Ο νέος αρχηγός του κόμματος εδω και κάποιες μέρες ανέλαβε τα καθήκοντά του με ιδιαίτερη όρεξη για δουλεια θα έλεγα και πολύ σωστά σαν πρωτη τοποθέτηση μίλησε για σφουγγάρι στα λεγόμενα και πρακτικές του πολεμικού κλίματος και εσωστρέφειας των προηγούμενων ημερών.
Ελπίζω το σφουγγάρι να αναφέρεται αποκλειστικα σε αυτα γιατι στο επόμενο συνέδρειο που έρχεται πρέπει να ειπωθούν και να λυθούν απόρίες και γενικά όλα αυτά που πλήγωσαν και μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Προσωπικά πιστεύω οτι δεν υπάρχει σταθερό,ελπιδοφόρο μέλλον αν δεν γίνει αυτή η διεργασία ζύμωσης, αντιπαράθεσης ή όπως αλλιώς θα προκύψει.
Ο κόσμος αθρόα προσήλθε και ψήφισε στην ανοικτή διαδικασία διαψεύδοντας τις φήμες για αδιαφορία και έδειξε οτι τον ενδιαφέρει για το αύριο και οτι σκέφτεται και αποφασίζει με έναν τρόπο που δεν αναλύεται με ξεπερασμένους όρους πολιτικής και πρακτικές κοπαδιού αμνοεριφίων.
Είναι απαιτητικός για διαφάνεια και αλήθεια.
Οπότε ας απαιτήσουμε όλοι μας την αλήθεια για να πάμε μπροστά.Τότε θα λειτουργήσει σωστά το σφουγγάρι.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Οι πρακτικές των Νεοελλήνων που οδηγούν σε αδιέξοδο
...από το Ιστολόγιο του Πέτρου Τατούλη http://tatoulis.blogspot.c
και το άρθρο με θέμα "Ήταν ένα μικρό καράβι..." http://tatoulis.blogspot.c
επιλέγω το απόσπασμα :
και το άρθρο με θέμα "Ήταν ένα μικρό καράβι..." http://tatoulis.blogspot.c
επιλέγω το απόσπασμα :
... Και ο λαός συνεχίζει να κάνει τα δικά του. Όλοι καταγγέλλουν. Το σύστημα. Τους πολιτικούς. Τις Βρυξέλλες. Την παγκοσμιοποίηση και τον καπιταλισμό. Τους επιχειρηματίες. Τις πολυεθνικές. Και πάει λέγοντας. Κανείς δεν καταγγέλλει πρώτα και κύρια τον βασικό υπεύθυνο. Ήτοι, τον εαυτό του. Για την αργομισθία του δημοσίου που μια ζωή επεδίωκε. Για την φοροδιαφυγή που επί πολλά έτη επιχειρεί. Για τις αγροτικές επιδοτήσεις που επέλεξε να κάνει «μερσεντέ». Για τις κοινοτικές επιχορηγήσεις που πήρε για να κάνει ξενώνα και τελικώς έφτιαξε το σπίτι των παιδιών του. Για το συνταξιοδοτικό δικαίωμα που δεν θεμελίωνε, και όμως έλαβε. Για τις αποζημιώσεις που δεν δικαιούτο, και όμως εισέπραξε. Για τα πρόστιμα που σβήνει στην τροχαία. Για τις αποδείξεις που ποτέ δεν ζήτησε. Και ασφαλώς, για την ψήφο του, που χωρίς καμία συνείδηση συλλογικού συμφέροντος, αλλά μόνο προς επιδίωξη των προσωπικών του μικροοφελειών κατά συρροή, στην κάλπη «έριξε»...
----------
Όλοι θέλουμε τις αλλαγές να ξεκινάνε από τους άλλους, ποτέ από μας.
Δεν πιστεύω σε αδιέξοδα. Χρειάζονται αποφάσεις. Χωρίς περιστροφές, χωρίς στρογγυλοποιήσεις. Χωρίς στεγανά προστασίας για λίγους και εκλεκτούς.
Οι πολίτες θα επιδοκιμάσουν. Είτε είναι κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ.
Αρετή και Τόλμη.
----------
Όλοι θέλουμε τις αλλαγές να ξεκινάνε από τους άλλους, ποτέ από μας.
Δεν πιστεύω σε αδιέξοδα. Χρειάζονται αποφάσεις. Χωρίς περιστροφές, χωρίς στρογγυλοποιήσεις. Χωρίς στεγανά προστασίας για λίγους και εκλεκτούς.
Οι πολίτες θα επιδοκιμάσουν. Είτε είναι κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ.
Αρετή και Τόλμη.
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
Μπροστά στην κάλπη
Έφτασε η ώρα της εκλογής του Προέδρου της ΝΔ.
Όσοι συμφωνούν με τις ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές θέσεις της ΝΔ, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν την επιλογή τους και να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Προβληματισμός 1ος
Να συμμετέχω στη διαδικασία, να ψηφίσω ή να απέχω, να αντιδράσω, να αδιαφορήσω, να στείλω μήνυμα αποδοκιμασίας ?
Σκέψη 1η
Η ψήφος είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση.
Σε αντιστοιχία με τις εθνικές εκλογές, η αποχή από την πολιτική ζωή, δεν μπορεί να είναι λύση.
Με δεδομένο ότι κάποιοι θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, η αποχή μου, δίνει ουσιαστικά μεγαλύτερη αξία στην ψήφο τους.
Η αποχή εξυπηρετεί την υλοποίηση του ρητού «Αποφασίζουμε για εσάς, ΧΩΡΙΣ εσάς».
Απόφαση 1η
Δεν αδιαφορώ, δεν απέχω, συμμετέχω στην εκλογική διαδικασία.
Προβληματισμός 2ος
Να ρίξω στην κάλπη άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο ή να ψηφίσω έναν/μία από τους 3 υποψηφίους ?
Σκέψη 2η
Η προτίμηση στο άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο, μπορεί να εμπεριέχει ενέργεια, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ισοδύναμο με αυτό της αποχής.
Το μήνυμα αποδοκιμασίας δεν οδηγεί σε λύσεις, στις οποίες συμμετέχω εγώ.
Ενισχύεται η ψήφος των εγκύρων ψηφοδελτίων και χάνω την ευκαιρία να επηρεάσω τις εξελίξεις.
Οι πολίτες αυτής της χώρας, που επιλέγουν να ψηφίσουν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, επιλέγουν θετικά. Επιλέγουν την κυβέρνηση που επιθυμούν. Δεν ψηφίζουν από αντίδραση, δεν ψηφίζουν απλά για να διαμαρτυθούν, δεν ψηφίζουν αρνητικά.
Απόφαση 2η
Δεν ρίχνω άκυρο/λευκό ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Ψηφίζω θετικά, καταθέτω την άποψη μου, δρομολογώ εξελίξεις.
Προβληματισμός 3ος
Μπακογιάννη Ντόρα, Σαμαράς Αντώνης ή Ψωμιάδης Παναγιώτης ?
Σκέψη 3η
Η εκλογή νέου Προέδρου δεν λύνει τα προβλήματα, δεν βγάζει οριστικά τη ΝΔ από το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί.
Είναι ωστόσο πολύ σημαντική, γιατί ενισχύει τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, στηρίζει το πολίτευμα.
Ο απερχόμενος Πρόεδρος και πρώην Πρωθυπουργός Καραμανλής Κωνσταντίνος, αποφάσισε για λόγους που δεν μας έχει κοινοποιήσει, να εγκαταλείψει το αξίωμα που του ανέθεσε με σχετική εντολή, το εκλογικό σώμα, στις 4 Οκτωβρίου 2009.
Είναι επιτακτική η ανάγκη ανάληψης καθηκόντων αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για την αποτελεσματική λειτουργία του ελληνικού κοινοβουλίου.
Προτεραιότητα του νέου Προέδρου οφείλει να είναι η οργάνωση και η διεξαγωγή ανοιχτού πολυήμερου συνεδρίου.
Ανάλυση των δεδομένων, Παράθεση θέσεων και απόψεων, που θα οδηγήσουν στην αποδοχή νέου οργανογράμματος, με σαφείς και ξεκάθαρες αρμοδιότητες.
Αποκατάσταση και συνεχής περιφρούρηση της σύνδεσης μεταξύ της ιδεολογικής πλατφόρμας θέσεων και της δραστηριότητας των στελεχών του κόμματος.
Με δεδομένο τον σκεπτικισμό γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις σε επίπεδο κορυφής στη ΝΔ, είναι δύσκολο να καταλήξω στην επιλογή της μιας από τις τρεις υποψηφιότητες.
Επιλέγω τη συλλογιστική που υπαγορεύει η γνωστή μέθοδος της «εις άτοπον απαγωγής».
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, είναι ένας αγωνιστής της ΝΔ, που έχει καταφέρει με τις ενέργειες και την εν γένει πολιτική του δράση και συμπεριφορά, να συσπειρώνει γύρω από το πρόσωπό του, την απόλυτη πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων.
Επιλέγει να μιλάει για ενότητα και αποφεύγει να μπαίνει στη διαδικασία των αιχμηρών αντεγκλήσεων με τους συνυποψηφίους του.
Σε πολλές περιπτώσεις, αφήνει το συναίσθημα να τον συνεπάρει και οδηγείται σε υπερβολές, που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην εφαρμογή ενός σφιχτού και αυστηρού προγράμματος διακυβέρνησης.
Τον τιμώ, αλλά δεν τον επιλέγω για νέο Πρόεδρο της ΝΔ.
Ο Αντώνης Σαμαράς, πολιτικός με εξαιρετική δημοφιλία, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Εξωτερικών, στην κυβέρνηση της ΝΔ (1990-1993).
Διαφώνησε με τους χειρισμούς της και επέλεξε να αποχωρήσει και να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα, την Πολιτική Άνοιξη, με στόχο την υπέρβαση του πολιτικού σκηνικού.
Η ΝΔ διατηρούσε εύθραυστη και οριακή πλειοψηφία 151 εδρών, παρά το γεγονός, ότι είχε συγκεντρώσει το 47% των ψήφων στις εκλογές του 1990.
Οι δραστηριότητες του Αντώνη Σαμαρά, προκάλεσαν την απώλεια της αρχής της δεδηλωμένης και οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ.
Κυρίαρχο θέμα διαφωνίας, οι χειρισμοί στο πρόβλημα με το γειτονικό κρατίδιο της FYROM.
Όπως έχω επισημάνει σε παλαιότερη δημοσίευση, τον καιρό εκείνο, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπήρχε πρόταση για σύνθετη ονομασία,που περιλάμβανε επιθετικό προσδιορισμό στη λέξη Μακεδονία.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με ψυχρό και κοφτό τρόπο, δήλωνε πως αν κλείναμε το θέμα, σε 10 χρόνια δεν θα το θυμόταν κανείς.
Ο τρόπος του αυτός, καθόλου επικοινωνιακός, δεν μπορούσε να πείσει αρκετούς από τους βουλευτές της ΝΔ.
Ωστόσο, η κόκκινη γραμμή που έχουμε χαράξει σήμερα, 17 χρόνια μετά, είναι στα όρια του επιθετικού γεωγραφικού προσδιορισμού. Την ίδια στιγμή, που πάρα πολλά κράτη στον κόσμο, έχουν αναγνωρίσει την FYROM με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Δεν πρέπει να παρασύρεται από συναισθηματισμούς και να περιορίζεται από αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Δικαίωμα στο λάθος έχουμε όλοι.
Ο Αντώνης Σαμαράς, επιμένει στην άποψή του ότι έπραξε το σωστό και παρόλο που είναι πλέον γνωστά και τα αποτελέσματα των ενεργειών του, δεν έχει μιλήσει για λάθος, δεν έχει μετανοιώσει για τις κινήσεις του.
Μια παράταξη, ιδιαίτερα όταν ψηφίζεται από το 47% των πολιτών, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι υπόθεση του ενός ή του άλλου στελέχους.
Οφείλει να λειτουργεί ως ομάδα, με αισθήματα αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των μελών της.
Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι σοβαρός επιστήμονας και αξιόλογο στέλεχος.
Στο ρόλο του Ηγέτη, δοκιμάστηκε, με το φιλόδοξο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης και απέτυχε.
Η ΝΔ δεν βρίσκεται σε ιδεολογικό αδιέξοδο, δεν χρειάζεται ιδεολογικό ξεκαθάρισμα. Χρειάζεται οργάνωση, ώστε να εφαρμοστούν στην πράξη, οι θέσεις και οι απόψεις της.
Ο Αντώνης Σαμαράς, δεν μπορεί να είναι η επιλογή μου, για την Προεδρία της ΝΔ.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, σταθερή και συνεπής στις απόψεις και θέσεις της, όλα τα χρόνια.
Συμμετείχε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, πάντα στην πρώτη γραμμή, χωρίς αυτό να την εμποδίζει να διατυπώνει τις προσωπικές της θέσεις και απόψεις, που σε μερικές περιπτώσεις, είχαν επί μέρους διαφοροποιήσεις από αυτές, άλλων στελεχών.
Πολιτική προσωπικότητα με κεντρώα χαρακτηριστικά, με σημαντική διείσδυση και αποδοχή στο μεσσαίο χώρο.
Οι πολίτες έχουν απογοητευτεί πολλάκις από τις κυβερνητικές πρακτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και δεν ενδιαφέρονται για ιδέες και ταμπέλες, που μένουν στα χαρτιά. Θέλουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα, θέλουν να μπορούν να δουν τη θετική προοπτική για το μέλλον αυτής της χώρας.
Δεν ενδιαφέρει τους πολίτες, αν τη λύση τη δώσει κάποιος που χαρακτηρίζεται Δεξιός, Κεντρώος ή Αριστερός. Τα χειροπιαστά αποτελέσματα είναι αυτά που έχουν σημασία.
Η Ντόρα Μπακογιάννη δείχνει να το έχει αντιληφθεί.
Αδύναμα της σημεία, η συγγενική σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τα χαρακτηριστικά κάποιων από τα στελέχη που την στηρίζουν.
Για το μεν πρώτο, έχει δείξει στην πράξη, πως έχει αυτόνομη πορεία, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις διατύπωσε διαφορετική άποψη από τον πατέρα της, ενώ έχει ασκήσει ξεκάθαρη κριτική σε κινήσεις και ενέργειες του.
Για το δεύτερο, οφείλει να αποδείξει έμπρακτα, ότι εννοεί όσα δηλώνει σήμερα.
Να αποδείξει το άνοιγμα σε νέους και ικανούς ανθρώπους.
Να αποδείξει την δυνατότητα οργάνωσης και αποτελεσματικής λειτουργίας των δομών της παράταξης.
Να αποδείξει την πρόθεση για διεξαγωγή ανοιχτού συνεδρίου, με ανάλυση όλων των δεδομένων, ξεκάθαρα, χωρίς να κρύβονται οι αδυναμίες κάτω από το χαλί.
Να αποδείξει ότι δεν θα υπάρχουν αποκλεισμοί και απομόνωση των υψηλόβαθμων στελεχών από τη βάση και την κοινωνία.
Απόφαση 3η
Ανάμεσα στις 3 υποψηφιότητες, η επιλογή μου για την Προεδρία της ΝΔ, δεν μπορεί να είναι άλλη, από την Ντόρα Μπακογιάννη.
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009
γιατι πρεπει να ψηφισουμε
Ανήκω στους απογοητευμενους απο την όλη διαδικασία εκλογής .Η ανυπαρξία πρότασης προοπτικής ελπίδας και πόσο μάλλον νίκης απο τους υποψηφίους με αποκαρδίωσαν με θύμωσαν.Οι επίδοξοι άνθρωποι της επίδοξης νέας ηγεσίας επιδίδονται σε κοκορομαχίες και γραφικές ανταλλαγές χαρακτηρισμών λες και την Δευτέρα (30-11,7-12) δεν θα ειναι στο ίδιο κόμμα ή δεν θα ξαναζητήσουν την ψήφο του πολίτη που με απορία τους παρακολουθεί.
Επιβαλλεται ακόμα και τώρα να γίνει ανοιχτή διαδικασία και διάλογος για να πούμε ,να ακούσουμε , να μάθουμε τι έγινε βρε αδερφέ .
Μας το οφείλούν και μας το οφείλει ο Καραμανλής αυτο.
Η ανοιχτή διαδικασία εκλογής απο τον κόσμο ειναι θετικό βήμα.Λογικά σκεπτόμενοι στα στενα περιθώρια που μας ορίζουν οι υποψηφιότητες πρέπει να πάμε όλοι να ψηφίσουμε.Η αποχή δεν βοηθάει , μας κονταίνει κι άλλο.το μη χειρον βέλτιστον λοιπόν και αν και τη γενειά μας δεν την εκφράζουν οι υποψηφιότητες απόλυτα ( προσωπική άποψη) ολοι τηνΚυριακή εκεί για να έχουμε λόγο και έλεγχο την έπομενη μέρα .Δηλώστε παρών
Το λάθος έγινε απο την αρχή.
Παντα πιστευα οτι πριν απο μια αλλαγη και φυγη πρέπει όλα να λέγονται όλα να ακούγονται.Κρύβωντας κάτω απο το χαλί αυτά που σε ενοχλούν απλα το κάνεις ανισόπεδο και τραχύ και οι πτώσεις ειναι η επόμενη φάση και το οχι και τόσο ευχάριστο αποτέλεσμα.Επιβαλλεται ακόμα και τώρα να γίνει ανοιχτή διαδικασία και διάλογος για να πούμε ,να ακούσουμε , να μάθουμε τι έγινε βρε αδερφέ .
Μας το οφείλούν και μας το οφείλει ο Καραμανλής αυτο.
Η ανοιχτή διαδικασία εκλογής απο τον κόσμο ειναι θετικό βήμα.Λογικά σκεπτόμενοι στα στενα περιθώρια που μας ορίζουν οι υποψηφιότητες πρέπει να πάμε όλοι να ψηφίσουμε.Η αποχή δεν βοηθάει , μας κονταίνει κι άλλο.το μη χειρον βέλτιστον λοιπόν και αν και τη γενειά μας δεν την εκφράζουν οι υποψηφιότητες απόλυτα ( προσωπική άποψη) ολοι τηνΚυριακή εκεί για να έχουμε λόγο και έλεγχο την έπομενη μέρα .Δηλώστε παρών
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
Ας υποθέσουμε πως είμαστε ανώνυμη εταιρία…
Ας μιλήσουμε εταιρικά και όχι πολιτικά. Οι μηχανισμοί σε οποιοδήποτε σύνολο ατόμων, κόμμα, βουλευτικό γραφείο, πολιτικό γραφείο, ομάδα, εταιρία, ακόμα και στη μάχη για την τελευταία καρέκλα εξουσίας σε τοπικό σύλλογο δεν είναι απλά αναγκαίο κακό. Είναι απαραίτητο. Χωρίς εσωτερικό μηχανισμό και συμφωνίες πάνω ή κάτω από το τραπέζι, δε γίνεσαι ούτε αρχηγός ομάδας 4ης ερασιτεχνικής. Κάθε αρχηγός χρειάζεται σκληρό φανατικό ατομικό πυρήνα. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί δεδικασμένο για το τι θα πράξει όταν τελικά πάρει την αρχηγία. Το μόνο που μπορεί να δώσει μια κάποια πρόβλεψη για την συνέχεια είναι τα πεπραγμένα του και το βιογραφικό του.
Ίσως, ίσως, ο αρχηγός που θα εκλεγεί, ερχόμενος μπροστά στις ευθύνες του πράξει διαφορετικά από ότι μας έχει συνηθίσει. Δεν είναι απίθανο οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τεράστιες ευθύνες να αντιδρούν με τρόπους ξένους προς αυτούς μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ίσως μας εκπλήξουν ευχάριστα. Πιστεύω όμως πως πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες έκπληξης.
Για εμένα η διαφορά τον δύο διεκδικητών είναι η εξής: ο Αντώνης εκτός από το ότι μου είχε κλείσει το μαγαζί ( και αυτό θα τον ακολουθεί πάντα να το δειτε), άνοιξε και δικό του μαγαζί και ΔΕΝ τα κατάφερε να το δουλέψει. Το ίδιο και ο «υπαρχηγός» του. Άρα; Θα προσλάμβανες σε πολυεθνική εταιρία, διευθύνοντα σύμβουλο που χρεοκόπησε το συνοικιακό του κατάστημα; Η δικιά μου απάντηση είναι ΟΧΙ κατηγορηματικά.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πάντως , αυτό που θα φέρει τον «εταίρο» Νεοδημοκράτη δυνατό πίσω στην εταιρία δεν είναι ούτε το "πάω αριστερά" ούτε το "πάω δεξιά". Είναι πρωτίστως η σαφής εξήγηση και διαλεύκανση των συνθηκών και αιτιών της αυτοκτονίας του προηγούμενου CEO. Γιατί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε πως τελικά ήταν λίγος, κανείς ποτέ δεν εξέρχεται αυτοκαταστρεφόμενος ούτε παρατάει έτσι την ομάδα στην τρικυμία και φεύγει. Και μόνο η υστεροφημία και ο εγωισμός, θα υπαγόρευαν άλλη συμπεριφορά σε οποιονδήποτε. Κάτι τρέχει....
Αν δεν εξακριβωθεί ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Καραμανλής πέταξε λευκή πετσέτα δε θα ξαναφουντώσει η ελπίδα ποτέ. Γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα έχουμε πάντα τις θεωρίες συνομωσίας, τις κόντρες και την ηττοπάθεια. Κάναμε 10 χρόνια να ορθοποδήσουμε μετά το 93. Ας μη ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Η πίεση της βάσης για απαντήσεις σε ένα πιο ανοικτό διάλογο θα πρέπει να είναι διαρκής κι επίμονη.
Ίσως, ίσως, ο αρχηγός που θα εκλεγεί, ερχόμενος μπροστά στις ευθύνες του πράξει διαφορετικά από ότι μας έχει συνηθίσει. Δεν είναι απίθανο οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τεράστιες ευθύνες να αντιδρούν με τρόπους ξένους προς αυτούς μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ίσως μας εκπλήξουν ευχάριστα. Πιστεύω όμως πως πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες έκπληξης.
Για εμένα η διαφορά τον δύο διεκδικητών είναι η εξής: ο Αντώνης εκτός από το ότι μου είχε κλείσει το μαγαζί ( και αυτό θα τον ακολουθεί πάντα να το δειτε), άνοιξε και δικό του μαγαζί και ΔΕΝ τα κατάφερε να το δουλέψει. Το ίδιο και ο «υπαρχηγός» του. Άρα; Θα προσλάμβανες σε πολυεθνική εταιρία, διευθύνοντα σύμβουλο που χρεοκόπησε το συνοικιακό του κατάστημα; Η δικιά μου απάντηση είναι ΟΧΙ κατηγορηματικά.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πάντως , αυτό που θα φέρει τον «εταίρο» Νεοδημοκράτη δυνατό πίσω στην εταιρία δεν είναι ούτε το "πάω αριστερά" ούτε το "πάω δεξιά". Είναι πρωτίστως η σαφής εξήγηση και διαλεύκανση των συνθηκών και αιτιών της αυτοκτονίας του προηγούμενου CEO. Γιατί ακόμα κι αν συμφωνήσουμε πως τελικά ήταν λίγος, κανείς ποτέ δεν εξέρχεται αυτοκαταστρεφόμενος ούτε παρατάει έτσι την ομάδα στην τρικυμία και φεύγει. Και μόνο η υστεροφημία και ο εγωισμός, θα υπαγόρευαν άλλη συμπεριφορά σε οποιονδήποτε. Κάτι τρέχει....
Αν δεν εξακριβωθεί ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Καραμανλής πέταξε λευκή πετσέτα δε θα ξαναφουντώσει η ελπίδα ποτέ. Γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα έχουμε πάντα τις θεωρίες συνομωσίας, τις κόντρες και την ηττοπάθεια. Κάναμε 10 χρόνια να ορθοποδήσουμε μετά το 93. Ας μη ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Η πίεση της βάσης για απαντήσεις σε ένα πιο ανοικτό διάλογο θα πρέπει να είναι διαρκής κι επίμονη.
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
...επί της εκλογής αρχηγού στη Ν.Δ.
Δεδομένα
1. Κανένας από τους 3 υποψηφίους δεν καταφέρνει να με εμπνεύσει.
2. Ο Καραμανλής, που με ενέπνευσε και με έπεισε ότι έχει όραμα επανίδρυσης του κράτους κλπ κλπ, απογοήτευσε και αποδείχτηκε τραγικά λίγος
3. Η Ν.Δ. αν και ιδεολογικά ανοίγει δρόμους και βαδίζει σωστά, πρακτικά αδυνατεί και διστάζει να εφαρμόσει την πολιτική της, μην τυχόν και δυσαρεστηθούν οι γνωστοί αντιδραστικοί κύκλοι
4. Πολλά στελέχη, μεσσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριφέρονται ωσάν σύγχρονοι λουδοβίκοι, ασχολούμενοι αποκλειστικά με το πολύ στενό και αποκλειστικό τους συμφέρον
5. Οι στρατηγικές διεύρυνσης που διατυπώνονται αυτές τις μέρες, από υποστηρικτές των υποψηφίων, είναι εντελώς ευκαιριακές και επιπόλαιες :
α) 33% ΝΔ + 6% ΛΑΟΣ δεν δίνουν εξουσία, άρα πάμε προς τα αριστερά
β) ΛΑΟΣ συνεχής και σταθερή ανοδική δυναμική, άρα πάμε προς τα δεξιά
6. Μιλάνε πολλοί για την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στην εξουσία, όταν η ΝΔ έκανε τα πάντα, για να την ξεφορτωθεί όταν την είχε! Για γέλια και για κλάματα...
Συμπεράσματα
1. Πολυήμερο συνέδριο, για την ανάλυση των δεδομένων και τη διερεύνηση ύπαρξης πραγματικής προοπτικής για τη ΝΔ. Σε θετικό ενδεχόμενο, εκλογή αρχηγού.
2. Η εκλογή αρχηγού στη ΝΔ, στην παρούσα φάση έχει ενδιαφέρον, μόνο για να υπάρχει αρχηγός στην αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και ο Καραμανλής φαίνεται να έχει εγκαταλείψει
3. Δεν υπάρχουν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να υποστηρίξω με δυναμισμό κάποιον από τους 3 υποψηφίους.
1. Κανένας από τους 3 υποψηφίους δεν καταφέρνει να με εμπνεύσει.
2. Ο Καραμανλής, που με ενέπνευσε και με έπεισε ότι έχει όραμα επανίδρυσης του κράτους κλπ κλπ, απογοήτευσε και αποδείχτηκε τραγικά λίγος
3. Η Ν.Δ. αν και ιδεολογικά ανοίγει δρόμους και βαδίζει σωστά, πρακτικά αδυνατεί και διστάζει να εφαρμόσει την πολιτική της, μην τυχόν και δυσαρεστηθούν οι γνωστοί αντιδραστικοί κύκλοι
4. Πολλά στελέχη, μεσσαίου και μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριφέρονται ωσάν σύγχρονοι λουδοβίκοι, ασχολούμενοι αποκλειστικά με το πολύ στενό και αποκλειστικό τους συμφέρον
5. Οι στρατηγικές διεύρυνσης που διατυπώνονται αυτές τις μέρες, από υποστηρικτές των υποψηφίων, είναι εντελώς ευκαιριακές και επιπόλαιες :
α) 33% ΝΔ + 6% ΛΑΟΣ δεν δίνουν εξουσία, άρα πάμε προς τα αριστερά
β) ΛΑΟΣ συνεχής και σταθερή ανοδική δυναμική, άρα πάμε προς τα δεξιά
6. Μιλάνε πολλοί για την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στην εξουσία, όταν η ΝΔ έκανε τα πάντα, για να την ξεφορτωθεί όταν την είχε! Για γέλια και για κλάματα...
Συμπεράσματα
1. Πολυήμερο συνέδριο, για την ανάλυση των δεδομένων και τη διερεύνηση ύπαρξης πραγματικής προοπτικής για τη ΝΔ. Σε θετικό ενδεχόμενο, εκλογή αρχηγού.
2. Η εκλογή αρχηγού στη ΝΔ, στην παρούσα φάση έχει ενδιαφέρον, μόνο για να υπάρχει αρχηγός στην αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και ο Καραμανλής φαίνεται να έχει εγκαταλείψει
3. Δεν υπάρχουν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να υποστηρίξω με δυναμισμό κάποιον από τους 3 υποψηφίους.
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
Η ΚΑΘΑΡΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΓΓΥΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.
(Ανακοίνωση του Βουλευτή Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Νίκου Παναγιωτόπουλου για τον αγώνα διαδοχής στη ΝΔ )
Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών όπου ο αγώνας για την διαδοχή ηγεσίας στη Ν.Δ. έχει εξελιχθεί σε μια φορτισμένη , υψηλών τόνων αντιπαράθεση στη τελική ευθεία της εκλογής του αρχηγού.
Στέκομαι έντονα προβληματισμένος απέναντι στη στάση πολλών προβεβλημένων στελεχών , όχι γιατί έχουν επιλέξει να στηρίξουν κάποιον υποψήφιο αρχηγό, αλλά γιατί με τις πολλές και δημόσιες μεταξύ τους αντιπαραθέσεις έχει δημιουργηθεί κλίμα έντασης και φανατισμού στη βάση της παράταξης.
Εκτιμώ ότι αυτή η στάση ΔΕΝ προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στην παράταξη, στον κόσμο της Ν.Δ. αλλά και στους υποψήφιους αρχηγούς.Πιστεύω ότι ξεκινάμε από λάθος αφετηρία.
Όταν μετά από μακροσκελείς διαβουλεύσεις έχουμε αποφασίσει ΟΜΟΦΩΝΑ να πάμε στη διαδικασία εκλογής αρχηγού από τη βάση, είναι λογικά αντιφατικό να επιχειρούμε να χειραγωγήσουμε αυτήν ακριβώς τη βάση μας επιβάλλοντας τη βούληση μας.
Αυτή την ώρα, είναι χρέος μας να αφήσουμε τον κόσμο μας να εκφρασθεί ελεύθερα. Χωρίς γραμμές. Χωρίς εντολές. Χωρίς προκαταλήψεις. Χωρίς καθοδήγηση. Όλοι μας έχουμε λίγο πολύ διαμορφωμένη άποψη για τα πρόσωπα και τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για μένα προσωπικά. Τώρα όμως περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε ν' ακούσουμε τη βάση μας, αφήνοντας τη να επιλέξει αρχηγό ανεπηρέαστη από άνωθεν εντολές.
ΝA ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, και όχι να επιχειρήσουμε να χειραγωγήσουμε την επιλογή του.
Να συζητήσουμε μαζί του προβάλλοντας θετικά, και όχι αρνητικά, σημεία.
Να οικοδομήσουμε τις προϋποθέσεις, και όχι να κατεδαφίσουμε τις προσωπικότητες.
Να απελευθερώσουμε την διαδικασία επιλογής, και όχι να την εγκλωβίσουμε σε διχαστικά διλήμματα που θα βρούμε αύριο μπροστά μας.Αυτή είναι και η προσωπική μου θέση. Και είναι θέση ευθύνης απέναντι στον κόσμο της Ν.Δ. που πίστεψε, αγωνίσθηκε, προσδοκά και ελπίζει σε μια νέα αρχή.
Μια νέα αρχή με νέο αρχηγό. Γύρω από το πρόσωπο και τις θέσεις του οποίου θα στοιχηθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την επόμενη μέρα της εκλογής, για να οδηγήσουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι την παράταξη των μεγάλων ιστορικών επιλογών της πατρίδας σε νέους νικηφόρους αγώνες.
Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών όπου ο αγώνας για την διαδοχή ηγεσίας στη Ν.Δ. έχει εξελιχθεί σε μια φορτισμένη , υψηλών τόνων αντιπαράθεση στη τελική ευθεία της εκλογής του αρχηγού.
Στέκομαι έντονα προβληματισμένος απέναντι στη στάση πολλών προβεβλημένων στελεχών , όχι γιατί έχουν επιλέξει να στηρίξουν κάποιον υποψήφιο αρχηγό, αλλά γιατί με τις πολλές και δημόσιες μεταξύ τους αντιπαραθέσεις έχει δημιουργηθεί κλίμα έντασης και φανατισμού στη βάση της παράταξης.
Εκτιμώ ότι αυτή η στάση ΔΕΝ προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στην παράταξη, στον κόσμο της Ν.Δ. αλλά και στους υποψήφιους αρχηγούς.Πιστεύω ότι ξεκινάμε από λάθος αφετηρία.
Όταν μετά από μακροσκελείς διαβουλεύσεις έχουμε αποφασίσει ΟΜΟΦΩΝΑ να πάμε στη διαδικασία εκλογής αρχηγού από τη βάση, είναι λογικά αντιφατικό να επιχειρούμε να χειραγωγήσουμε αυτήν ακριβώς τη βάση μας επιβάλλοντας τη βούληση μας.
Αυτή την ώρα, είναι χρέος μας να αφήσουμε τον κόσμο μας να εκφρασθεί ελεύθερα. Χωρίς γραμμές. Χωρίς εντολές. Χωρίς προκαταλήψεις. Χωρίς καθοδήγηση. Όλοι μας έχουμε λίγο πολύ διαμορφωμένη άποψη για τα πρόσωπα και τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για μένα προσωπικά. Τώρα όμως περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε ν' ακούσουμε τη βάση μας, αφήνοντας τη να επιλέξει αρχηγό ανεπηρέαστη από άνωθεν εντολές.
ΝA ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, και όχι να επιχειρήσουμε να χειραγωγήσουμε την επιλογή του.
Να συζητήσουμε μαζί του προβάλλοντας θετικά, και όχι αρνητικά, σημεία.
Να οικοδομήσουμε τις προϋποθέσεις, και όχι να κατεδαφίσουμε τις προσωπικότητες.
Να απελευθερώσουμε την διαδικασία επιλογής, και όχι να την εγκλωβίσουμε σε διχαστικά διλήμματα που θα βρούμε αύριο μπροστά μας.Αυτή είναι και η προσωπική μου θέση. Και είναι θέση ευθύνης απέναντι στον κόσμο της Ν.Δ. που πίστεψε, αγωνίσθηκε, προσδοκά και ελπίζει σε μια νέα αρχή.
Μια νέα αρχή με νέο αρχηγό. Γύρω από το πρόσωπο και τις θέσεις του οποίου θα στοιχηθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την επόμενη μέρα της εκλογής, για να οδηγήσουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι την παράταξη των μεγάλων ιστορικών επιλογών της πατρίδας σε νέους νικηφόρους αγώνες.
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
.. δυο γάιδαροι εμάλωναν σε ξένο αχυρώνα …
Να λοιπόν, η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι οργανωμένο πολιτικό κόμμα, αλλά ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα πολιτικών γραφείων, προσωπικών τακτικών. Μία άναρχη μηχανή, χωρίς μνήμη και συντονισμό, χωρίς δομή και σχέδια, όπου κάθε γρανάζι κινείται με ότι ταχύτητα αποφασίζει αυτό.
Ο ένας έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 93. Ο άλλος στέρησε ουσιαστικά την κυβέρνηση από την Νέα Δημοκρατία το 2000. Η μεγαλομανία και των δύο τους οδήγησε στην ίδρυση κομμάτων που ζήσανε για ένα απόγευμα σε όρους πολιτικού χρόνου. Και τώρα -μετά την απόφαση του επαγγελματία διπλωμάτη- και οι δύο μαζί προσπαθούν να πείσουν πως μπορούν να ηγηθούν και να οργανώσουν. Είναι όμως και συζήτησης άξιον και τεκμήριο της σύγχυσης, πως αντί η βάση να τους περιβάλλει με περιφρόνηση και χλευασμό, τους στηρίζει και τους επικροτεί.
Ίσως η λύση για την Νέα Δημοκρατία να μην είναι η Μπακογιάννη. Είναι όμως σαφέστατα η πιο έντιμη και η μόνη απαλλαγμένη από ευθείες επιθέσεις προς το κόμμα. Και είναι ατόπημα, στο όνομα ενός «αντι-μητσοτακισμού» που ακόμα και στους ανθρώπους τις γενιάς μας μοιάζει ως αρχαία ιστορία, η βάση να παρασύρεται σε ένα δρόμο επιβράβευσης των προσωπικών τακτικών, της ανακολουθίας λόγων και πράξεων, της ισοπέδωσης αρχών και αξιών για λίγα ψίχουλα εξουσίας.
Η βάση θα αποφανθεί. Και η απόφαση της θα είναι νόμος, γιατί αυτό προστάζει η λειτουργία ενός δημοκρατικού κόμματος. Αναρωτιέμαι όμως σε αυτό το κόμμα … ποιοί θα μείνουν;
Ο ένας έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 93. Ο άλλος στέρησε ουσιαστικά την κυβέρνηση από την Νέα Δημοκρατία το 2000. Η μεγαλομανία και των δύο τους οδήγησε στην ίδρυση κομμάτων που ζήσανε για ένα απόγευμα σε όρους πολιτικού χρόνου. Και τώρα -μετά την απόφαση του επαγγελματία διπλωμάτη- και οι δύο μαζί προσπαθούν να πείσουν πως μπορούν να ηγηθούν και να οργανώσουν. Είναι όμως και συζήτησης άξιον και τεκμήριο της σύγχυσης, πως αντί η βάση να τους περιβάλλει με περιφρόνηση και χλευασμό, τους στηρίζει και τους επικροτεί.
Ίσως η λύση για την Νέα Δημοκρατία να μην είναι η Μπακογιάννη. Είναι όμως σαφέστατα η πιο έντιμη και η μόνη απαλλαγμένη από ευθείες επιθέσεις προς το κόμμα. Και είναι ατόπημα, στο όνομα ενός «αντι-μητσοτακισμού» που ακόμα και στους ανθρώπους τις γενιάς μας μοιάζει ως αρχαία ιστορία, η βάση να παρασύρεται σε ένα δρόμο επιβράβευσης των προσωπικών τακτικών, της ανακολουθίας λόγων και πράξεων, της ισοπέδωσης αρχών και αξιών για λίγα ψίχουλα εξουσίας.
Η βάση θα αποφανθεί. Και η απόφαση της θα είναι νόμος, γιατί αυτό προστάζει η λειτουργία ενός δημοκρατικού κόμματος. Αναρωτιέμαι όμως σε αυτό το κόμμα … ποιοί θα μείνουν;
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Όχι στην Τρομοκρατία - Στηρίζουμε τη Δημοκρατία
Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε αυτήν εδώ την όμορφη χώρα, κάνοντας ο καθένας μας, όνειρα για τη ζωή του.
Θέλουμε να προλάβουμε να ζήσουμε πολλές ευτυχισμένες στιγμές, θέλουμε να κερδίσουμε λεφτά για να κάνουμε τη ζωή μας πιο άνετη, θέλουμε, θέλουμε, θέλουμε...
Τα δικά μου θέλω μπορεί να ταιριάζουν με τα θέλω των φίλων μου, είναι όμως εξίσου πιθανό να μην συμβιβάζονται με τα θέλω άλλων συμπολιτών.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις, αυτό που επιθυμώ και επιδιώκω να συμβεί, έρχεται σε σύγκρουση με αντίστοιχες επιθυμίες και επιδιώξεις συμπολιτών μας.
Εντελώς φυσιολογικά όλα αυτά, με δεδομένη την ανθρώπινη διαφορετικότητα.
Αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη ζωή μας περισσότερο γοητευτική.
Τι γίνεται όμως, την ώρα της σύγκρουσης ? Την ώρα των διαφορετικών θέσεων, πριν μια κρίσιμη απόφαση ?
Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ?
Καταφεύγουμε στη βία και επιβάλλεται ο ισχυρότερος ?
Την απάντηση την έδωσαν πολλά πολλά χρόνια πριν, πρώτοι από όλους, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι : Δημοκρατία.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία εξασφαλίζουμε σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα να σκέφτονται και να διατυπώνουν την άποψη τους ελεύθερα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με τη χρήση βίας.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία κυριαρχεί η άποψη και η θέληση της πλειοψηφίας.
Οι θρασύδειλοι που καταφεύγουν στη χρήση βίας για να επιβάλλουν τα θέλω τους, δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και δεν έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν τα οφέλη της συντεταγμένης και δημοκρατικής κοινωνίας, από τη στιγμή που δεν σέβονται τη βασική αρχή της Δημοκρατίας.
Οι θρασύδειλοι γνωρίζουν καλά πως οι πράξεις τους είναι αντιδημοκρατικές, καταδικαστέες και απάνθρωπες και ντρέπονται για αυτό.
Ντρέπονται, γι αυτό και εμφανίζονται με τα πρόσωπα τους καλυμμένα με κουκούλες και με κράνη.
Η θέση τους είναι στη φυλακή.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να τους δώσει την ευκαιρία του σωφρονισμού, αν δείξουν μεταμέλεια και επιθυμήσουν την επανένταξή τους στη συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία μας.
Θέλουμε να προλάβουμε να ζήσουμε πολλές ευτυχισμένες στιγμές, θέλουμε να κερδίσουμε λεφτά για να κάνουμε τη ζωή μας πιο άνετη, θέλουμε, θέλουμε, θέλουμε...
Τα δικά μου θέλω μπορεί να ταιριάζουν με τα θέλω των φίλων μου, είναι όμως εξίσου πιθανό να μην συμβιβάζονται με τα θέλω άλλων συμπολιτών.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις, αυτό που επιθυμώ και επιδιώκω να συμβεί, έρχεται σε σύγκρουση με αντίστοιχες επιθυμίες και επιδιώξεις συμπολιτών μας.
Εντελώς φυσιολογικά όλα αυτά, με δεδομένη την ανθρώπινη διαφορετικότητα.
Αυτή η διαφορετικότητα είναι που κάνει τη ζωή μας περισσότερο γοητευτική.
Τι γίνεται όμως, την ώρα της σύγκρουσης ? Την ώρα των διαφορετικών θέσεων, πριν μια κρίσιμη απόφαση ?
Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ?
Καταφεύγουμε στη βία και επιβάλλεται ο ισχυρότερος ?
Την απάντηση την έδωσαν πολλά πολλά χρόνια πριν, πρώτοι από όλους, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι : Δημοκρατία.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία εξασφαλίζουμε σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα να σκέφτονται και να διατυπώνουν την άποψη τους ελεύθερα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με τη χρήση βίας.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχουν αδιέξοδα.
Σε μια συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία κυριαρχεί η άποψη και η θέληση της πλειοψηφίας.
Οι θρασύδειλοι που καταφεύγουν στη χρήση βίας για να επιβάλλουν τα θέλω τους, δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι και δεν έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν τα οφέλη της συντεταγμένης και δημοκρατικής κοινωνίας, από τη στιγμή που δεν σέβονται τη βασική αρχή της Δημοκρατίας.
Οι θρασύδειλοι γνωρίζουν καλά πως οι πράξεις τους είναι αντιδημοκρατικές, καταδικαστέες και απάνθρωπες και ντρέπονται για αυτό.
Ντρέπονται, γι αυτό και εμφανίζονται με τα πρόσωπα τους καλυμμένα με κουκούλες και με κράνη.
Η θέση τους είναι στη φυλακή.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να τους δώσει την ευκαιρία του σωφρονισμού, αν δείξουν μεταμέλεια και επιθυμήσουν την επανένταξή τους στη συντεταγμένη και δημοκρατική κοινωνία μας.
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Ζητούνται σκεπτόμενοι πολίτες…
Στις δύσκολες αυτές στιγμές για την παράταξη την οποία -ο καθένας από το δικό του πόστο- υπηρετήσαμε και για την οποία όλοι νοιαζόμαστε, είναι βαθιά η πεποίθηση μας πως πέραν και πάνω από όλα θα πρέπει τώρα να κοιτάξουμε προς τα μέσα.
Πιστεύουμε ειλικρινά, πως η παράταξη αυτή, που σε στιγμές πολύ δυσκολότερες, όχι μόνο ανέκαμψε αλλά βρήκε το σθένος να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της και να οδηγήσει και πάλι το άρμα της χώρας προς την πρόοδο, έχει και τώρα τη δύναμη να ανασυγκροτηθεί και να τρέξει μπροστά.
Η παράταξη που πηρέ ιστορικές αποφάσεις οδηγώντας τον τόπο από το έρεβος των Βαλκανίων και του μοιρολατρικού κρατικισμού στις φωτεινές λεωφόρους της Ευρώπης και της ατομικής δύναμης δεν έχει άλλη επιλογή από το να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο ως κόμμα εξουσίας.
Μετά την απόφαση του Προέδρου της παράταξής Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί και να οδηγήσει το κόμμα στην διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου, είναι ευθύνη όλων όσοι θέλουμε να υπηρετήσουμε σωστά και ευσυνείδητα την παράταξη να καταθέσουμε τις απόψεις μας και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Η εκλογή αρχηγού από το έκτακτο συνέδριο του κόμματος είναι η αφετηρία για την νέα πορεία του κόμματος, η ευκαιρία να ξαναενωθούμε να συσπειρωθούμε και να αναλάβουμε τις μεγάλες ευθύνες μας τώρα που η χώρα, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, θα χρειαστεί μια αξιωματική αντιπολίτευση συμπαγή, υπεύθυνη και σοβαρή με λόγο δυνατό και καθαρό.
Όμως .
Η εκλογή νέου αρχηγού δεν εξουδετερώνει αυτομάτως τις εσωτερικές παθογένειες που η παράταξη από καιρό βιώνει!
Είναι σαφές, πως με τεχνικές από το παρελθόν δεν χτίζεται το μέλλον. Το κόμμα έχει μεγαλώσει, έχει διευρυνθεί, έχει ανοίξει τις πόρτες σε ανθρώπους και στρώματα πληθυσμού που ποτέ παλαιοτέρα δεν άγγιζε αλλά που τώρα βρίσκονται ουσιαστικά στις τάξεις του. Σε αυτούς του ανθρώπους πρέπει να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής και άποψης.
Είναι επίσης σαφές πώς πολλά μέλη, εργάτες, αλλά και φίλοι της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης που έχουν να καταθέσουν καινούργιες ιδέες, κρίσεις, απόψεις, διαφωνίες, μέλη που μπορούν να έχουν άξιο λόγο και σημαντικό ρόλο, ΔΕΝ έχουν βήμα στους κομματικούς μηχανισμούς.
Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι η ιδεολογικοπολιτική της ταυτότητα. Αυτήν την έχει ξεκαθαρίσει προ πολλού. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι παρωχημένες εσωκομματικές πρακτικές, και στρεβλώσεις που έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος του παραδοσιακού πυρήνα των οπαδών σε αγανάκτηση, μια ευρύτατη ομάδα στελεχών σε αποχή και φίλους του κόμματος σε αδιαφορία και παραίτηση. Τοπικές οργανώσεις φαντάσματα, Νομαρχιακές Επιτροπές σε αδράνεια, πρόεδροι της σφραγίδας, φαινόμενα βαρόνων, αποτελούν βαρίδι στα πόδια της παράταξης και την κρατούν εγκλωβισμένη σε τέσσερεις τοίχους προεδρικών, βουλευτικών ή κάθε άλλου είδους γραφείων.
Με βάση τα παραπάνω, με αίσθημα παραταξιακής αλλά κυρίως πολιτικής ευθύνης, θέλοντας να συμβάλουμε σε μια πρωτοβουλία έναρξης ενός ευρύτερου εσωκομματικού διαλόγου και θέτοντας εαυτούς στην διάθεση και κρίση του κόμματος αλλά και των ευρύτερων δυνάμεων και συνιστωσών της κεντροδεξιάς παράταξης προτείνουμε τα παρακάτω «μετασυνεδριακά» βήματα:
1. Εγγραφές και επανεγγραφές μελών και φίλων για την πλήρη και άρτια συμπλήρωση των κομματικών καταλόγων στις κατά τόπους ΝΟΔΕ σε χρονικό διάστημα ρεαλιστικό και επαρκές που θα ανακοινωθεί ανοικτά και πανελληνίως,
2. Επανεξέταση της υπόστασης και χρησιμότητας όλων των τοπικών οργανώσεων και αναδιοργάνωση με συγχωνεύσεις οργανώσεων και κλείσιμο όσον δεν διαθέτουν τα απαραίτητα ενεργά μέλη μέχρι το περάς της διαδικασίας εγγραφών.
3. Δημιουργία Βάσης Δεδομένων Στελεχών και Μελών
4. Δημοσιοποίηση των καταλόγων μελών και ανάρτηση τους στο site του κόμματος έτσι ώστε να διασφαλιστεί η διαφάνεια αλλά και να μπορεί κάθε μέλος να αναλαμβάνει την ατομική παραταξιακή του ευθύνη.
5. Εκλογές για πρόεδρο ΝΟΔΕ με βάση του νέους πλήρεις καταλόγους.
6. Επικοινωνία του νέου αρχηγού και του γραμματέα του κόμματος με όλες τις νέες διοικήσεις τον ΝΟΔΕ για την εκκίνηση ενός ουσιαστικού διακομματικού διαλόγου θέσεων και απόψεων. Απόψεων που τα νεοεκλεγέντα προεδρεία θα επικοινωνήσουν σε ολόκληρη την κοινωνία.
7. Τακτικό συνέδριο του κόμματος κατόπιν του εκτάκτου συνεδρίου στο οποίο θα πρέπει να ακουστούν όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές φωνές.
Η συμμετοχή σε μία παράταξη, η έκφραση απόψεων, η δημιουργία πολιτικής, η εργασία για τον τόπο, δεν είναι προνόμιο κανενός. Είναι δικαίωμα όλων όσοι θέλουν να συμμετέχουν στην δημιουργία και ενδυνάμωση μιας σύγχρονης πολυφωνικής Δημοκρατίας, και τα μεγάλα κόμματα οφείλουν να παρέχουν τα μέσα για την συμμετοχή αυτή.
Το οξυγόνο μιας παράταξης είναι η ανανέωση, και αυτή δεν επιτυγχάνεται με καλές προθέσεις και ευχολόγια αλλά με συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές.
Ζητούνται σκεπτόμενοι πολίτες…
Ν.Δ. : Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον
Το παρελθόν
Το 2004, αναγνωρίσαμε πως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Είπαμε την αλήθεια.
Πιστέψαμε στο στόχο της επανίδρυσης του κράτους.
Βήματα έγιναν.
Εγκαταλείψαμε όμως την προσπάθεια νωρίς, πολύ νωρίς.
Το παρόν
Παραδώσαμε την κυβέρνηση.
Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς καθαρές αιτιάσεις.
Η πίκρα γίνεται αγανάκτηση που με τη σειρά της γίνεται οργή, όσο δεν υπάρχουν πειστικές εξηγήσεις για την κυβερνητική μας συμπεριφορά σε επίπεδο κορυφής.
Αντί να παλέψουμε με κάθε μέσο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, επιλέξαμε να εγκαταλείψουμε με το κεφάλι χαμηλά.
Αποδεχτήκαμε με τραγικό τρόπο την αδυναμία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Το μέλλον
Η παράταξη αν θέλει να έχει προοπτική, χρειάζεται να περάσει από διαδικασίες επανίδρυσης για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επιτυχία, την επόμενη φορά που θα κληθεί να κυβερνήσει.
Ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης για τον τόπο, με πολύ συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Επικαιροποίηση των μελών της παράταξης, δημιουργία βάσης δεδομένων με όλο το στελεχιακό δυναμικό.
Δεν νοείται σε παράταξη με 2,5 και 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους, να πλανάται έστω και σαν υπόνοια, η άποψη περί μη ύπαρξης ικανών στελεχών.
Δεν τίθεται θέμα ιδεολογίας και εσωτερικών αναζητήσεων.
Οι ιδέες μας έχουν επιβεβαιωθεί διαχρονικά και έχουμε δει άλλους πολιτικούς σχηματισμούς να έρχονται κοντά σε αυτές.
Υπάρχει θέμα με την εφαρμογή του προγράμματος στην πράξη.
Πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει ξεκάθαρο σε όλα τα στελέχη, πως στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά», δεν υπάρχουν υπαναχωρήσεις, εκπτώσεις, υπεκφυγές.
Όποιος δεν συμφωνεί σε ένα απαραίτητο πλαίσιο δράσεων, αν θέλει, μπορεί να είναι μαζί μας και να μας υποστηρίζει, αλλά δεν έχει θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κυβέρνηση απλών διαχειριστών.
Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση αποφασισμένη, με συγκεκριμένο σχέδιο και όραμα, μαζί με τα απαραίτητα στελέχη που θα αναλάβουν υπεύθυνα την υλοποίηση στην πράξη.
Το 2004, αναγνωρίσαμε πως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες και τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Είπαμε την αλήθεια.
Πιστέψαμε στο στόχο της επανίδρυσης του κράτους.
Βήματα έγιναν.
Εγκαταλείψαμε όμως την προσπάθεια νωρίς, πολύ νωρίς.
Το παρόν
Παραδώσαμε την κυβέρνηση.
Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς καθαρές αιτιάσεις.
Η πίκρα γίνεται αγανάκτηση που με τη σειρά της γίνεται οργή, όσο δεν υπάρχουν πειστικές εξηγήσεις για την κυβερνητική μας συμπεριφορά σε επίπεδο κορυφής.
Αντί να παλέψουμε με κάθε μέσο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, επιλέξαμε να εγκαταλείψουμε με το κεφάλι χαμηλά.
Αποδεχτήκαμε με τραγικό τρόπο την αδυναμία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Το μέλλον
Η παράταξη αν θέλει να έχει προοπτική, χρειάζεται να περάσει από διαδικασίες επανίδρυσης για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επιτυχία, την επόμενη φορά που θα κληθεί να κυβερνήσει.
Ξεκάθαρο σχέδιο ανάπτυξης για τον τόπο, με πολύ συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
Επικαιροποίηση των μελών της παράταξης, δημιουργία βάσης δεδομένων με όλο το στελεχιακό δυναμικό.
Δεν νοείται σε παράταξη με 2,5 και 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους, να πλανάται έστω και σαν υπόνοια, η άποψη περί μη ύπαρξης ικανών στελεχών.
Δεν τίθεται θέμα ιδεολογίας και εσωτερικών αναζητήσεων.
Οι ιδέες μας έχουν επιβεβαιωθεί διαχρονικά και έχουμε δει άλλους πολιτικούς σχηματισμούς να έρχονται κοντά σε αυτές.
Υπάρχει θέμα με την εφαρμογή του προγράμματος στην πράξη.
Πρέπει με κάθε τρόπο να γίνει ξεκάθαρο σε όλα τα στελέχη, πως στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά», δεν υπάρχουν υπαναχωρήσεις, εκπτώσεις, υπεκφυγές.
Όποιος δεν συμφωνεί σε ένα απαραίτητο πλαίσιο δράσεων, αν θέλει, μπορεί να είναι μαζί μας και να μας υποστηρίζει, αλλά δεν έχει θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κυβέρνηση απλών διαχειριστών.
Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση αποφασισμένη, με συγκεκριμένο σχέδιο και όραμα, μαζί με τα απαραίτητα στελέχη που θα αναλάβουν υπεύθυνα την υλοποίηση στην πράξη.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Φταίνε οι πολίτες ;
Διαβάζουμε και ακούμε κάποια σχόλια, που «τα βάζουν» με τους πολίτες αυτής της χώρας.
Κατακρίνουν τους πολίτες για τις επιλογές τους, επειδή φαίνεται πως αυτές δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους.
Το ίδιο εκλογικό σώμα, με μικρές διαφοροποιήσεις, έδωσε το 2004, άνετη πλειοψηφία στη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Του ανέθεσε να υλοποιήσει συγκεκριμένη δέσμη μεταρρυθμίσεων για την επανίδρυση, όπως εύστοχα λεγόταν, του κράτους.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Όσοι από εμάς, ασχολούμαστε με το ελεύθερο επάγγελμα και αναλαμβάνουμε να υλοποιήσουμε συμβάσεις έργου, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι έχουμε υποχρέωση να υποβάλουμε συγκεκριμένο παραδοτέο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύμβασης που υπογράφουμε.
Η σύμβαση του έργου που ανατέθηκε στον κ. Κώστα Καραμανλή, τον Μάρτιο του 2004, προέβλεπε συγκεκριμένο παραδοτέο, με καταληκτική ημερομηνία, τον Μάρτιο του 2008.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, μερικούς μήνες πριν τη λήξη της προθεσμίας, επανεκτίμησε το παραδοτέο της σύμβασης έργου.
Έκρινε πως έπρεπε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της σύμβασης.
Έκρινε πως έπρεπε να συμφωνηθεί νέο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Οι αιτιάσεις έγιναν δεκτές, με κάποιες επιφυλάξεις.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, υπογράφεται νέα σύμβαση έργου, με συγκεκριμένους όρους και νέα καταληκτική ημερομηνία, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο κ. Κώστας Καραμανλής, προβαίνει σε νέα επανεκτίμηση του παραδοτέου της σύμβασης.
Κρίνει πως οι όροι της σύμβασης είναι υπερβολικά απαιτητικοί.
Κρίνει πως το παραδοτέο δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Απορρίπτει τις εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές στην ομάδα εργασίας.
Φταίνε οι πολίτες ;
Σε μια χρονική περίοδο, που βιώνουμε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που έχει γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με πρόγραμμα και δουλειά, ο κ. Κώστας Καραμανλής επιλέγει τη φυγή.
Η απόφαση του αυτή, υλοποιείται.
Στο μέσο της χρονικής διάρκειας της σύμβασης, τον Σεπτέμβριο του 2009, ζητά νέα επαναδιαπραγμάτευση των όρων και του παραδοτέου.
Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις που παρουσιάζονται, δεν πείθουν.
Η αναθέτουσα αρχή, είναι αυτή τη φορά αμείλικτη.
Απορρίπτει τις αιτιάσεις και κηρύσσει έκπτωτο τον κ. Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.
Φταίνε οι πολίτες ;
Κατακρίνουν τους πολίτες για τις επιλογές τους, επειδή φαίνεται πως αυτές δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους.
Το ίδιο εκλογικό σώμα, με μικρές διαφοροποιήσεις, έδωσε το 2004, άνετη πλειοψηφία στη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Του ανέθεσε να υλοποιήσει συγκεκριμένη δέσμη μεταρρυθμίσεων για την επανίδρυση, όπως εύστοχα λεγόταν, του κράτους.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Όσοι από εμάς, ασχολούμαστε με το ελεύθερο επάγγελμα και αναλαμβάνουμε να υλοποιήσουμε συμβάσεις έργου, γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι έχουμε υποχρέωση να υποβάλουμε συγκεκριμένο παραδοτέο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της σύμβασης που υπογράφουμε.
Η σύμβαση του έργου που ανατέθηκε στον κ. Κώστα Καραμανλή, τον Μάρτιο του 2004, προέβλεπε συγκεκριμένο παραδοτέο, με καταληκτική ημερομηνία, τον Μάρτιο του 2008.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, μερικούς μήνες πριν τη λήξη της προθεσμίας, επανεκτίμησε το παραδοτέο της σύμβασης έργου.
Έκρινε πως έπρεπε να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της σύμβασης.
Έκρινε πως έπρεπε να συμφωνηθεί νέο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.
Οι αιτιάσεις έγιναν δεκτές, με κάποιες επιφυλάξεις.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, υπογράφεται νέα σύμβαση έργου, με συγκεκριμένους όρους και νέα καταληκτική ημερομηνία, τον Σεπτέμβριο του 2011.
Έφταιγαν τότε οι πολίτες ;
Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο κ. Κώστας Καραμανλής, προβαίνει σε νέα επανεκτίμηση του παραδοτέου της σύμβασης.
Κρίνει πως οι όροι της σύμβασης είναι υπερβολικά απαιτητικοί.
Κρίνει πως το παραδοτέο δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Απορρίπτει τις εισηγήσεις για ριζικές αλλαγές στην ομάδα εργασίας.
Φταίνε οι πολίτες ;
Σε μια χρονική περίοδο, που βιώνουμε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που έχει γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με πρόγραμμα και δουλειά, ο κ. Κώστας Καραμανλής επιλέγει τη φυγή.
Η απόφαση του αυτή, υλοποιείται.
Στο μέσο της χρονικής διάρκειας της σύμβασης, τον Σεπτέμβριο του 2009, ζητά νέα επαναδιαπραγμάτευση των όρων και του παραδοτέου.
Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις που παρουσιάζονται, δεν πείθουν.
Η αναθέτουσα αρχή, είναι αυτή τη φορά αμείλικτη.
Απορρίπτει τις αιτιάσεις και κηρύσσει έκπτωτο τον κ. Κώστα Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.
Φταίνε οι πολίτες ;
Η ιστορία ενός αυτοκινήτου (Το τέλος διαμορφώνεται από τους αναγνώστες)
--(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική)--
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μικρή πόλη ζούσε ο Απόστολος.
Ο θείος του Απόστολου, Δημοσθένης είχε πάθος με τα αυτοκίνητα, γνώριζε πολύ καλά τα μηχανικά τους μέρη, τις δυνατότητες τους, αλλά και τους κινδύνους από την απρόσεκτη χρήση τους.
Μαζί με τη βοήθεια άλλων ειδικών, έφτιαξε ένα πρωτοπόρο όχημα, το οποίο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της εποχής του, ακολουθούσε σχεδιασμό διαφορετικής τεχνολογικής κατεύθυνσης.
Το όχημα αυτό έτρεξε και κέρδισε σε πολλούς δύσκολους αγώνες.
Ο Δημοσθένης δεν είχε κάνει οικογένεια.
Σε κάποιον αγώνα, ο Δημοσθένης είχε ζητήσει τη βοήθεια του Σήφη, ενός Κρητικού με εμπειρία στα αυτοκίνητα. Εκείνος ανταποκρίθηκε και έγιναν φίλοι. Δέθηκαν σαν οικογένεια.
Το αυτοκίνητο έμεινε για ένα διάστημα στα χέρια του Σήφη.
Ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα service, αλλά τα κατάφερε και πρόσθεσε νέες νίκες στην αγωνιστική του καριέρα.
Ο Απόστολος μεγάλωσε και αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτός την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Οι μηχανικοί που το πρόσεχαν, με ενθουσιασμό του το παρέδωσαν. Είχαν μια περίεργη διαίσθηση, ότι στα χέρια του, το αυτοκίνητο θα γνώριζε νέες μεγάλες δόξες.
Ο Απόστολος, έκανε κάποιες βελτιώσεις στην αεροδυναμική και στην ιπποδύναμη του οχήματος και ξεκίνησε τις κούρσες.
Χρόνο με το χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα.
Η διαίσθηση έγινε πραγματικότητα και το αυτοκίνητο τερμάτισε πρώτο με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο.
Η ομάδα των μηχανικών πήρε τα πάνω της. Μια νέα σελίδα άνοιγε, γεμάτη ελπίδες για μεγάλες διακρίσεις.
Το αυτοκίνητο συνέχισε να κερδίζει. Όλα έδειχναν ότι πήγαιναν καλά, μέχρι που για ανεξήγητο, μέχρι και σήμερα λόγο, σταμάτησαν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες του μέλλοντος.
Επήλθε στασιμότητα. Κάποιοι μηχανικοί άρχισαν να ανησυχούν για το μέλλον τους στην ομάδα. Ξεκίνησαν παρεμβάσεις, μη εγκεκριμένες από την επιτροπή αγώνων.
Ο Απόστολος οδηγούσε πλέον ένα αυτοκίνητο, χωρίς να ξέρει τα πραγματικά του χαρακτηριστικά.
Τα άσχημα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται.
Ο ενθουσιασμός υποχώρησε, επήλθε η κόπωση.
Οι πολυπληθείς θαυμαστές, παρότρυναν συνεχώς τον Απόστολο και την ομάδα μηχανικών, να προχωρήσουν σε διορθωτικές αλλαγές.
Τα σχέδια υπήρχαν, είχαν παρουσιαστεί σε ειδική έκθεση, που διενεργείται κάθε τέσσερα χρόνια.
Η ομάδα έδειχνε ανήμπορη να ανταποκριθεί.
Ο Απόστολος είχε πέσει σε βαθιά σκέψη.
Έβλεπε πως με την ομάδα που είχε, δεν μπορούσε να τα καταφέρει.
Οι ανταγωνιστές, είχαν εξελίξει το μοντέλο τους. Είχαν υιοθετήσει νέες τεχνολογίες, δοκιμασμένες σε προηγμένα εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Σκεφτόταν να γίνει συνοδηγός, αφήνοντας στη θέση του οδηγού, τον Μανωλιό, γιο του Σήφη, ο οποίος είχε από μικρός ενταχθεί στην ομάδα των μηχανικών που τον υποστήριζε.
Φοβόταν τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Δεν τόλμησε.
Σκεφτόταν να αλλάξει όλη την ομάδα, με άλλη, νέα και άφθαρτη.
Μεγάλο το ρίσκο. Δεν τόλμησε.
Ένα βράδυ, καθώς περιπλανιόταν στο Internet, διάβασε μια είδηση που τον ξάφνιασε ευχάριστα.
Η κυβέρνηση της περιοχής στην οποία ζούσε, αποφάσισε να δώσει κίνητρα για την απόσυρση παλαιών οχημάτων, ξεπερασμένης τεχνολογίας.
Αυτό ήταν! Το αποφάσισε.
Αντί να χάνεται στις ατέρμονες σκέψεις, θα απέσυρε το αυτοκίνητο.
Η απόφαση του αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανταγωνιστές, με ερωτηματικά από τους θαυμαστές.
Πήρε τα χαρτιά του αυτοκινήτου και ξεκίνησε για το κέντρο ανακύκλωσης.
Φτάνοντας εκεί, βρέθηκε μπροστά σε ένα πλήθος θαυμαστών, οι οποίοι μαζί με κάποιους μηχανικούς, αντιδρούσαν στην ιδέα της απόσυρσης και ζητούσαν την ριζική ανακατασκευή του σασμάν και την ανάπτυξη νέων μηχανικών μερών.
Προχώρησε.
Η απόφαση είχε παρθεί.
Παρέδωσε το όχημα στον αρμόδιο υπάλληλο, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Εκείνος, όντας και ο ίδιος θαυμαστής, κοντοστάθηκε.
Η ένδοξη αγωνιστική ιστορία του αυτοκινήτου, θα έσβηνε με το πάτημα του κουμπιού εκκίνησης της πρέσας.
Έβλεπε το πλήθος, άκουγε τις φωνές τους και δίσταζε να συνεχίσει.
Αποφάσισε να μην πατήσει προσωρινά το κουμπί, όταν κοιτώντας τα χαρτιά του αυτοκινήτου, διαπίστωσε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.
Η ημερομηνία της πρώτης κυκλοφορίας που αναγραφόταν στην άδεια του αυτοκινήτου, ήταν η ίδια με την ημερομηνία της σχεδιαζόμενης απόσυρσης.
Ο υπάλληλος είναι σε μεγάλο δίλλημα.
Να πατήσει το κουμπί ή όχι ;
Μια φορά και έναν καιρό σε μια μικρή πόλη ζούσε ο Απόστολος.
Ο θείος του Απόστολου, Δημοσθένης είχε πάθος με τα αυτοκίνητα, γνώριζε πολύ καλά τα μηχανικά τους μέρη, τις δυνατότητες τους, αλλά και τους κινδύνους από την απρόσεκτη χρήση τους.
Μαζί με τη βοήθεια άλλων ειδικών, έφτιαξε ένα πρωτοπόρο όχημα, το οποίο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα της εποχής του, ακολουθούσε σχεδιασμό διαφορετικής τεχνολογικής κατεύθυνσης.
Το όχημα αυτό έτρεξε και κέρδισε σε πολλούς δύσκολους αγώνες.
Ο Δημοσθένης δεν είχε κάνει οικογένεια.
Σε κάποιον αγώνα, ο Δημοσθένης είχε ζητήσει τη βοήθεια του Σήφη, ενός Κρητικού με εμπειρία στα αυτοκίνητα. Εκείνος ανταποκρίθηκε και έγιναν φίλοι. Δέθηκαν σαν οικογένεια.
Το αυτοκίνητο έμεινε για ένα διάστημα στα χέρια του Σήφη.
Ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα service, αλλά τα κατάφερε και πρόσθεσε νέες νίκες στην αγωνιστική του καριέρα.
Ο Απόστολος μεγάλωσε και αποφάσισε να δοκιμάσει και αυτός την οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Οι μηχανικοί που το πρόσεχαν, με ενθουσιασμό του το παρέδωσαν. Είχαν μια περίεργη διαίσθηση, ότι στα χέρια του, το αυτοκίνητο θα γνώριζε νέες μεγάλες δόξες.
Ο Απόστολος, έκανε κάποιες βελτιώσεις στην αεροδυναμική και στην ιπποδύναμη του οχήματος και ξεκίνησε τις κούρσες.
Χρόνο με το χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα.
Η διαίσθηση έγινε πραγματικότητα και το αυτοκίνητο τερμάτισε πρώτο με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο.
Η ομάδα των μηχανικών πήρε τα πάνω της. Μια νέα σελίδα άνοιγε, γεμάτη ελπίδες για μεγάλες διακρίσεις.
Το αυτοκίνητο συνέχισε να κερδίζει. Όλα έδειχναν ότι πήγαιναν καλά, μέχρι που για ανεξήγητο, μέχρι και σήμερα λόγο, σταμάτησαν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες του μέλλοντος.
Επήλθε στασιμότητα. Κάποιοι μηχανικοί άρχισαν να ανησυχούν για το μέλλον τους στην ομάδα. Ξεκίνησαν παρεμβάσεις, μη εγκεκριμένες από την επιτροπή αγώνων.
Ο Απόστολος οδηγούσε πλέον ένα αυτοκίνητο, χωρίς να ξέρει τα πραγματικά του χαρακτηριστικά.
Τα άσχημα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται.
Ο ενθουσιασμός υποχώρησε, επήλθε η κόπωση.
Οι πολυπληθείς θαυμαστές, παρότρυναν συνεχώς τον Απόστολο και την ομάδα μηχανικών, να προχωρήσουν σε διορθωτικές αλλαγές.
Τα σχέδια υπήρχαν, είχαν παρουσιαστεί σε ειδική έκθεση, που διενεργείται κάθε τέσσερα χρόνια.
Η ομάδα έδειχνε ανήμπορη να ανταποκριθεί.
Ο Απόστολος είχε πέσει σε βαθιά σκέψη.
Έβλεπε πως με την ομάδα που είχε, δεν μπορούσε να τα καταφέρει.
Οι ανταγωνιστές, είχαν εξελίξει το μοντέλο τους. Είχαν υιοθετήσει νέες τεχνολογίες, δοκιμασμένες σε προηγμένα εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Σκεφτόταν να γίνει συνοδηγός, αφήνοντας στη θέση του οδηγού, τον Μανωλιό, γιο του Σήφη, ο οποίος είχε από μικρός ενταχθεί στην ομάδα των μηχανικών που τον υποστήριζε.
Φοβόταν τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Δεν τόλμησε.
Σκεφτόταν να αλλάξει όλη την ομάδα, με άλλη, νέα και άφθαρτη.
Μεγάλο το ρίσκο. Δεν τόλμησε.
Ένα βράδυ, καθώς περιπλανιόταν στο Internet, διάβασε μια είδηση που τον ξάφνιασε ευχάριστα.
Η κυβέρνηση της περιοχής στην οποία ζούσε, αποφάσισε να δώσει κίνητρα για την απόσυρση παλαιών οχημάτων, ξεπερασμένης τεχνολογίας.
Αυτό ήταν! Το αποφάσισε.
Αντί να χάνεται στις ατέρμονες σκέψεις, θα απέσυρε το αυτοκίνητο.
Η απόφαση του αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους ανταγωνιστές, με ερωτηματικά από τους θαυμαστές.
Πήρε τα χαρτιά του αυτοκινήτου και ξεκίνησε για το κέντρο ανακύκλωσης.
Φτάνοντας εκεί, βρέθηκε μπροστά σε ένα πλήθος θαυμαστών, οι οποίοι μαζί με κάποιους μηχανικούς, αντιδρούσαν στην ιδέα της απόσυρσης και ζητούσαν την ριζική ανακατασκευή του σασμάν και την ανάπτυξη νέων μηχανικών μερών.
Προχώρησε.
Η απόφαση είχε παρθεί.
Παρέδωσε το όχημα στον αρμόδιο υπάλληλο, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Εκείνος, όντας και ο ίδιος θαυμαστής, κοντοστάθηκε.
Η ένδοξη αγωνιστική ιστορία του αυτοκινήτου, θα έσβηνε με το πάτημα του κουμπιού εκκίνησης της πρέσας.
Έβλεπε το πλήθος, άκουγε τις φωνές τους και δίσταζε να συνεχίσει.
Αποφάσισε να μην πατήσει προσωρινά το κουμπί, όταν κοιτώντας τα χαρτιά του αυτοκινήτου, διαπίστωσε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.
Η ημερομηνία της πρώτης κυκλοφορίας που αναγραφόταν στην άδεια του αυτοκινήτου, ήταν η ίδια με την ημερομηνία της σχεδιαζόμενης απόσυρσης.
Ο υπάλληλος είναι σε μεγάλο δίλλημα.
Να πατήσει το κουμπί ή όχι ;
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009
Ώρα Ευθύνης
Ώρα Ευθύνης.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ κ. ΜΙΧΑΛΗ ΛΙΑΠΗ
Πέμπτη, 3 Σεπτεμβρίου 2009
Δεν μπορώ να συμπράξω με αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ ριζικά. Είναι θέμα πολιτικής συνέπειας. Και ασφαλώς προσωπικής αξιοπρέπειας. Αποφάσεις που –κατά την γνώμη μου- αποτελούν ιστορικό λάθος για την χώρα και ατόπημα για την παράταξη. Η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια. Η Ν.Δ. σε παρατεταμένη κρίση.
Δεν μπορώ να συμμετάσχω σ’αυτό τον παραλογισμό. Με τί επιχειρήματα θα ζητήσουμε και πάλι την ψήφο του λαού, όταν χθές εμφανιστήκαμε να ομολογούμε ότι αποτύχαμε τα χρόνια που κυβερνάμε; Με τι ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε από τους δικούς μας ψηφοφόρους να δώσουν την μάχη, όταν δεν τιμήσαμε την εμπιστοσύνη τους, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια της 4ετίας;
Για λόγους λοιπόν ηθικής και πολιτικής τάξεως δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν έγκαιρα, προ μηνός, με επιστολή μου στον Πρόεδρο του κόμματος είχα επισημάνει τους κινδύνους των πρόωρων εκλογών, για τον τόπο και το κόμμα. Αλλά κυρίως για τον ίδιο προσωπικά. Τότε είχε συμφωνήσει. Τώρα όμως κάποιοι με πολλαπλές διασυνδέσεις και προφανείς ιδιοτελείς λόγους, τον μετέπεισαν…
Παραμένω μάχιμος πολιτικός στην παράταξή μου. Και πιστός στις αυθεντικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της! Είμαι δίπλα στους αγνούς αγωνιστές της Ν.Δ. και συμμετέχω στην σημερινή μεγάλη τους θλίψη και απογοήτευση.
Και είμαι βαθύτατα συγκινημένος για την πάνδημη στήριξή τους τις τελευταίες μέρες, στις απόψεις μου.
Χρειάζεται υπομονή και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια, που έρχονται…
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ κ. ΜΙΧΑΛΗ ΛΙΑΠΗ
Πέμπτη, 3 Σεπτεμβρίου 2009
Δεν μπορώ να συμπράξω με αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ ριζικά. Είναι θέμα πολιτικής συνέπειας. Και ασφαλώς προσωπικής αξιοπρέπειας. Αποφάσεις που –κατά την γνώμη μου- αποτελούν ιστορικό λάθος για την χώρα και ατόπημα για την παράταξη. Η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια. Η Ν.Δ. σε παρατεταμένη κρίση.
Δεν μπορώ να συμμετάσχω σ’αυτό τον παραλογισμό. Με τί επιχειρήματα θα ζητήσουμε και πάλι την ψήφο του λαού, όταν χθές εμφανιστήκαμε να ομολογούμε ότι αποτύχαμε τα χρόνια που κυβερνάμε; Με τι ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε από τους δικούς μας ψηφοφόρους να δώσουν την μάχη, όταν δεν τιμήσαμε την εμπιστοσύνη τους, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια της 4ετίας;
Για λόγους λοιπόν ηθικής και πολιτικής τάξεως δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν έγκαιρα, προ μηνός, με επιστολή μου στον Πρόεδρο του κόμματος είχα επισημάνει τους κινδύνους των πρόωρων εκλογών, για τον τόπο και το κόμμα. Αλλά κυρίως για τον ίδιο προσωπικά. Τότε είχε συμφωνήσει. Τώρα όμως κάποιοι με πολλαπλές διασυνδέσεις και προφανείς ιδιοτελείς λόγους, τον μετέπεισαν…
Παραμένω μάχιμος πολιτικός στην παράταξή μου. Και πιστός στις αυθεντικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της! Είμαι δίπλα στους αγνούς αγωνιστές της Ν.Δ. και συμμετέχω στην σημερινή μεγάλη τους θλίψη και απογοήτευση.
Και είμαι βαθύτατα συγκινημένος για την πάνδημη στήριξή τους τις τελευταίες μέρες, στις απόψεις μου.
Χρειάζεται υπομονή και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια, που έρχονται…
Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009
Πανεπιστημιακό Άσυλο
Το θέμα έχει πια απαξιωθεί, μαζί με τόσα άλλα, καθώς συζητάμε χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια, χωρίς ποτέ να γίνεται τίποτα.
Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 90 και μετά.
Αν και υπάρχουν πολλές παράμετροι, περιορίζομαι σε αυτό καθ'αυτό το θέμα του ασύλου.
Δεν νοείται να γίνονται καταστροφές μέσα στις σχολές, να κλέβονται υπολογιστές, οθόνες, projectors, να καίγονται βιβλία και άλλα υλικά, να σπάζονται πόρτες, παράθυρα, γραφεία, καρέκλες, και να μην γίνεται ΤΙΠΟΤΑ.
Κανένας δεν πρέπει να εμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών, φιλοσοφιών και προτάσεων, μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σωστά υπάρχει η πρόβλεψη του πανεπιστημιακού ασύλου και πρέπει να διατηρηθεί.
Κακώς, πολύ κακώς (και σκόπιμα) γίνεται σύγχυση με την προστασία ανθρώπων και δράσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με τα εκπαιδευτικά δρώμενα και αποσκοπούν στην καλλιέργεια εντάσεων και την πρόκληση κάθε έιδους ζημιών.
Τέτοιο άσυλο δεν υφίσταται και δεν πρέπει να υφίσταται. Δυστυχώς, για αυτό που για τους περισσότερους είναι αυτονόητο, χρειάζεται πιθανόν να γίνει και απαραίτητη σχετική νομοθετική διευκρίνηση.
Όσοι από εμάς έχουμε ζήσει μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 90 και μετά.
Αν και υπάρχουν πολλές παράμετροι, περιορίζομαι σε αυτό καθ'αυτό το θέμα του ασύλου.
Δεν νοείται να γίνονται καταστροφές μέσα στις σχολές, να κλέβονται υπολογιστές, οθόνες, projectors, να καίγονται βιβλία και άλλα υλικά, να σπάζονται πόρτες, παράθυρα, γραφεία, καρέκλες, και να μην γίνεται ΤΙΠΟΤΑ.
Κανένας δεν πρέπει να εμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών, φιλοσοφιών και προτάσεων, μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σωστά υπάρχει η πρόβλεψη του πανεπιστημιακού ασύλου και πρέπει να διατηρηθεί.
Κακώς, πολύ κακώς (και σκόπιμα) γίνεται σύγχυση με την προστασία ανθρώπων και δράσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με τα εκπαιδευτικά δρώμενα και αποσκοπούν στην καλλιέργεια εντάσεων και την πρόκληση κάθε έιδους ζημιών.
Τέτοιο άσυλο δεν υφίσταται και δεν πρέπει να υφίσταται. Δυστυχώς, για αυτό που για τους περισσότερους είναι αυτονόητο, χρειάζεται πιθανόν να γίνει και απαραίτητη σχετική νομοθετική διευκρίνηση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)