Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε αυτήν εδώ την όμορφη χώρα, κάνοντας ο καθένας μας, όνειρα για τη ζωή του.
Θέλουμε να προλάβουμε να ζήσουμε πολλές ευτυχισμένες στιγμές, θέλουμε να κερδίσουμε λεφτά για να κάνουμε τη ζωή μας πιο άνετη, θέλουμε, θέλουμε, θέλουμε...
Τα δικά μου θέλω μπορεί να ταιριάζουν με τα θέλω των φίλων μου, είναι όμως εξίσου πιθανό να μην συμβιβάζονται με τα θέλω άλλων συμπολιτών.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις, αυτό που επιθυμώ και επιδιώκω να συμβεί, έρχεται σε σύγκρουση με αντίστοιχες επιθυμίες και επιδιώξεις συμπολιτών μας.
Εντελώς φυσιολογικά όλα αυτά, με δεδομένη την ανθρώπινη διαφορετικότητα.
Αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη ζωή μας περισσότερο γοητευτική.
Τι γίνεται όμως, την ώρα της σύγκρουσης ? Την ώρα των διαφορετικών θέσεων, πριν μια κρίσιμη απόφαση ?
Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ?
Καταφεύγουμε στη βία και επιβάλλεται ο ισχυρότερος ?
Την απάντηση την έδωσαν πολλά πολλά χρόνια πριν, πρώτοι από όλους, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι : Δημοκρατία.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία εξασφαλίζουμε σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα να σκέφτονται και να διατυπώνουν την άποψη τους ελεύθερα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με τη χρήση βίας.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία κυριαρχεί η άποψη και η θέληση της πλειοψηφίας.
Οι θρασύδειλοι που καταφεύγουν στη χρήση βίας για να επιβάλλουν τα θέλω τους, δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και δεν έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν τα οφέλη της συντεταγμένης και δημοκρατικής κοινωνίας, από τη στιγμή που δεν σέβονται τη βασική αρχή της Δημοκρατίας.
Οι θρασύδειλοι γνωρίζουν καλά πως οι πράξεις τους είναι αντιδημοκρατικές, καταδικαστέες και απάνθρωπες και ντρέπονται για αυτό.
Ντρέπονται, γι αυτό και εμφανίζονται με τα πρόσωπα τους καλυμμένα με κουκούλες και με κράνη.
Η θέση τους είναι στη φυλακή.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να τους δώσει την ευκαιρία του σωφρονισμού, αν δείξουν μεταμέλεια και επιθυμήσουν την επανένταξή τους στη συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία μας.
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Ζητούνται σκεπτόμενοι πολίτες…
Στις δύσκολες αυτές στιγμές για την παράταξη την οποία -ο καθένας από το δικό του πόστο- υπηρετήσαμε και για την οποία όλοι νοιαζόμαστε, είναι βαθιά η πεποίθηση μας πως πέραν και πάνω από όλα θα πρέπει τώρα να κοιτάξουμε προς τα μέσα.
Πιστεύουμε ειλικρινά, πως η παράταξη αυτή, που σε στιγμές πολύ δυσκολότερες, όχι μόνο ανέκαμψε αλλά βρήκε το σθένος να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της και να οδηγήσει και πάλι το άρμα της χώρας προς την πρόοδο, έχει και τώρα τη δύναμη να ανασυγκροτηθεί και να τρέξει μπροστά.
Η παράταξη που πηρέ ιστορικές αποφάσεις οδηγώντας τον τόπο από το έρεβος των Βαλκανίων και του μοιρολατρικού κρατικισμού στις φωτεινές λεωφόρους της Ευρώπης και της ατομικής δύναμης δεν έχει άλλη επιλογή από το να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο ως κόμμα εξουσίας.
Μετά την απόφαση του Προέδρου της παράταξής Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί και να οδηγήσει το κόμμα στην διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου, είναι ευθύνη όλων όσοι θέλουμε να υπηρετήσουμε σωστά και ευσυνείδητα την παράταξη να καταθέσουμε τις απόψεις μας και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Η εκλογή αρχηγού από το έκτακτο συνέδριο του κόμματος είναι η αφετηρία για την νέα πορεία του κόμματος, η ευκαιρία να ξαναενωθούμε να συσπειρωθούμε και να αναλάβουμε τις μεγάλες ευθύνες μας τώρα που η χώρα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, θα χρειαστεί μια αξιωματική αντιπολίτευση συμπαγή, υπεύθυνη και σοβαρή με λόγο δυνατό και καθαρό.
Όμως .
Η εκλογή νέου αρχηγού δεν εξουδετερώνει αυτομάτως τις εσωτερικές παθογένειες που η παράταξη από καιρό βιώνει!
Είναι σαφές, πως με τεχνικές από το παρελθόν δεν χτίζεται το μέλλον. Το κόμμα έχει μεγαλώσει, έχει διευρυνθεί, έχει ανοίξει τις πόρτες σε ανθρώπους και στρώματα πληθυσμού που ποτέ παλαιοτέρα δεν άγγιζε αλλά που τώρα βρίσκονται ουσιαστικά στις τάξεις του. Σε αυτούς του ανθρώπους πρέπει να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής και άποψης.
Είναι επίσης σαφές πώς πολλά μέλη, εργάτες, αλλά και φίλοι της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης που έχουν να καταθέσουν καινούργιες ιδέες, κρίσεις, απόψεις, διαφωνίες, μέλη που μπορούν να έχουν άξιο λόγο και σημαντικό ρόλο, ΔΕΝ έχουν βήμα στους κομματικούς μηχανισμούς.
Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι η ιδεολογικοπολιτική της ταυτότητα. Αυτήν την έχει ξεκαθαρίσει προ πολλού. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι παρωχημένες εσωκομματικές πρακτικές, και στρεβλώσεις που έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος του παραδοσιακού πυρήνα των οπαδών σε αγανάκτηση, μια ευρύτατη ομάδα στελεχών σε αποχή και φίλους του κόμματος σε αδιαφορία και παραίτηση. Τοπικές οργανώσεις φαντάσματα, Νομαρχιακές Επιτροπές σε αδράνεια, πρόεδροι της σφραγίδας, φαινόμενα βαρόνων, αποτελούν βαρίδι στα πόδια της παράταξης και την κρατούν εγκλωβισμένη σε τέσσερεις τοίχους προεδρικών, βουλευτικών ή κάθε άλλου είδους γραφείων.
Με βάση τα παραπάνω, με αίσθημα παραταξιακής αλλά κυρίως πολιτικής ευθύνης, θέλοντας να συμβάλουμε σε μια πρωτοβουλία έναρξης ενός ευρύτερου εσωκομματικού διαλόγου και θέτοντας εαυτούς στην διάθεση και κρίση του κόμματος αλλά και των ευρύτερων δυνάμεων και συνιστωσών της κεντροδεξιάς παράταξης προτείνουμε τα παρακάτω «μετασυνεδριακά» βήματα:
1. Εγγραφές και επανεγγραφές μελών και φίλων για την πλήρη και άρτια συμπλήρωση των κομματικών καταλόγων στις κατά τόπους ΝΟΔΕ σε χρονικό διάστημα ρεαλιστικό και επαρκές που θα ανακοινωθεί ανοικτά και πανελληνίως,
2. Επανεξέταση της υπόστασης και χρησιμότητας όλων των τοπικών οργανώσεων και αναδιοργάνωση με συγχωνεύσεις οργανώσεων και κλείσιμο όσον δεν διαθέτουν τα απαραίτητα ενεργά μέλη μέχρι το περάς της διαδικασίας εγγραφών.
3. Δημιουργία Βάσης Δεδομένων Στελεχών και Μελών
4. Δημοσιοποίηση των καταλόγων μελών και ανάρτηση τους στο site του κόμματος έτσι ώστε να διασφαλιστεί η διαφάνεια αλλά και να μπορεί κάθε μέλος να αναλαμβάνει την ατομική παραταξιακή του ευθύνη.
5. Εκλογές για πρόεδρο ΝΟΔΕ με βάση του νέους πλήρεις καταλόγους.
6. Επικοινωνία του νέου αρχηγού και του γραμματέα του κόμματος με όλες τις νέες διοικήσεις τον ΝΟΔΕ για την εκκίνηση ενός ουσιαστικού διακομματικού διαλόγου θέσεων και απόψεων. Απόψεων που τα νεοεκλεγέντα προεδρεία θα επικοινωνήσουν σε ολόκληρη την κοινωνία.
7. Τακτικό συνέδριο του κόμματος κατόπιν του εκτάκτου συνεδρίου στο οποίο θα πρέπει να ακουστούν όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές φωνές.
Η συμμετοχή σε μία παράταξη, η έκφραση απόψεων, η δημιουργία πολιτικής, η εργασία για τον τόπο, δεν είναι προνόμιο κανενός. Είναι δικαίωμα όλων όσοι θέλουν να συμμετέχουν στην δημιουργία και ενδυνάμωση μιας σύγχρονης πολυφωνικής Δημοκρατίας, και τα μεγάλα κόμματα οφείλουν να παρέχουν τα μέσα για την συμμετοχή αυτή.
Το οξυγόνο μιας παράταξης είναι η ανανέωση, και αυτή δεν επιτυγχάνεται με καλές προθέσεις και ευχολόγια αλλά με συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές.
Ζητούνται σκεπτόμενοι πολίτες…
Ν.Δ. : Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον
Το παρελθόν
Το 2004, αναγνωρίσαμε πως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Είπαμε την αλήθεια.
Πιστέψαμε στο στόχο της επανίδρυσης του κράτους.
Βήματα έγιναν.
Εγκαταλείψαμε όμως την προσπάθεια νωρίς, πολύ νωρίς.
Το παρόν
Παραδώσαμε την κυβέρνηση.
Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς καθαρές αιτιάσεις.
Η πίκρα γίνεται αγανάκτηση που με τη σειρά της γίνεται οργή, όσο δεν υπάρχουν πειστικές εξηγήσεις για την κυβερνητική μας συμπεριφορά σε επίπεδο κορυφής.
Αντί να παλέψουμε με κάθε μέσο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, επιλέξαμε να εγκαταλείψουμε με το κεφάλι χαμηλά.
Αποδεχτήκαμε με τραγικό τρόπο την αδυναμία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Το μέλλον
Η παράταξη αν θέλει να έχει προοπτική, χρειάζεται να περάσει από διαδικασίες επανίδρυσης για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επιτυχία, την επόμενη φορά που θα κληθεί να κυβερνήσει.
Ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης για τον τόπο, με πολύ συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Επικαιροποίηση των μελών της παράταξης, δημιουργία βάσης δεδομένων με όλο το στελεχιακό δυναμικό.
Δεν νοείται σε παράταξη με 2,5 και 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους, να πλανάται έστω και σαν υπόνοια, η άποψη περί μη ύπαρξης ικανών στελεχών.
Δεν τίθεται θέμα ιδεολογίας και εσωτερικών αναζητήσεων.
Οι ιδέες μας έχουν επιβεβαιωθεί διαχρονικά και έχουμε δει άλλους πολιτικούς σχηματισμούς να έρχονται κοντά σε αυτές.
Υπάρχει θέμα με την εφαρμογή του προγράμματος στην πράξη.
Πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει ξεκάθαρο σε όλα τα στελέχη, πως στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά», δεν υπάρχουν υπαναχωρήσεις, εκπτώσεις, υπεκφυγές.
Όποιος δεν συμφωνεί σε ένα απαραίτητο πλαίσιο δράσεων, αν θέλει, μπορεί να είναι μαζί μας και να μας υποστηρίζει, αλλά δεν έχει θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κυβέρνηση απλών διαχειριστών.
Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση αποφασισμένη, με συγκεκριμένο σχέδιο και όραμα, μαζί με τα απαραίτητα στελέχη που θα αναλάβουν υπεύθυνα την υλοποίηση στην πράξη.
Το 2004, αναγνωρίσαμε πως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Είπαμε την αλήθεια.
Πιστέψαμε στο στόχο της επανίδρυσης του κράτους.
Βήματα έγιναν.
Εγκαταλείψαμε όμως την προσπάθεια νωρίς, πολύ νωρίς.
Το παρόν
Παραδώσαμε την κυβέρνηση.
Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς καθαρές αιτιάσεις.
Η πίκρα γίνεται αγανάκτηση που με τη σειρά της γίνεται οργή, όσο δεν υπάρχουν πειστικές εξηγήσεις για την κυβερνητική μας συμπεριφορά σε επίπεδο κορυφής.
Αντί να παλέψουμε με κάθε μέσο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, επιλέξαμε να εγκαταλείψουμε με το κεφάλι χαμηλά.
Αποδεχτήκαμε με τραγικό τρόπο την αδυναμία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Το μέλλον
Η παράταξη αν θέλει να έχει προοπτική, χρειάζεται να περάσει από διαδικασίες επανίδρυσης για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επιτυχία, την επόμενη φορά που θα κληθεί να κυβερνήσει.
Ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης για τον τόπο, με πολύ συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Επικαιροποίηση των μελών της παράταξης, δημιουργία βάσης δεδομένων με όλο το στελεχιακό δυναμικό.
Δεν νοείται σε παράταξη με 2,5 και 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους, να πλανάται έστω και σαν υπόνοια, η άποψη περί μη ύπαρξης ικανών στελεχών.
Δεν τίθεται θέμα ιδεολογίας και εσωτερικών αναζητήσεων.
Οι ιδέες μας έχουν επιβεβαιωθεί διαχρονικά και έχουμε δει άλλους πολιτικούς σχηματισμούς να έρχονται κοντά σε αυτές.
Υπάρχει θέμα με την εφαρμογή του προγράμματος στην πράξη.
Πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει ξεκάθαρο σε όλα τα στελέχη, πως στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά», δεν υπάρχουν υπαναχωρήσεις, εκπτώσεις, υπεκφυγές.
Όποιος δεν συμφωνεί σε ένα απαραίτητο πλαίσιο δράσεων, αν θέλει, μπορεί να είναι μαζί μας και να μας υποστηρίζει, αλλά δεν έχει θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κυβέρνηση απλών διαχειριστών.
Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση αποφασισμένη, με συγκεκριμένο σχέδιο και όραμα, μαζί με τα απαραίτητα στελέχη που θα αναλάβουν υπεύθυνα την υλοποίηση στην πράξη.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Φταίνε οι πολίτες ;
Διαβάζουμε και ακούμε κάποια σχόλια, που «τα βάζουν» με τους πολίτες αυτής της χώρας.
Κατακρίνουν τους πολίτες για τις επιλογές τους, επειδή φαίνεται πως αυτές δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους.
Το ίδιο εκλογικό σώμα, με μικρές διαφοροποιήσεις, έδωσε το 2004, άνετη πλειοψηφία στη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Του ανέθεσε να υλοποιήσει συγκεκριμένη δέσμη μεταρρυθμίσεων για την επανίδρυση, όπως εύστοχα λεγόταν, του κράτους.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Όσοι από εμάς, ασχολούμαστε με το ελεύθερο επάγγελμα και αναλαμβάνουμε να υλοποιήσουμε συμβάσεις έργου, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι έχουμε υποχρέωση να υποβάλουμε συγκεκριμένο παραδοτέο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύμβασης που υπογράφουμε.
Η σύμβαση του έργου που ανατέθηκε στον κ. Κώστα Καραμανλή, τον Μάρτιο του 2004, προέβλεπε συγκεκριμένο παραδοτέο, με καταληκτική ημερομηνία, τον Μάρτιο του 2008.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, μερικούς μήνες πριν τη λήξη της προθεσμίας, επανεκτίμησε το παραδοτέο της σύμβασης έργου.
Έκρινε πως έπρεπε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της σύμβασης.
Έκρινε πως έπρεπε να συμφωνηθεί νέο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Οι αιτιάσεις έγιναν δεκτές, με κάποιες επιφυλάξεις.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, υπογράφεται νέα σύμβαση έργου, με συγκεκριμένους όρους και νέα καταληκτική ημερομηνία, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο κ. Κώστας Καραμανλής, προβαίνει σε νέα επανεκτίμηση του παραδοτέου της σύμβασης.
Κρίνει πως οι όροι της σύμβασης είναι υπερβολικά απαιτητικοί.
Κρίνει πως το παραδοτέο δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Απορρίπτει τις εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές στην ομάδα εργασίας.
Φταίνε οι πολίτες ;
Σε μια χρονική περίοδο, που βιώνουμε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που έχει γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με πρόγραμμα και δουλειά, ο κ. Κώστας Καραμανλής επιλέγει τη φυγή.
Η απόφαση του αυτή, υλοποιείται.
Στο μέσο της χρονικής διάρκειας της σύμβασης, τον Σεπτέμβριο του 2009, ζητά νέα επαναδιαπραγμάτευση των όρων και του παραδοτέου.
Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις που παρουσιάζονται, δεν πείθουν.
Η αναθέτουσα αρχή, είναι αυτή τη φορά αμείλικτη.
Απορρίπτει τις αιτιάσεις και κηρύσσει έκπτωτο τον κ. Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.
Φταίνε οι πολίτες ;
Κατακρίνουν τους πολίτες για τις επιλογές τους, επειδή φαίνεται πως αυτές δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους.
Το ίδιο εκλογικό σώμα, με μικρές διαφοροποιήσεις, έδωσε το 2004, άνετη πλειοψηφία στη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Του ανέθεσε να υλοποιήσει συγκεκριμένη δέσμη μεταρρυθμίσεων για την επανίδρυση, όπως εύστοχα λεγόταν, του κράτους.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Όσοι από εμάς, ασχολούμαστε με το ελεύθερο επάγγελμα και αναλαμβάνουμε να υλοποιήσουμε συμβάσεις έργου, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι έχουμε υποχρέωση να υποβάλουμε συγκεκριμένο παραδοτέο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύμβασης που υπογράφουμε.
Η σύμβαση του έργου που ανατέθηκε στον κ. Κώστα Καραμανλή, τον Μάρτιο του 2004, προέβλεπε συγκεκριμένο παραδοτέο, με καταληκτική ημερομηνία, τον Μάρτιο του 2008.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, μερικούς μήνες πριν τη λήξη της προθεσμίας, επανεκτίμησε το παραδοτέο της σύμβασης έργου.
Έκρινε πως έπρεπε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της σύμβασης.
Έκρινε πως έπρεπε να συμφωνηθεί νέο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Οι αιτιάσεις έγιναν δεκτές, με κάποιες επιφυλάξεις.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, υπογράφεται νέα σύμβαση έργου, με συγκεκριμένους όρους και νέα καταληκτική ημερομηνία, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο κ. Κώστας Καραμανλής, προβαίνει σε νέα επανεκτίμηση του παραδοτέου της σύμβασης.
Κρίνει πως οι όροι της σύμβασης είναι υπερβολικά απαιτητικοί.
Κρίνει πως το παραδοτέο δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Απορρίπτει τις εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές στην ομάδα εργασίας.
Φταίνε οι πολίτες ;
Σε μια χρονική περίοδο, που βιώνουμε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που έχει γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με πρόγραμμα και δουλειά, ο κ. Κώστας Καραμανλής επιλέγει τη φυγή.
Η απόφαση του αυτή, υλοποιείται.
Στο μέσο της χρονικής διάρκειας της σύμβασης, τον Σεπτέμβριο του 2009, ζητά νέα επαναδιαπραγμάτευση των όρων και του παραδοτέου.
Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις που παρουσιάζονται, δεν πείθουν.
Η αναθέτουσα αρχή, είναι αυτή τη φορά αμείλικτη.
Απορρίπτει τις αιτιάσεις και κηρύσσει έκπτωτο τον κ. Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.
Φταίνε οι πολίτες ;
Η ιστορία ενός αυτοκινήτου (Το τέλος διαμορφώνεται από τους αναγνώστες)
--(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική)--
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μικρή πόλη ζούσε ο Απόστολος.
Ο θείος του Απόστολου, Δημοσθένης είχε πάθος με τα αυτοκίνητα, γνώριζε πολύ καλά τα μηχανικά τους μέρη, τις δυνατότητες τους, αλλά και τους κινδύνους από την απρόσεκτη χρήση τους.
Μαζί με τη βοήθεια άλλων ειδικών, έφτιαξε ένα πρωτοπόρο όχημα, το οποίο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της εποχής του, ακολουθούσε σχεδιασμό διαφορετικής τεχνολογικής κατεύθυνσης.
Το όχημα αυτό έτρεξε και κέρδισε σε πολλούς δύσκολους αγώνες.
Ο Δημοσθένης δεν είχε κάνει οικογένεια.
Σε κάποιον αγώνα, ο Δημοσθένης είχε ζητήσει τη βοήθεια του Σήφη, ενός Κρητικού με εμπειρία στα αυτοκίνητα. Εκείνος ανταποκρίθηκε και έγιναν φίλοι. Δέθηκαν σαν οικογένεια.
Το αυτοκίνητο έμεινε για ένα διάστημα στα χέρια του Σήφη.
Ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα service, αλλά τα κατάφερε και πρόσθεσε νέες νίκες στην αγωνιστική του καριέρα.
Ο Απόστολος μεγάλωσε και αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτός την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Οι μηχανικοί που το πρόσεχαν, με ενθουσιασμό του το παρέδωσαν. Είχαν μια περίεργη διαίσθηση, ότι στα χέρια του, το αυτοκίνητο θα γνώριζε νέες μεγάλες δόξες.
Ο Απόστολος, έκανε κάποιες βελτιώσεις στην αεροδυναμική και στην ιπποδύναμη του οχήματος και ξεκίνησε τις κούρσες.
Χρόνο με το χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα.
Η διαίσθηση έγινε πραγματικότητα και το αυτοκίνητο τερμάτισε πρώτο με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο.
Η ομάδα των μηχανικών πήρε τα πάνω της. Μια νέα σελίδα άνοιγε, γεμάτη ελπίδες για μεγάλες διακρίσεις.
Το αυτοκίνητο συνέχισε να κερδίζει. Όλα έδειχναν ότι πήγαιναν καλά, μέχρι που για ανεξήγητο, μέχρι και σήμερα λόγο, σταμάτησαν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες του μέλλοντος.
Επήλθε στασιμότητα. Κάποιοι μηχανικοί άρχισαν να ανησυχούν για το μέλλον τους στην ομάδα. Ξεκίνησαν παρεμβάσεις, μη εγκεκριμένες από την επιτροπή αγώνων.
Ο Απόστολος οδηγούσε πλέον ένα αυτοκίνητο, χωρίς να ξέρει τα πραγματικά του χαρακτηριστικά.
Τα άσχημα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται.
Ο ενθουσιασμός υποχώρησε, επήλθε η κόπωση.
Οι πολυπληθείς θαυμαστές, παρότρυναν συνεχώς τον Απόστολο και την ομάδα μηχανικών, να προχωρήσουν σε διορθωτικές αλλαγές.
Τα σχέδια υπήρχαν, είχαν παρουσιαστεί σε ειδική έκθεση, που διενεργείται κάθε τέσσερα χρόνια.
Η ομάδα έδειχνε ανήμπορη να ανταποκριθεί.
Ο Απόστολος είχε πέσει σε βαθιά σκέψη.
Έβλεπε πως με την ομάδα που είχε, δεν μπορούσε να τα καταφέρει.
Οι ανταγωνιστές, είχαν εξελίξει το μοντέλο τους. Είχαν υιοθετήσει νέες τεχνολογίες, δοκιμασμένες σε προηγμένα εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Σκεφτόταν να γίνει συνοδηγός, αφήνοντας στη θέση του οδηγού, τον Μανωλιό, γιο του Σήφη, ο οποίος είχε από μικρός ενταχθεί στην ομάδα των μηχανικών που τον υποστήριζε.
Φοβόταν τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Δεν τόλμησε.
Σκεφτόταν να αλλάξει όλη την ομάδα, με άλλη, νέα και άφθαρτη.
Μεγάλο το ρίσκο. Δεν τόλμησε.
Ένα βράδυ, καθώς περιπλανιόταν στο Internet, διάβασε μια είδηση που τον ξάφνιασε ευχάριστα.
Η κυβέρνηση της περιοχής στην οποία ζούσε, αποφάσισε να δώσει κίνητρα για την απόσυρση παλαιών οχημάτων, ξεπερασμένης τεχνολογίας.
Αυτό ήταν! Το αποφάσισε.
Αντί να χάνεται στις ατέρμονες σκέψεις, θα απέσυρε το αυτοκίνητο.
Η απόφαση του αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανταγωνιστές, με ερωτηματικά από τους θαυμαστές.
Πήρε τα χαρτιά του αυτοκινήτου και ξεκίνησε για το κέντρο ανακύκλωσης.
Φτάνοντας εκεί, βρέθηκε μπροστά σε ένα πλήθος θαυμαστών, οι οποίοι μαζί με κάποιους μηχανικούς, αντιδρούσαν στην ιδέα της απόσυρσης και ζητούσαν την ριζική ανακατασκευή του σασμάν και την ανάπτυξη νέων μηχανικών μερών.
Προχώρησε.
Η απόφαση είχε παρθεί.
Παρέδωσε το όχημα στον αρμόδιο υπάλληλο, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Εκείνος, όντας και ο ίδιος θαυμαστής, κοντοστάθηκε.
Η ένδοξη αγωνιστική ιστορία του αυτοκινήτου, θα έσβηνε με το πάτημα του κουμπιού εκκίνησης της πρέσας.
Έβλεπε το πλήθος, άκουγε τις φωνές τους και δίσταζε να συνεχίσει.
Αποφάσισε να μην πατήσει προσωρινά το κουμπί, όταν κοιτώντας τα χαρτιά του αυτοκινήτου, διαπίστωσε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.
Η ημερομηνία της πρώτης κυκλοφορίας που αναγραφόταν στην άδεια του αυτοκινήτου, ήταν η ίδια με την ημερομηνία της σχεδιαζόμενης απόσυρσης.
Ο υπάλληλος είναι σε μεγάλο δίλλημα.
Να πατήσει το κουμπί ή όχι ;
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μικρή πόλη ζούσε ο Απόστολος.
Ο θείος του Απόστολου, Δημοσθένης είχε πάθος με τα αυτοκίνητα, γνώριζε πολύ καλά τα μηχανικά τους μέρη, τις δυνατότητες τους, αλλά και τους κινδύνους από την απρόσεκτη χρήση τους.
Μαζί με τη βοήθεια άλλων ειδικών, έφτιαξε ένα πρωτοπόρο όχημα, το οποίο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της εποχής του, ακολουθούσε σχεδιασμό διαφορετικής τεχνολογικής κατεύθυνσης.
Το όχημα αυτό έτρεξε και κέρδισε σε πολλούς δύσκολους αγώνες.
Ο Δημοσθένης δεν είχε κάνει οικογένεια.
Σε κάποιον αγώνα, ο Δημοσθένης είχε ζητήσει τη βοήθεια του Σήφη, ενός Κρητικού με εμπειρία στα αυτοκίνητα. Εκείνος ανταποκρίθηκε και έγιναν φίλοι. Δέθηκαν σαν οικογένεια.
Το αυτοκίνητο έμεινε για ένα διάστημα στα χέρια του Σήφη.
Ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα service, αλλά τα κατάφερε και πρόσθεσε νέες νίκες στην αγωνιστική του καριέρα.
Ο Απόστολος μεγάλωσε και αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτός την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Οι μηχανικοί που το πρόσεχαν, με ενθουσιασμό του το παρέδωσαν. Είχαν μια περίεργη διαίσθηση, ότι στα χέρια του, το αυτοκίνητο θα γνώριζε νέες μεγάλες δόξες.
Ο Απόστολος, έκανε κάποιες βελτιώσεις στην αεροδυναμική και στην ιπποδύναμη του οχήματος και ξεκίνησε τις κούρσες.
Χρόνο με το χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα.
Η διαίσθηση έγινε πραγματικότητα και το αυτοκίνητο τερμάτισε πρώτο με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο.
Η ομάδα των μηχανικών πήρε τα πάνω της. Μια νέα σελίδα άνοιγε, γεμάτη ελπίδες για μεγάλες διακρίσεις.
Το αυτοκίνητο συνέχισε να κερδίζει. Όλα έδειχναν ότι πήγαιναν καλά, μέχρι που για ανεξήγητο, μέχρι και σήμερα λόγο, σταμάτησαν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες του μέλλοντος.
Επήλθε στασιμότητα. Κάποιοι μηχανικοί άρχισαν να ανησυχούν για το μέλλον τους στην ομάδα. Ξεκίνησαν παρεμβάσεις, μη εγκεκριμένες από την επιτροπή αγώνων.
Ο Απόστολος οδηγούσε πλέον ένα αυτοκίνητο, χωρίς να ξέρει τα πραγματικά του χαρακτηριστικά.
Τα άσχημα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται.
Ο ενθουσιασμός υποχώρησε, επήλθε η κόπωση.
Οι πολυπληθείς θαυμαστές, παρότρυναν συνεχώς τον Απόστολο και την ομάδα μηχανικών, να προχωρήσουν σε διορθωτικές αλλαγές.
Τα σχέδια υπήρχαν, είχαν παρουσιαστεί σε ειδική έκθεση, που διενεργείται κάθε τέσσερα χρόνια.
Η ομάδα έδειχνε ανήμπορη να ανταποκριθεί.
Ο Απόστολος είχε πέσει σε βαθιά σκέψη.
Έβλεπε πως με την ομάδα που είχε, δεν μπορούσε να τα καταφέρει.
Οι ανταγωνιστές, είχαν εξελίξει το μοντέλο τους. Είχαν υιοθετήσει νέες τεχνολογίες, δοκιμασμένες σε προηγμένα εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Σκεφτόταν να γίνει συνοδηγός, αφήνοντας στη θέση του οδηγού, τον Μανωλιό, γιο του Σήφη, ο οποίος είχε από μικρός ενταχθεί στην ομάδα των μηχανικών που τον υποστήριζε.
Φοβόταν τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Δεν τόλμησε.
Σκεφτόταν να αλλάξει όλη την ομάδα, με άλλη, νέα και άφθαρτη.
Μεγάλο το ρίσκο. Δεν τόλμησε.
Ένα βράδυ, καθώς περιπλανιόταν στο Internet, διάβασε μια είδηση που τον ξάφνιασε ευχάριστα.
Η κυβέρνηση της περιοχής στην οποία ζούσε, αποφάσισε να δώσει κίνητρα για την απόσυρση παλαιών οχημάτων, ξεπερασμένης τεχνολογίας.
Αυτό ήταν! Το αποφάσισε.
Αντί να χάνεται στις ατέρμονες σκέψεις, θα απέσυρε το αυτοκίνητο.
Η απόφαση του αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανταγωνιστές, με ερωτηματικά από τους θαυμαστές.
Πήρε τα χαρτιά του αυτοκινήτου και ξεκίνησε για το κέντρο ανακύκλωσης.
Φτάνοντας εκεί, βρέθηκε μπροστά σε ένα πλήθος θαυμαστών, οι οποίοι μαζί με κάποιους μηχανικούς, αντιδρούσαν στην ιδέα της απόσυρσης και ζητούσαν την ριζική ανακατασκευή του σασμάν και την ανάπτυξη νέων μηχανικών μερών.
Προχώρησε.
Η απόφαση είχε παρθεί.
Παρέδωσε το όχημα στον αρμόδιο υπάλληλο, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Εκείνος, όντας και ο ίδιος θαυμαστής, κοντοστάθηκε.
Η ένδοξη αγωνιστική ιστορία του αυτοκινήτου, θα έσβηνε με το πάτημα του κουμπιού εκκίνησης της πρέσας.
Έβλεπε το πλήθος, άκουγε τις φωνές τους και δίσταζε να συνεχίσει.
Αποφάσισε να μην πατήσει προσωρινά το κουμπί, όταν κοιτώντας τα χαρτιά του αυτοκινήτου, διαπίστωσε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.
Η ημερομηνία της πρώτης κυκλοφορίας που αναγραφόταν στην άδεια του αυτοκινήτου, ήταν η ίδια με την ημερομηνία της σχεδιαζόμενης απόσυρσης.
Ο υπάλληλος είναι σε μεγάλο δίλλημα.
Να πατήσει το κουμπί ή όχι ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)