοτούμε με την ψήφο μας, αυτούς που θα διαχειριστούν για λογαριασμό μας, δικαιώματα και υποχρεώσεις μας.
Στις 7 Μαίου οι Ηλεκτρολόγοι/Μηχανολόγοι Μηχανικοί εκλέγουν τους Αντιπροσώπους τους, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο.
Στις εκλογές αυτές, είναι υποψήφιοι μεταξύ άλλων, τρία από τα μέλη της ομάδας αυτού του blog, με τα αντίστοιχα ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών (ΔΚΜ).
Στο Σύλλογο της Καβάλας, ο Toulkidis (Δημοσθένης Τουλκίδης).
Στο Σύλλογο της Καβάλας, αλλά και στον Πανελλήνιο Σύλλογο, ο Lampas (Δημήτρης Λαμπαδίτης).
Στο Σύλλογο της Πάτρας, η Vasso (Βασιλική Ρέππα).
Είναι μάταιη η κατασπατάληση του χρόνου μας σε κριτικές, ανησυχίες για επαγγελματικά δικαιώματα και άλλα προβλήματα του κλάδου, αν την κρίσιμη στιγμή, γυρίζουμε το κεφάλι και σφυρίζουμε αδιάφορα.
Δείτε τα αποτελέσματα
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2006
Βασικές αρχές management...
Έχουμε το ακόλουθο σενάριο:
Σε μια Α.Ε. υπάρχουν διάφοροι μέτοχοι. Άλλοι μικρομέτοχοι (3%, 5% άντε μέχρι 10%) και 2 μεγαλομέτοχοι (από 35%-49%).
Επί 20 περίπου χρόνια ασκεί διοίκηση ο ένας μεγαλομέτοχος (ας τον ονομάσουμε Θαόπουλο μαζί με τους παρά αυτόν) με ένα μικρό διάλειμμα που άσκησε διοίκηση ο άλλος ονόματι Γκαντεμόπουλος...
Πριν 2 χρόνια παίρνει διοίκηση ο Ποδοσφαιρόπουλος και αποφασίζει να κάνει έλεγχο στην εταιρεία να δει τι κάνανε οι προηγούμενες διοικήσεις. Μέχρι εδώ όλα είναι λογικά...
Βρίσκει λοιπόν (ώ τι περίεργο!) μαλακιούλες στα βιβλία της εταιρείας...Ποια είναι η αντίδραση του??
Βγαίνει και λέει σε όλα τα media ότι η εταιρεία ΤΟΥ έκλεψε και μετά πάει και στη ΔΟΥ της γειτονίας και κάνει καταγγελία ότι η εταιρεία ΤΟΥ δεν ήταν by the book...
Εδώ τελειώνει το σενάριο κι έρχεται η ερώτηση: Εσείς αυτόν τον επιχειρηματία τον λέτε σωστό και αδιάφθορο ή μήπως χρησιμοποείτε την πιο γνωστή globally ελληνική λέξη (αυτή με τα πολλά "α" ...)????
Σε μια Α.Ε. υπάρχουν διάφοροι μέτοχοι. Άλλοι μικρομέτοχοι (3%, 5% άντε μέχρι 10%) και 2 μεγαλομέτοχοι (από 35%-49%).
Επί 20 περίπου χρόνια ασκεί διοίκηση ο ένας μεγαλομέτοχος (ας τον ονομάσουμε Θαόπουλο μαζί με τους παρά αυτόν) με ένα μικρό διάλειμμα που άσκησε διοίκηση ο άλλος ονόματι Γκαντεμόπουλος...
Πριν 2 χρόνια παίρνει διοίκηση ο Ποδοσφαιρόπουλος και αποφασίζει να κάνει έλεγχο στην εταιρεία να δει τι κάνανε οι προηγούμενες διοικήσεις. Μέχρι εδώ όλα είναι λογικά...
Βρίσκει λοιπόν (ώ τι περίεργο!) μαλακιούλες στα βιβλία της εταιρείας...Ποια είναι η αντίδραση του??
Βγαίνει και λέει σε όλα τα media ότι η εταιρεία ΤΟΥ έκλεψε και μετά πάει και στη ΔΟΥ της γειτονίας και κάνει καταγγελία ότι η εταιρεία ΤΟΥ δεν ήταν by the book...
Εδώ τελειώνει το σενάριο κι έρχεται η ερώτηση: Εσείς αυτόν τον επιχειρηματία τον λέτε σωστό και αδιάφθορο ή μήπως χρησιμοποείτε την πιο γνωστή globally ελληνική λέξη (αυτή με τα πολλά "α" ...)????
Κυριακή 19 Μαρτίου 2006
Εκλογική Διαδικασία - Ψήφος
Παραθέτω ορισμένους προβληματισμούς γύρω από την Εκλογική διαδικασία και την υποτιμημένη αξία της Ψήφου.
Θέματα που μ' έχουν απασχολήσει πολλά χρόνια τώρα.
Έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις με όσους έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον, γύρω από τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης, ως επί το πλείστον, πρότασης για ουσιαστική αναθεώρηση της Εκλογικής Διαδικασίας.
Η πρόταση αυτή βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης.
Τα βασικά σημεία στα οποία απαντά, ακολουθούν παρακάτω.
Υποχρεωτικότητα της ψήφου.
Ένα ύψιστο δικαίωμα έχει μετατραπεί σε βασανιστική υποχρέωση.
Θλιβερό το φαινόμενο, οι πολίτες να μην γνωρίζουν τι ψηφίζουν.
Κίνητρα για να αναζητήσουν ενημέρωση οι πολίτες.
Περισσότερο διευκρινιστική ψήφος που θα υπαγορεύει γενικές κατευθύνσεις προγραμματικών δηλώσεων.
Αμεσότερη Δημοκρατία.
Ο υποψήφιος για την πλήρωση μιας θέσης εργασίας με συγκεκριμένες ευθύνες, περνά από εξετάσεις και συνέντευξη για να διαπιστωθεί η καταλληλότητά του. Εξετάζεται αν είναι ικανός να αναλάβει τις ευθύνες που προκύπτουν.
Για μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως η επιλογή αυτών που θα διαχειριστούν τις τύχες ενός ολόκληρου Έθνους, δεν θα είναι χρήσιμο να τεθεί ένας ελάχιστος έλεγχος πλήρωσης βασικών προϋποθέσεων ?
Θέματα που μ' έχουν απασχολήσει πολλά χρόνια τώρα.
Έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις με όσους έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον, γύρω από τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης, ως επί το πλείστον, πρότασης για ουσιαστική αναθεώρηση της Εκλογικής Διαδικασίας.
Η πρόταση αυτή βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης.
Τα βασικά σημεία στα οποία απαντά, ακολουθούν παρακάτω.
Υποχρεωτικότητα της ψήφου.
Ένα ύψιστο δικαίωμα έχει μετατραπεί σε βασανιστική υποχρέωση.
Θλιβερό το φαινόμενο, οι πολίτες να μην γνωρίζουν τι ψηφίζουν.
Κίνητρα για να αναζητήσουν ενημέρωση οι πολίτες.
Περισσότερο διευκρινιστική ψήφος που θα υπαγορεύει γενικές κατευθύνσεις προγραμματικών δηλώσεων.
Αμεσότερη Δημοκρατία.
Ο υποψήφιος για την πλήρωση μιας θέσης εργασίας με συγκεκριμένες ευθύνες, περνά από εξετάσεις και συνέντευξη για να διαπιστωθεί η καταλληλότητά του. Εξετάζεται αν είναι ικανός να αναλάβει τις ευθύνες που προκύπτουν.
Για μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως η επιλογή αυτών που θα διαχειριστούν τις τύχες ενός ολόκληρου Έθνους, δεν θα είναι χρήσιμο να τεθεί ένας ελάχιστος έλεγχος πλήρωσης βασικών προϋποθέσεων ?
Δευτέρα 13 Μαρτίου 2006
Σχετικά με τον ιό των πτηνών ...
Μεταφέρω απόσπασμα από δημοσίευση σε περιοδικό
...
Τα αποδημητικά πουλιά κινούνται πάντα στον άξονα Βορρά-Νότου, ενω η επιδημία εξαπλώνεται στον άξονα Ανατολή-Δύση.
Αρα τα αποδημητικά πουλιά ΔΕΝ είναι υπεύθυνα για την εξάπλωση της γρίππης.
Οταν έγινε η εξάπλωση Ασια -> Τουρκία-> Ελλάδα -> Γερμανία -> Γαλλία τα αποδημητικά πουλιά δεν κινήθηκαν καν. Δεν είναι η εποχή τους.
Ο ιός "μεταπήδησε" πολύ γρήγορα απο το ένα μέρος στο άλλο. Κανένα ζώο δεν μπορεί να μεταφερθεί τόσο γρήγορα - εκτός απο τον άνθρωπο με αεροπλάνο (άντε να σκοτώσουμε και μερικούς ανθρώπους τώρα).
Αρα μάλλον ο ιός υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Εκδηλώθηκε όμως τώρα γιατί ειδικά αυτήν την χρονιά είχαμε εξαιρετικά βαρύ χειμώνα στην Ευρώπη. Το κρύο αποδυνάμωσε τις αντιστάσεις των άγριων πουλιών και επέτρεψε στον ιό να εκδηλωθεί.
...
Ο ιός είναι μετάλλαξη ενός άλλου - σχετικά ακίνδυνου - ιού, που υπάρχει στα ψάρια. Η μετάλλαξη οφείλεται σε ανθρώπινη δραστηριότητα - τα κοτόπουλα τρέφονται εδώ και δεκαετίες με ιχθυάλευρα.
Το ίδιο είχε γίνει με την νόσο των τρελλών αγελάδων. Αυτή προκλήθηκε γιατί κάποιος άλλος ιός μεταλλάχθηκε στις αγελάδες, αφου εμείς τις είχαμε αναγκάσει να φάνε υπολείμματα σφαγείων.
Δηλαδη αφού εμείς αναγκάσαμε τις αγελάδες σε καννιβαλισμό! Τόσο στις αγελάδες όσο και στα πουλιά οι επιστήμονες φιμώθηκαν επί μήνες (!), γιατί αν έβγαινε βρώμα οτι οι ζωοτροφές είναι υπεύθυνες για τις 2 αρρώστιες, θα βλάπτονταν οι εταιρείες παραγωγής. Είναι απείρως φθηνότερο να ρίξεις την ευθύνη στα αποδημητικά.
...
Δηλαδη αφού εμείς αναγκάσαμε τις αγελάδες σε καννιβαλισμό! Τόσο στις αγελάδες όσο και στα πουλιά οι επιστήμονες φιμώθηκαν επί μήνες (!), γιατί αν έβγαινε βρώμα οτι οι ζωοτροφές είναι υπεύθυνες για τις 2 αρρώστιες, θα βλάπτονταν οι εταιρείες παραγωγής. Είναι απείρως φθηνότερο να ρίξεις την ευθύνη στα αποδημητικά.
...
Μην ξεχνάμε, οτι τα υπολείμματα των σφαγείων (κόκκαλα, κρανίο, δέρμα, λίπος, εντόσθια, αίμα) πολτοποιημένα, αποτελούν τη φθηνότερη "πρώτη ύλη" για ζωοτροφές και καλλυντικά.
...
Είναι δυνατό να τρέφουμε αγελάδες, κότες και ψάρια με πολτό απο αγελάδες, κότες και ψάρια και να μην μεταλλάσσεται κανένας ιός ?
...
Τετάρτη 8 Μαρτίου 2006
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2006
Απεργία και Εργασία - Κινητοποιήσεις
Όλοι οι πολίτες αυτού του κράτους έχουμε δικαίωμα στην εργασία, έχουμε δικαίωμα στην απεργία.
Όταν ο εργαζόμενος έχει υπογράψει σύμβαση μόνιμης εργασίας (Δημόσιος Τομέας), τα πράγματα είναι πιο εύκολα και χαλαρά. Μεγαλύτερη συμμετοχή, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος απώλειας του δικαιώματος της εργασίας (απόλυση).
Στην περίπτωση που η σύμβαση είναι αορίστου ή ορισμένου χρόνου, τα πράγματα είναι δύσκολα, το περιθώριο για απεργία διαρκείας μηδαμινό ως ανύπαρκτο. Ο εργοδότης είναι και αυτός πολίτης με δικαιώματα, θα αναζητήσει λύσεις και σε ενδεχόμενη υπερβολική αποχή του εργαζομένου, τον στέλνει στον ΟΑΕΔ.
Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία μιας απεργίας είναι η μεγάλη ως καθολική συμμετοχή.
Ωστόσο, αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να απαγορεύσει σε κάποιον να εργαστεί. Είναι δικαίωμα του καθενός να αποφασίσει αν πρέπει να απεργήσει ή να συνεχίσει κανονικά την εργασία του.
Παράλληλα...
Συμμετέχω σε Απεργία σημαίνει ότι επιλέγω να μην εργαστώ. Δεν σημαίνει κλείνω δρόμους, λιμάνια, κατεβάζω διακόπτες ηλεκτρικού ρεύματος, νερού κλπ. Δεν σημαίνει προκαλώ το κοινωνικό σύνολο για να μου δώσει σημασία και να πιέσει την εργοδοσία να ικανοποιήσει τα αιτήματά μου.
Είναι κατανοητό, ότι όσο περισσότερο θόρυβο και ενόχληση προκαλέσει κάποια ομάδα πολιτών, αυξάνονται οι πιθανότητες να "ακουστεί" η άποψη της.
Μην τα μπερδεύουμε όμως. Δεν είναι αυτό Απεργία.
Είναι μορφές κινητοποίησης που στόχο έχουν την προβολή των αιτημάτων της ομάδας, εξυπηρετούν δηλαδή ειδικά συμφέροντα.
Η εξέλιξη αυτών, από ειδικά σε συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, προϋποθέτει μαζικότητα και συμμετοχή από περισσότερους τομείς της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας.
Για την Ιστορία, να αναφέρω απλά, πως έχω συμμετάσχει σε κινητοποίηση, που συνδυάστηκε με Απεργία, οργανώθηκε από πολλούς φορείς, εξασφαλίστηκε μαζικότητα και οδήγησε βέβαια στην επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου.
Όταν ο εργαζόμενος έχει υπογράψει σύμβαση μόνιμης εργασίας (Δημόσιος Τομέας), τα πράγματα είναι πιο εύκολα και χαλαρά. Μεγαλύτερη συμμετοχή, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος απώλειας του δικαιώματος της εργασίας (απόλυση).
Στην περίπτωση που η σύμβαση είναι αορίστου ή ορισμένου χρόνου, τα πράγματα είναι δύσκολα, το περιθώριο για απεργία διαρκείας μηδαμινό ως ανύπαρκτο. Ο εργοδότης είναι και αυτός πολίτης με δικαιώματα, θα αναζητήσει λύσεις και σε ενδεχόμενη υπερβολική αποχή του εργαζομένου, τον στέλνει στον ΟΑΕΔ.
Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία μιας απεργίας είναι η μεγάλη ως καθολική συμμετοχή.
Ωστόσο, αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να απαγορεύσει σε κάποιον να εργαστεί. Είναι δικαίωμα του καθενός να αποφασίσει αν πρέπει να απεργήσει ή να συνεχίσει κανονικά την εργασία του.
Παράλληλα...
Συμμετέχω σε Απεργία σημαίνει ότι επιλέγω να μην εργαστώ. Δεν σημαίνει κλείνω δρόμους, λιμάνια, κατεβάζω διακόπτες ηλεκτρικού ρεύματος, νερού κλπ. Δεν σημαίνει προκαλώ το κοινωνικό σύνολο για να μου δώσει σημασία και να πιέσει την εργοδοσία να ικανοποιήσει τα αιτήματά μου.
Είναι κατανοητό, ότι όσο περισσότερο θόρυβο και ενόχληση προκαλέσει κάποια ομάδα πολιτών, αυξάνονται οι πιθανότητες να "ακουστεί" η άποψη της.
Μην τα μπερδεύουμε όμως. Δεν είναι αυτό Απεργία.
Είναι μορφές κινητοποίησης που στόχο έχουν την προβολή των αιτημάτων της ομάδας, εξυπηρετούν δηλαδή ειδικά συμφέροντα.
Η εξέλιξη αυτών, από ειδικά σε συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, προϋποθέτει μαζικότητα και συμμετοχή από περισσότερους τομείς της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας.
Για την Ιστορία, να αναφέρω απλά, πως έχω συμμετάσχει σε κινητοποίηση, που συνδυάστηκε με Απεργία, οργανώθηκε από πολλούς φορείς, εξασφαλίστηκε μαζικότητα και οδήγησε βέβαια στην επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου.
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2006
Νέα Κυβέρνηση
Η πλήρης σύνθεση της νέας κυβέρνησης έχει ως εξής:
Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Υπουργός: Μπασιάκος Ευάγγελος Υφυπουργός: Κοντός Αλέξανδρος
Υπουργείο Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής Υπουργός: Παυλίδης Αριστοτέλης,
Υπουργείο Ανάπτυξης Υπουργός: Σιούφας Δημήτρης, Υφυπουργός: Νεράντζης Αναστάσιος Υφυπουργός: Παπαθανασίου Ιωάννης
Υπουργείο Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας Υπουργός: Τσιτουρίδης Σάββας Υφυπουργός: Γιακουμάτος Γεράσιμος
Υπουργείο Δημόσιας Τάξης Υπουργός: Πολύδωρας Βύρων
Υπουργείο Δικαιοσύνης Υπουργός: Παπαληγούρας Αναστάσιος
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργός: Μεϊμαράκης Ευάγγελος Υφυπουργός: Μιχαλολιάκος Βασίλειος Υφυπουργός: Λαμπρόπουλος Ιωάννης
Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων Υπουργός: Γιαννάκου Μαριέττα Υφυπουργός: Γεώργιος Καλός Υφυπουργός: Ταλιαδούρος Σπυρίδων
Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Υπουργός: Κεφαλογιάννης Μανώλης
Υπουργείο Εξωτερικών Υπουργός: Μπακογιάννη Ντόρα Υφυπουργός: Βαληνάκης Ιωάννης Υφυπουργός: Στυλιανίδης Ευριπίδης Υφυπουργός: Κασίμης Θεόδωρος
Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Ρουσόπουλος Θεόδωρος
Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης Υπουργός: Παυλόπουλος Προκόπης Υφυπουργός: Απόστολος Ανδρεουλάκος Υφυπουργός: Αθανάσιος Νάκος
Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης Υπουργός: Καλατζής Γεώργιος
Υπουργείο Μεταφορών & Επικοινωνιών Υπουργός: Λιάπης Μιχάλης
Υπουργείο Οικονομίας & Οικονομικών Υπουργός: Αλογοσκούφης Γιώργος, Υφυπουργός: Χρήστος Φώλιας Υφυπουργός: Πέτρος Δούκας Υφυπουργός: Αντώνιος Μπέζας
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων Υπουργός: Σουφλιάς Γιώργος, Υφυπουργός: Σταύρος Καλογιάννης Υφυπουργός: Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος
Yπουργείο Πολιτισμού Υπουργός: Βουλγαράκης Γιώργος Υφυπουργός: Γεώργιος Ορφανός
Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης Υπουργός: Πετραλιά Φάνη Πάλλη
Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης Υπουργός: Αβραμόπουλος Δημήτρης Υφυπουργός: Αθανάσιος Γιαννόπουλος Υφυπουργός: Γεώργιος Κωνσταντόπουλος
Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Υπουργός: Μπασιάκος Ευάγγελος Υφυπουργός: Κοντός Αλέξανδρος
Υπουργείο Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής Υπουργός: Παυλίδης Αριστοτέλης,
Υπουργείο Ανάπτυξης Υπουργός: Σιούφας Δημήτρης, Υφυπουργός: Νεράντζης Αναστάσιος Υφυπουργός: Παπαθανασίου Ιωάννης
Υπουργείο Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας Υπουργός: Τσιτουρίδης Σάββας Υφυπουργός: Γιακουμάτος Γεράσιμος
Υπουργείο Δημόσιας Τάξης Υπουργός: Πολύδωρας Βύρων
Υπουργείο Δικαιοσύνης Υπουργός: Παπαληγούρας Αναστάσιος
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργός: Μεϊμαράκης Ευάγγελος Υφυπουργός: Μιχαλολιάκος Βασίλειος Υφυπουργός: Λαμπρόπουλος Ιωάννης
Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων Υπουργός: Γιαννάκου Μαριέττα Υφυπουργός: Γεώργιος Καλός Υφυπουργός: Ταλιαδούρος Σπυρίδων
Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Υπουργός: Κεφαλογιάννης Μανώλης
Υπουργείο Εξωτερικών Υπουργός: Μπακογιάννη Ντόρα Υφυπουργός: Βαληνάκης Ιωάννης Υφυπουργός: Στυλιανίδης Ευριπίδης Υφυπουργός: Κασίμης Θεόδωρος
Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Ρουσόπουλος Θεόδωρος
Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης Υπουργός: Παυλόπουλος Προκόπης Υφυπουργός: Απόστολος Ανδρεουλάκος Υφυπουργός: Αθανάσιος Νάκος
Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης Υπουργός: Καλατζής Γεώργιος
Υπουργείο Μεταφορών & Επικοινωνιών Υπουργός: Λιάπης Μιχάλης
Υπουργείο Οικονομίας & Οικονομικών Υπουργός: Αλογοσκούφης Γιώργος, Υφυπουργός: Χρήστος Φώλιας Υφυπουργός: Πέτρος Δούκας Υφυπουργός: Αντώνιος Μπέζας
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων Υπουργός: Σουφλιάς Γιώργος, Υφυπουργός: Σταύρος Καλογιάννης Υφυπουργός: Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος
Yπουργείο Πολιτισμού Υπουργός: Βουλγαράκης Γιώργος Υφυπουργός: Γεώργιος Ορφανός
Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης Υπουργός: Πετραλιά Φάνη Πάλλη
Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης Υπουργός: Αβραμόπουλος Δημήτρης Υφυπουργός: Αθανάσιος Γιαννόπουλος Υφυπουργός: Γεώργιος Κωνσταντόπουλος
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2006
Δίκτυο Υποκλοπών
Δίκτυο Υποκλοπών κινητής τηλεφωνίας
Καταγράφω μερικές σκέψεις σχετικά με την υπόθεση αυτή, στην οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν λάβει και λαμβάνουν μέρος, πολλοί και διάφοροι.
Αναλύσεις, συζητήσεις, αστυνομικού τύπου ρεπορτάζ, συνωμοσιολογίες, σε μια προσπάθεια να μάθουμε τι έγινε, τι γίνεται ?
Οι βασικοί παίκτες του παιχνιδιού
Παίκτης Ε.Υ.Π.
Μας απασχολεί κατά καιρούς η δράση της και με δεδομένο ότι είδηση είναι συνήθως η «κακή» είδηση, αυτό που ξέρουμε ως επί το πλείστον για αυτήν, είναι ότι σε κρίσιμα εθνικά θέματα, δεν τα έχει καταφέρει και πολύ καλά. Ίσως στα απλά και καθημερινά, να τα φέρνει βόλτα καλύτερα !
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς, που να μην γνωρίζει ότι η Ε.Υ.Π. έκανε και κάνει παρακολουθήσεις.
Έχουν δει το φως της δημοσιότητας πληροφορίες, σχετικά με την προμήθεια και εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, από ισραηλινή εταιρεία, η οποία μάλιστα έχει διωχθεί από τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί έκριναν πως τα συστήματα τους δεν είναι ασφαλή, αφήνουν «ανοιχτές τρύπες» και γι' αυτό απομακρύνθηκαν.
Η λειτουργία της Ε.Υ.Π αποσκοπεί στη συλλογή πληροφοριών για την προστασία των εθνικών συμφερόντων.
Το δίκτυο υποκλοπών ήταν σε πλήρη δραστηριότητα για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Πού ήταν η Ε.Υ.Π. ?
Δεν έχει πάρει γραμμή από όσα συνέβαιναν ?
Συμμετείχε και η ίδια ?
Όπως και νά 'χει, αποτελεί άλλη μία ομολογία αποτυχίας στο έργο της, το γεγονός ότι υπέκλεπταν τις συνδιαλέξεις του Πρωθυπουργού και του λοιπού Υπουργικού Συμβουλίου. Δεν κατάφεραν να προφυλάξουν την Ηγεσία της Χώρας (πολιτική και στρατιωτική).
Το ενδεχόμενο να συμμετείχε κλιμάκιο της Ε.Υ.Π. στις υποκλοπές, είναι εφιαλτικό και οδηγεί στη γνωστή εύλογη απορία : «Ποιος τελικά κυβερνά αυτόν τον τόπο ?»
Παίκτης Vodafone
Φαίνεται παράξενο μια επιχείρηση του μεγέθους της, με τα πιστοποιητικά ασφαλείας που διαθέτει, να αγνοεί επί ένα τουλάχιστον χρόνο, πως «κάποιοι» έχουν μπει στα συστήματά της και χρησιμοποιούν το δίκτυο της για να υποκλέπτουν συνομιλίες.
Επιλέγει να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, κρίνοντας ότι πρόκειται για σοβαρό εθνικό θέμα. Δεν είναι εξάλλου καθόλου σύνηθες, Διευθύνοντες να ενημερώνουν απευθείας τον Πρωθυπουργό, για προβλήματα στη λειτουργία της επιχείρησής τους.
Από την τακτική που ακολουθήθηκε, προκύπτει ότι κάτι πράγματι σοβαρό συνέβη, κάτι το οποίο δεν μπορούσε τελικά να αποκρυφτεί.
Να πιστέψουμε ότι η Vodafone πήγε στη σύσκεψη και κατέθεσε έτσι απλά ότι διαπίστωσε την ύπαρξη ξένου λογισμικού, που χρησιμοποιήθηκε στην υποκλοπή των συνδιαλέξεων του Πρωθυπουργού ?
Μα είναι δυνατόν ? Ο Διευθύνων του περιπτέρου της γειτονιάς, θα είχε σίγουρα προετοιμαστεί για να δώσει περισσότερες εξηγήσεις.
Για να φανταστούμε λίγο το περιστατικό…
Vodafone : κ. Πρωθυπουργέ, συγκλονισμένοι διαπιστώσαμε την ύπαρξη άγνωστου «ύποπτου» λογισμικού στο σύστημά μας. Έγινε χρησιμοποίηση του δικτύου μας, για την υποκλοπή των συνδιαλέξεων των δικών σας, των Υπουργείων, (ακολουθούν ονόματα), κλπ κλπ.
Πρωθυπουργός : (απορημένος) Μιλάτε σοβαρά ?
Vodafone : Μάλιστα κ . Πρωθυπουργέ, έτσι έχουν τα πράγματα και γι αυτό ζήτησα να σας ενημερώσω. Συνειδητοποιώ την σοβαρότητα του θέματος.
Πρωθυπουργός : Κάνατε πολύ καλά και με ενημερώσατε, έγκαιρα και υπεύθυνα, ώστε να ειδοποιήσω άπαντες να προσέχουν, για αποφυγή διαρροής σημαντικών πληροφοριών.
Vodafone : Χμμ.., ξέρετε, πώς να σας το πω ?
Πρωθυπουργός : ……..
Vodafone : Οι υποκλοπές συμβαίνουν εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον!
Πρωθυπουργός : E ?
(Παρένθεση : Είναι γνωστή η αδυναμία του Πρωθυπουργού σε χιουμοριστικές ενέργειες, οπότε αν δεν ήταν τόσο σοβαρό το θέμα, θα μπορούσε να δώσει άνετα τη γνωστή απάντηση : «Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις ?»)
Μετά το πρώτο σοκ, επανέρχεται :
Πρωθυπουργός : Δεν είναι δυνατόν ! Ποιος, πότε, πώς το οργάνωσε αυτό ?
Vodafone : Εεεεεε, κοιτάξτε κ. Πρωθυπουργέ, κρίναμε πως ήταν μείζονος σημασίας η απομάκρυνση του εν λόγω λογισμικού. Τα υπόλοιπα δεν έχουν και τόση σημασία. Τι τα θέλετε ? Τέλος καλό, όλα καλά. Αλήθεια, στο σπίτι, όλοι καλά ?
Ήταν λοιπόν τόσο χαλαρή η συζήτηση ?
Δεν ειπώθηκε τίποτε άλλο ?
Η Vodafone δεν είχε να πει κάτι περισσότερο ?
Έτσι φαίνεται, γι αυτό η νομική σύμβουλος και στέλεχος της επιχείρησης, ζήτησε από το Δικηγορικό Σύλλογο, να της αναγνωριστεί το δικαίωμα να μην καταθέσει για θέματα της επιχείρησης, επικαλούμενη το επαγγελματικό απόρρητο.
Και τέλος, ήταν στέλεχος στη Vodafone και όχι σε άλλη επιχείρηση, ο Κώστας Τσαλικίδης.
Παίκτης Κυβέρνηση
Η Κυβέρνηση μαθαίνει από τον Διευθύνοντα μιας επιχείρησης κινητής τηλεφωνίας, ότι παρακολουθούσαν τις συνομιλίες του Πρωθυπουργού, των Υπουργείων κλπ κλπ.
Αν δεν πρόκειται για φάρσα, το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό.
Σε μία Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, πέρα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που διαφυλλάσει το πολίτευμα, αυτός που έχει τη λαϊκή εντολή να ασκεί την πολιτική εξουσία, να διαχειρίζεται την τύχη των εντολέων του, είναι ο Πρωθυπουργός. Κανένας πάνω από αυτόν !
Σε μια τέτοια περίπτωση, η Κυβέρνηση απαιτεί από την επιχείρηση εξηγήσεις. Απαιτεί λεπτομέρειες. Απαιτεί να μάθει, Ποιος, Πότε , Πώς.
Ίσως έχει πάρει αυτές τις απαντήσεις και επέλεξε να χειριστεί διακριτικά και μυστικά το θέμα. Είναι δε απορίας άξιο, πώς σε μια χώρα που ελάχιστα μένουν κρυφά, αυτή η υπόθεση έμεινε μακριά από τη δημοσιότητα για 11 μήνες !
Δεν πρέπει κάποια στιγμή να μας πει και μας, μέσω ενός διαγγέλματος, τι έχει συμβεί, ποιοι και πώς τα οργάνωσαν αυτά ?
Αν πάλι, δεν έχει πάρει τις απαραίτητες εξηγήσεις από την επιχείρηση, γιατί δεν έχει ζητήσει τον εξονυχιστικό έλεγχο αυτής, δια μέσου των Ανεξαρτήτων Αρχών.
Είναι θετικό, πως τη Δευτέρα 13 Φεβ καθώς λέγεται, λαμβάνει χώρα, πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, με συναρμόδιους Υπουργούς, Αρχές και Επιστημονικό Προσωπικό.
Παίκτης Αστυνομία
Πολύπαθη και με τραυματισμένο το κύρος της, καθώς είδηση, όπως αναφέρθηκε και προηγούμενα είναι η «κακή» είδηση και τελευταία υπάρχουν πολλές τέτοιες, που σκιάζουν την αποτελεσματικότητά της σε άλλους τομείς.
Παίκτης Δικαιοσύνη
Ανεξάρτητη όπως οφείλει να είναι, δεν αφήνει περιθώρια για προτροπές και κρίσεις.
Καλείται να διερευνήσει μια πολύ σοβαρή υπόθεση, να «δέσει» τα επί μέρους κομμάτια μεταξύ τους. Είναι απαραίτητη η συνδρομή κατάλληλα καταρτισμένου προσωπικού.
Οφείλουν όλοι οι παίκτες να στηρίξουν την προσπάθεια διαλεύκανσης της ιστορίας, ώστε ο χαρακτηρισμός της χώρας ως «μπανανία» να είναι άστοχος και η απάντηση στο ερώτημα «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο ?» να βγαίνει αυθόρμητα και χωρίς δισταγμό : Η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2006
Γνωστοί Άγνωστοι
Θέμα επικαιρότητας η δολοφονική επίθεση εναντίον του Προέδρου της ΓΣΕΕ.
Απαράδεκτη και καταδικαστέα.
Σε πολλούς από εμάς, τα περιστατικά αυτά με τους γνωστούς «αγνώστους», δεν προκαλούν έκπληξη και απορία.
Τα έχουμε δει να συμβαίνουν μπροστά μας χρόνια τώρα, μέσα στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, στις πορείες.
Θύτες, οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Όταν ζητούσαμε και ζητάμε, να τους μπουζουριάσουν επιτέλους, έβγαιναν και βγαίνουν διάφοροι αυτοπροσδιοριζόμενοι «προοδευτικοί» και αντιδρούν, μιλώντας για καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, για φίμωση, για φασισμό, για το κεφάλαιο που επιτίθεται, για για για…
Κάνουν όμως ένα δραματικό λάθος.
Αυτή η μάζα ανθρώπων που στόχο έχουν την κατάλυση του κράτους και την ανάδειξη μιας άναρχης πολιτείας (που θα αυτοδιοικείται ?), δεν ελέγχεται.
Παράλληλα, είναι λυπηρό και απογοητευτικό το θέαμα, να βλέπεις ανθρώπους να μεταμορφώνονται από πρόθυμους υποστηρικτές αυτής της ομάδας, σε οργισμένους και επίδοξους τιμωρούς της, όταν τα «σκάγια» πάρουν κάποιους από αυτούς.
Όταν αφήνεις ανενόχλητο το άναρχο τέρας να αναπτύσσεται και σφυρίζεις αδιάφορα, επειδή απλά συμβαίνει να χτυπά αποδεκτούς στόχους, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να στραφεί κάποια στιγμή και εναντίον σου.
Γιατί είναι αυτό που λέει και το όνομα του. Άναρχο.
Υ.Γ. Δεν υπονοώ κάτι για τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ . Απλά παίρνω αφορμή από το περιστατικό και τις συζητήσεις που έχει προκαλέσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)