Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Μπροστά στην κάλπη

Έφτασε η ώρα της εκλογής του Προέδρου της ΝΔ.

Όσοι συμφωνούν με τις ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές θέσεις της ΝΔ, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν την επιλογή τους και να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.

Προβληματισμός 1ος

Να συμμετέχω στη διαδικασία, να ψηφίσω ή να απέχω, να αντιδράσω, να αδιαφορήσω, να στείλω μήνυμα αποδοκιμασίας ?

Σκέψη 1η

Η ψήφος είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση.
Σε αντιστοιχία με τις εθνικές εκλογές, η αποχή από την πολιτική ζωή, δεν μπορεί να είναι λύση.
Με δεδομένο ότι κάποιοι θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, η αποχή μου, δίνει ουσιαστικά μεγαλύτερη αξία στην ψήφο τους.
Η αποχή εξυπηρετεί την υλοποίηση του ρητού «Αποφασίζουμε για εσάς, ΧΩΡΙΣ εσάς».

Απόφαση 1η


Δεν αδιαφορώ, δεν απέχω, συμμετέχω στην εκλογική διαδικασία.


Προβληματισμός 2ος

Να ρίξω στην κάλπη άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο ή να ψηφίσω έναν/μία από τους 3 υποψηφίους ?

Σκέψη 2η

Η προτίμηση στο άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο, μπορεί να εμπεριέχει ενέργεια, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ισοδύναμο με αυτό της αποχής.
Το μήνυμα αποδοκιμασίας δεν οδηγεί σε λύσεις, στις οποίες συμμετέχω εγώ.
Ενισχύεται η ψήφος των εγκύρων ψηφοδελτίων και χάνω την ευκαιρία να επηρεάσω τις εξελίξεις.

Οι πολίτες αυτής της χώρας, που επιλέγουν να ψηφίσουν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, επιλέγουν θετικά. Επιλέγουν την κυβέρνηση που επιθυμούν. Δεν ψηφίζουν από αντίδραση, δεν ψηφίζουν απλά για να διαμαρτυθούν, δεν ψηφίζουν αρνητικά.

Απόφαση 2η


Δεν ρίχνω άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Ψηφίζω θετικά, καταθέτω την άποψη μου, δρομολογώ εξελίξεις.


Προβληματισμός 3ος

Μπακογιάννη Ντόρα, Σαμαράς Αντώνης ή Ψωμιάδης Παναγιώτης ?

Σκέψη 3η

Η εκλογή νέου Προέδρου δεν λύνει τα προβλήματα, δεν βγάζει οριστικά τη ΝΔ από το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί.
Είναι ωστόσο πολύ σημαντική, γιατί ενισχύει τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, στηρίζει το πολίτευμα.
Ο απερχόμενος Πρόεδρος και πρώην Πρωθυπουργός Καραμανλής Κωνσταντίνος, αποφάσισε για λόγους που δεν μας έχει κοινοποιήσει, να εγκαταλείψει το αξίωμα που του ανέθεσε με σχετική εντολή, το εκλογικό σώμα, στις 4 Οκτωβρίου 2009.
Είναι επιτακτική η ανάγκη ανάληψης καθηκόντων αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για την αποτελεσματική λειτουργία του ελληνικού κοινοβουλίου.

Προτεραιότητα του νέου Προέδρου οφείλει να είναι η οργάνωση και η διεξαγωγή ανοιχτού πολυήμερου συνεδρίου.
Ανάλυση των δεδομένων, Παράθεση θέσεων και απόψεων, που θα οδηγήσουν στην αποδοχή νέου οργανογράμματος, με σαφείς και ξεκάθαρες αρμοδιότητες.
Αποκατάσταση και συνεχής περιφρούρηση της σύνδεσης μεταξύ της ιδεολογικής πλατφόρμας θέσεων και της δραστηριότητας των στελεχών του κόμματος.

(Σχετικές δημοσιεύσεις : 1 , 2 )

Με δεδομένο τον σκεπτικισμό γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις σε επίπεδο κορυφής στη ΝΔ, είναι δύσκολο να καταλήξω στην επιλογή της μιας από τις τρεις υποψηφιότητες.
Επιλέγω τη συλλογιστική που υπαγορεύει η γνωστή μέθοδος της «εις άτοπον απαγωγής».

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, είναι ένας αγωνιστής της ΝΔ, που έχει καταφέρει με τις ενέργειες και την εν γένει πολιτική του δράση και συμπεριφορά, να συσπειρώνει γύρω από το πρόσωπό του, την απόλυτη πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων.
Επιλέγει να μιλάει για ενότητα και αποφεύγει να μπαίνει στη διαδικασία των αιχμηρών αντεγκλήσεων με τους συνυποψηφίους του.
Σε πολλές περιπτώσεις, αφήνει το συναίσθημα να τον συνεπάρει και οδηγείται σε υπερβολές, που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην εφαρμογή ενός σφιχτού και αυστηρού προγράμματος διακυβέρνησης.
Τον τιμώ, αλλά δεν τον επιλέγω για νέο Πρόεδρο της ΝΔ.

Ο Αντώνης Σαμαράς, πολιτικός με εξαιρετική δημοφιλία, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Εξωτερικών, στην κυβέρνηση της ΝΔ (1990-1993).
Διαφώνησε με τους χειρισμούς της και επέλεξε να αποχωρήσει και να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα, την Πολιτική Άνοιξη, με στόχο την υπέρβαση του πολιτικού σκηνικού.
Η ΝΔ διατηρούσε εύθραυστη και οριακή πλειοψηφία 151 εδρών, παρά το γεγονός, ότι είχε συγκεντρώσει το 47% των ψήφων στις εκλογές του 1990.
Οι δραστηριότητες του Αντώνη Σαμαρά, προκάλεσαν την απώλεια της αρχής της δεδηλωμένης και οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ.
Κυρίαρχο θέμα διαφωνίας, οι χειρισμοί στο πρόβλημα με το γειτονικό κρατίδιο της FYROM.
Όπως έχω επισημάνει σε παλαιότερη δημοσίευση, τον καιρό εκείνο, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπήρχε πρόταση για σύνθετη ονομασία,που περιλάμβανε επιθετικό προσδιορισμό στη λέξη Μακεδονία.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με ψυχρό και κοφτό τρόπο, δήλωνε πως αν κλείναμε το θέμα, σε 10 χρόνια δεν θα το θυμόταν κανείς.
Ο τρόπος του αυτός, καθόλου επικοινωνιακός, δεν μπορούσε να πείσει αρκετούς από τους βουλευτές της ΝΔ.
Ωστόσο, η κόκκινη γραμμή που έχουμε χαράξει σήμερα, 17 χρόνια μετά, είναι στα όρια του επιθετικού γεωγραφικού προσδιορισμού. Την ίδια στιγμή, που πάρα πολλά κράτη στον κόσμο, έχουν αναγνωρίσει την FYROM με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Δεν πρέπει να παρασύρεται από συναισθηματισμούς και να περιορίζεται από αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Δικαίωμα στο λάθος έχουμε όλοι.
Ο Αντώνης Σαμαράς, επιμένει στην άποψή του ότι έπραξε το σωστό και παρόλο που είναι πλέον γνωστά και τα αποτελέσματα των ενεργειών του, δεν έχει μιλήσει για λάθος, δεν έχει μετανοιώσει για τις κινήσεις του.

Μια παράταξη, ιδιαίτερα όταν ψηφίζεται από το 47% των πολιτών, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι υπόθεση του ενός ή του άλλου στελέχους.
Οφείλει να λειτουργεί ως ομάδα, με αισθήματα αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των μελών της.

Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι σοβαρός επιστήμονας και αξιόλογο στέλεχος.
Στο ρόλο του Ηγέτη, δοκιμάστηκε, με το φιλόδοξο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης και απέτυχε.

Η ΝΔ δεν βρίσκεται σε ιδεολογικό αδιέξοδο, δεν χρειάζεται ιδεολογικό ξεκαθάρισμα. Χρειάζεται οργάνωση, ώστε να εφαρμοστούν στην πράξη, οι θέσεις και οι απόψεις της.

Ο Αντώνης Σαμαράς, δεν μπορεί να είναι η επιλογή μου, για την Προεδρία της ΝΔ.


Η Ντόρα Μπακογιάννη, σταθερή και συνεπής στις απόψεις και θέσεις της, όλα τα χρόνια.

Συμμετείχε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, πάντα στην πρώτη γραμμή, χωρίς αυτό να την εμποδίζει να διατυπώνει τις προσωπικές της θέσεις και απόψεις, που σε μερικές περιπτώσεις, είχαν επί μέρους διαφοροποιήσεις από αυτές, άλλων στελεχών.

Πολιτική προσωπικότητα με κεντρώα χαρακτηριστικά, με σημαντική διείσδυση και αποδοχή στο μεσσαίο χώρο.

Οι πολίτες έχουν απογοητευτεί πολλάκις από τις κυβερνητικές πρακτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και δεν ενδιαφέρονται για ιδέες και ταμπέλες, που μένουν στα χαρτιά. Θέλουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα, θέλουν να μπορούν να δουν τη θετική προοπτική για το μέλλον αυτής της χώρας.
Δεν ενδιαφέρει τους πολίτες, αν τη λύση τη δώσει κάποιος που χαρακτηρίζεται Δεξιός, Κεντρώος ή Αριστερός. Τα χειροπιαστά αποτελέσματα είναι αυτά που έχουν σημασία.

Η Ντόρα Μπακογιάννη δείχνει να το έχει αντιληφθεί.

Αδύναμα της σημεία, η συγγενική σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τα χαρακτηριστικά κάποιων από τα στελέχη που την στηρίζουν.

Για το μεν πρώτο, έχει δείξει στην πράξη, πως έχει αυτόνομη πορεία, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις διατύπωσε διαφορετική άποψη από τον πατέρα της, ενώ έχει ασκήσει ξεκάθαρη κριτική σε κινήσεις και ενέργειες του.

Για το δεύτερο, οφείλει να αποδείξει έμπρακτα, ότι εννοεί όσα δηλώνει σήμερα.

Να αποδείξει το άνοιγμα σε νέους και ικανούς ανθρώπους.

Να αποδείξει την δυνατότητα οργάνωσης και αποτελεσματικής λειτουργίας των δομών της παράταξης.

Να αποδείξει την πρόθεση για διεξαγωγή ανοιχτού συνεδρίου, με ανάλυση όλων των δεδομένων, ξεκάθαρα, χωρίς να κρύβονται οι αδυναμίες κάτω από το χαλί.

Να αποδείξει ότι δεν θα υπάρχουν αποκλεισμοί και απομόνωση των υψηλόβαθμων στελεχών από τη βάση και την κοινωνία.


Απόφαση 3η

Ανάμεσα στις 3 υποψηφιότητες, η επιλογή μου για την Προεδρία της ΝΔ, δεν μπορεί να είναι άλλη, από την Ντόρα Μπακογιάννη.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

γιατι πρεπει να ψηφισουμε

Ανήκω στους απογοητευμενους απο την όλη διαδικασία εκλογής .Η ανυπαρξία πρότασης προοπτικής ελπίδας και πόσο μάλλον νίκης απο τους υποψηφίους με αποκαρδίωσαν με θύμωσαν.Οι επίδοξοι άνθρωποι της επίδοξης νέας ηγεσίας επιδίδονται σε κοκορομαχίες και γραφικές ανταλλαγές χαρακτηρισμών λες και την Δευτέρα (30-11,7-12) δεν θα ειναι στο ίδιο κόμμα ή δεν θα ξαναζητήσουν την ψήφο του πολίτη που με απορία τους παρακολουθεί.
Το λάθος έγινε απο την αρχή.
Παντα πιστευα οτι πριν απο μια αλλαγη και φυγη πρέπει όλα να λέγονται όλα να ακούγονται.Κρύβωντας κάτω απο το χαλί αυτά που σε ενοχλούν απλα το κάνεις ανισόπεδο και τραχύ και οι πτώσεις ειναι η επόμενη φάση και το οχι και τόσο ευχάριστο αποτέλεσμα.
Επιβαλλεται ακόμα και τώρα να γίνει ανοιχτή διαδικασία και διάλογος για να πούμε ,να ακούσουμε , να μάθουμε τι έγινε βρε αδερφέ .
Μας το οφείλούν και μας το οφείλει ο Καραμανλής αυτο.
Η ανοιχτή διαδικασία εκλογής απο τον κόσμο ειναι θετικό βήμα.Λογικά σκεπτόμενοι στα στενα περιθώρια που μας ορίζουν οι υποψηφιότητες πρέπει να πάμε όλοι να ψηφίσουμε.Η αποχή δεν βοηθάει , μας κονταίνει κι άλλο.το μη χειρον βέλτιστον λοιπόν και αν και τη γενειά μας δεν την εκφράζουν οι υποψηφιότητες απόλυτα ( προσωπική άποψη) ολοι τηνΚυριακή εκεί για να έχουμε λόγο και έλεγχο την έπομενη μέρα .Δηλώστε παρών

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Ας υποθέσουμε πως είμαστε ανώνυμη εταιρία…

Ας μιλήσουμε εταιρικά και όχι πολιτικά. Οι μηχανισμοί σε οποιοδήποτε σύνολο ατόμων, κόμμα, βουλευτικό γραφείο, πολιτικό γραφείο, ομάδα, εταιρία, ακόμα και στη μάχη για την τελευταία καρέκλα εξουσίας σε τοπικό σύλλογο δεν είναι απλά αναγκαίο κακό. Είναι απαραίτητο. Χωρίς εσωτερικό μηχανισμό και συμφωνίες πάνω ή κάτω από το τραπέζι, δε γίνεσαι ούτε αρχηγός ομάδας 4ης ερασιτεχνικής. Κάθε αρχηγός χρειάζεται σκληρό φανατικό ατομικό πυρήνα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί δεδικασμένο για το τι θα πράξει όταν τελικά πάρει την αρχηγία. Το μόνο που μπορεί να δώσει μια κάποια πρόβλεψη για την συνέχεια είναι τα πεπραγμένα του και το βιογραφικό του.

Ίσως, ίσως, ο αρχηγός που θα εκλεγεί, ερχόμενος μπροστά στις ευθύνες του πράξει διαφορετικά από ότι μας έχει συνηθίσει. Δεν είναι απίθανο οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τεράστιες ευθύνες να αντιδρούν με τρόπους ξένους προς αυτούς μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ίσως μας εκπλήξουν ευχάριστα. Πιστεύω όμως πως πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες έκπληξης.

Για εμένα η διαφορά τον δύο διεκδικητών είναι η εξής: ο Αντώνης εκτός από το ότι μου είχε κλείσει το μαγαζί ( και αυτό θα τον ακολουθεί πάντα να το δειτε), άνοιξε και δικό του μαγαζί και ΔΕΝ τα κατάφερε να το δουλέψει. Το ίδιο και ο «υπαρχηγός» του. Άρα; Θα προσλάμβανες σε πολυεθνική εταιρία, διευθύνοντα σύμβουλο που χρεοκόπησε το συνοικιακό του κατάστημα; Η δικιά μου απάντηση είναι ΟΧΙ κατηγορηματικά.

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πάντως , αυτό που θα φέρει τον «εταίρο» Νεοδημοκράτη δυνατό πίσω στην εταιρία δεν είναι ούτε το "πάω αριστερά" ούτε το "πάω δεξιά". Είναι πρωτίστως η σαφής εξήγηση και διαλεύκανση των συνθηκών και αιτιών της αυτοκτονίας του προηγούμενου CEO. Γιατί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε πως τελικά ήταν λίγος, κανείς ποτέ δεν εξέρχεται αυτοκαταστρεφόμενος ούτε παρατάει έτσι την ομάδα στην τρικυμία και φεύγει. Και μόνο η υστεροφημία και ο εγωισμός, θα υπαγόρευαν άλλη συμπεριφορά σε οποιονδήποτε. Κάτι τρέχει....

Αν δεν εξακριβωθεί ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Καραμανλής πέταξε λευκή πετσέτα δε θα ξαναφουντώσει η ελπίδα ποτέ. Γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα έχουμε πάντα τις θεωρίες συνομωσίας, τις κόντρες και την ηττοπάθεια. Κάναμε 10 χρόνια να ορθοποδήσουμε μετά το 93. Ας μη ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Η πίεση της βάσης για απαντήσεις σε ένα πιο ανοικτό διάλογο θα πρέπει να είναι διαρκής κι επίμονη.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

...επί της εκλογής αρχηγού στη Ν.Δ.

Δεδομένα

1. Κανένας από τους 3 υποψηφίους δεν καταφέρνει να με εμπνεύσει.

2. Ο Καραμανλής, που με ενέπνευσε και με έπεισε ότι έχει όραμα επανίδρυσης του κράτους κλπ κλπ, απογοήτευσε και αποδείχτηκε τραγικά λίγος

3. Η Ν.Δ. αν και ιδεολογικά ανοίγει δρόμους και βαδίζει σωστά, πρακτικά αδυνατεί και διστάζει να εφαρμόσει την πολιτική της, μην τυχόν και δυσαρεστηθούν οι γνωστοί αντιδραστικοί κύκλοι

4. Πολλά στελέχη, μεσσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριφέρονται ωσάν σύγχρονοι λουδοβίκοι, ασχολούμενοι αποκλειστικά με το πολύ στενό και αποκλειστικό τους συμφέρον

5. Οι στρατηγικές διεύρυνσης που διατυπώνονται αυτές τις μέρες, από υποστηρικτές των υποψηφίων, είναι εντελώς ευκαιριακές και επιπόλαιες :
   α) 33% ΝΔ + 6% ΛΑΟΣ δεν δίνουν εξουσία, άρα πάμε προς τα αριστερά
   β) ΛΑΟΣ συνεχής και σταθερή ανοδική δυναμική, άρα πάμε προς τα δεξιά

6. Μιλάνε πολλοί για την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στην εξουσία, όταν η ΝΔ έκανε τα πάντα, για να την ξεφορτωθεί όταν την είχε! Για γέλια και για κλάματα...

Συμπεράσματα

1. Πολυήμερο συνέδριο, για την ανάλυση των δεδομένων και τη διερεύνηση ύπαρξης πραγματικής προοπτικής για τη ΝΔ. Σε θετικό ενδεχόμενο, εκλογή αρχηγού.

2. Η εκλογή αρχηγού στη ΝΔ, στην παρούσα φάση έχει ενδιαφέρον, μόνο για να υπάρχει αρχηγός στην αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και ο Καραμανλής φαίνεται να έχει εγκαταλείψει

3. Δεν υπάρχουν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να υποστηρίξω με δυναμισμό κάποιον από τους 3 υποψηφίους.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Η ΚΑΘΑΡΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΓΓΥΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.

(Ανακοίνωση του Βουλευτή Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Νίκου Παναγιωτόπουλου για τον αγώνα διαδοχής στη ΝΔ )

Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών όπου ο αγώνας για την διαδοχή ηγεσίας στη Ν.Δ. έχει εξελιχθεί σε μια φορτισμένη , υψηλών τόνων αντιπαράθεση στη τελική ευθεία της εκλογής του αρχηγού.

Στέκομαι έντονα προβληματισμένος απέναντι στη στάση πολλών προβεβλημένων στελεχών , όχι γιατί έχουν επιλέξει να στηρίξουν κάποιον υποψήφιο αρχηγό, αλλά γιατί με τις πολλές και δημόσιες μεταξύ τους αντιπαραθέσεις έχει δημιουργηθεί κλίμα έντασης και φανατισμού στη βάση της παράταξης.

Εκτιμώ ότι αυτή η στάση ΔΕΝ προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στην παράταξη, στον κόσμο της Ν.Δ. αλλά και στους υποψήφιους αρχηγούς.Πιστεύω ότι ξεκινάμε από λάθος αφετηρία.

Όταν μετά από μακροσκελείς διαβουλεύσεις έχουμε αποφασίσει ΟΜΟΦΩΝΑ να πάμε στη διαδικασία εκλογής αρχηγού από τη βάση, είναι λογικά αντιφατικό να επιχειρούμε να χειραγωγήσουμε αυτήν ακριβώς τη βάση μας επιβάλλοντας τη βούληση μας.

Αυτή την ώρα, είναι χρέος μας να αφήσουμε τον κόσμο μας να εκφρασθεί ελεύθερα. Χωρίς γραμμές. Χωρίς εντολές. Χωρίς προκαταλήψεις. Χωρίς καθοδήγηση. Όλοι μας έχουμε λίγο πολύ διαμορφωμένη άποψη για τα πρόσωπα και τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για μένα προσωπικά. Τώρα όμως περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε ν' ακούσουμε τη βάση μας, αφήνοντας τη να επιλέξει αρχηγό ανεπηρέαστη από άνωθεν εντολές.

ΝA ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, και όχι να επιχειρήσουμε να χειραγωγήσουμε την επιλογή του.

Να συζητήσουμε μαζί του προβάλλοντας θετικά, και όχι αρνητικά, σημεία.

Να οικοδομήσουμε τις προϋποθέσεις, και όχι να κατεδαφίσουμε τις προσωπικότητες.

Να απελευθερώσουμε την διαδικασία επιλογής, και όχι να την εγκλωβίσουμε σε διχαστικά διλήμματα που θα βρούμε αύριο μπροστά μας.Αυτή είναι και η προσωπική μου θέση. Και είναι θέση ευθύνης απέναντι στον κόσμο της Ν.Δ. που πίστεψε, αγωνίσθηκε, προσδοκά και ελπίζει σε μια νέα αρχή.

Μια νέα αρχή με νέο αρχηγό. Γύρω από το πρόσωπο και τις θέσεις του οποίου θα στοιχηθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την επόμενη μέρα της εκλογής, για να οδηγήσουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι την παράταξη των μεγάλων ιστορικών επιλογών της πατρίδας σε νέους νικηφόρους αγώνες.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

.. δυο γάιδαροι εμάλωναν σε ξένο αχυρώνα …

Να λοιπόν, η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι οργανωμένο πολιτικό κόμμα, αλλά ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα πολιτικών γραφείων, προσωπικών τακτικών. Μία άναρχη μηχανή, χωρίς μνήμη και συντονισμό, χωρίς δομή και σχέδια, όπου κάθε γρανάζι κινείται με ότι ταχύτητα αποφασίζει αυτό.

Ο ένας έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 93. Ο άλλος στέρησε ουσιαστικά την κυβέρνηση από την Νέα Δημοκρατία το 2000. Η μεγαλομανία και των δύο τους οδήγησε στην ίδρυση κομμάτων που ζήσανε για ένα απόγευμα σε όρους πολιτικού χρόνου. Και τώρα -μετά την απόφαση του επαγγελματία διπλωμάτη- και οι δύο μαζί προσπαθούν να πείσουν πως μπορούν να ηγηθούν και να οργανώσουν. Είναι όμως και συζήτησης άξιον και τεκμήριο της σύγχυσης, πως αντί η βάση να τους περιβάλλει με περιφρόνηση και χλευασμό, τους στηρίζει και τους επικροτεί.

Ίσως η λύση για την Νέα Δημοκρατία να μην είναι η Μπακογιάννη. Είναι όμως σαφέστατα η πιο έντιμη και η μόνη απαλλαγμένη από ευθείες επιθέσεις προς το κόμμα. Και είναι ατόπημα, στο όνομα ενός «αντι-μητσοτακισμού» που ακόμα και στους ανθρώπους τις γενιάς μας μοιάζει ως αρχαία ιστορία, η βάση να παρασύρεται σε ένα δρόμο επιβράβευσης των προσωπικών τακτικών, της ανακολουθίας λόγων και πράξεων, της ισοπέδωσης αρχών και αξιών για λίγα ψίχουλα εξουσίας.

Η βάση θα αποφανθεί. Και η απόφαση της θα είναι νόμος, γιατί αυτό προστάζει η λειτουργία ενός δημοκρατικού κόμματος. Αναρωτιέμαι όμως σε αυτό το κόμμα … ποιοί θα μείνουν;