Το θέμα έχει πια απαξιωθεί, μαζί με τόσα άλλα, καθώς συζητάμε χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια, χωρίς ποτέ να γίνεται τίποτα.
Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 90 και μετά.
Αν και υπάρχουν πολλές παράμετροι, περιορίζομαι σε αυτό καθ'αυτό το θέμα του ασύλου.
Δεν νοείται να γίνονται καταστροφές μέσα στις σχολές, να κλέβονται υπολογιστές, οθόνες, projectors, να καίγονται βιβλία και άλλα υλικά, να σπάζονται πόρτες, παράθυρα, γραφεία, καρέκλες, και να μην γίνεται ΤΙΠΟΤΑ.
Κανένας δεν πρέπει να εμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών, φιλοσοφιών και προτάσεων, μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σωστά υπάρχει η πρόβλεψη του πανεπιστημιακού ασύλου και πρέπει να διατηρηθεί.
Κακώς, πολύ κακώς (και σκόπιμα) γίνεται σύγχυση με την προστασία ανθρώπων και δράσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με τα εκπαιδευτικά δρώμενα και αποσκοπούν στην καλλιέργεια εντάσεων και την πρόκληση κάθε έιδους ζημιών.
Τέτοιο άσυλο δεν υφίσταται και δεν πρέπει να υφίσταται. Δυστυχώς, για αυτό που για τους περισσότερους είναι αυτονόητο, χρειάζεται πιθανόν να γίνει και απαραίτητη σχετική νομοθετική διευκρίνηση.
