Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

«Ημέρα Αμαλίας»

«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για τους bloggers της Ελλάδας




Οι bloggers της Ελλάδας τιμούν την Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία «έφυγε» τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής...


Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.

Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της -ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.

Γραφειοκρατία

Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.

Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».

«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.

Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.

Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki.blogspot.com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα.

Στη μνήμη της Αμαλίας, σήμερα, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».

Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.

Πηγή: in.gr

Σχετικοί δικτυακοί τόποι: To blog της Αμαλίας Καλυβινού

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

FYROM

Μονάχα δυο λόγια...
Το 1992 το Σκοπιανό ήταν στα φόρτε του.
Οι θερμοκέφαλοι της εποχής, φωνάζανε για στρατιωτική επέμβαση στη γείτονα. κατάληψη και προσάρτηση εδαφών.
Οι ακραίοι "προοδευτικοί" μιλούσανε για αδελφικούς δεσμούς με τους λαούς των Βαλκανίων και έκλειναν τα μάτια στο πρόβλημα.
Ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ακολουθώντας τη διπλωματική οδό επίλυσης του προβλήματος, πρότεινε την υιοθέτηση της ονομασίας Σλαβομακεδονία. Η ονομασία αυτή ήταν τότε αποδεκτή από την Κυβέρνηση των Σκοπίων και το θέμα θα έκλεινε.
Ο τότε Πρωθυπουργός θέλοντας να τονίσει τη σημασία της λύσης έκανε την περιβόητη πια δήλωση πως σε 10 χρόνια δεν θα θυμάται κανείς το Σκοπιανό, αν το κλείσουμε το θέμα σήμερα.
Η αντιπολίτευση της εποχής ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ.ά. έκαναν σημαία τη δήλωση αυτή και έπεσαν να κατασπαράξουν τον τότε Πρωθυπουργό. Δεν ήθελαν βλέπετε ούτε να ακούνε για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν δεχόντουσαν να μιλάνε όχι για "Μακεδονία", αλλά ούτε και για επιθετικό προσδιορισμό επί αυτής.
Η πρόταση δεν προχώρησε και αποδοκιμάστηκε σαν εθνικά μειοδοτική.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά, το θέμα δεν έχει κλείσει και αρκετές χώρες έχουν ήδη αρχίσει να αναγνωρίζουν το γειτονικό κράτος, με το όνομα "Μακεδονία".

Κυριακή 29 Απριλίου 2007

Πολιτικό … κέρδος

Ας μιλήσουμε για πολιτικό κόστος. Μια φράση τόσο χρησιμοποιημένη στην Ελλάδα, που θα νόμιζε κανείς ότι δίπλα στο «πολιτικό», δεν ταιριάζει καμία άλλη λέξη.
Νόμοι του κράτους, συνταγματικές αλλαγές, αποφάσεις της κυβερνώσας παράταξης, πολιτικές της αντιπολίτευσης, συμπεριφορές βουλευτών, πολιτευτών, περιφερειαρχών, νομαρχών και δημαρχών, αλλά ακόμα και του τελευταίου κομματικού στελέχους, όλα καθορίζονται και υπαγορεύονται από το πολιτικό κόστος. Οι αρχές, η ευθιξία, τα οράματα, η λογική η ίδια, θυσιάζονται στο βωμό της εύκολης λύσης και της ήσσονος προσπάθειας. Κι αν στο επίπεδο του τελευταίου κομματικού στελέχους δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία – πάντως είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας – σε επίπεδο Κυβέρνησης κάτι τέτοιο είναι απλά ανεπίτρεπτο.
Η λαϊκή ρήση «αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν φτιάχνεις» μοιάζει να μην βρίσκεται στα βιβλία πολλών. Προτιμούν, να αφήσουν άλλους να φτιάξουν την ομελέτα και αυτοί απλά θα γευματίσουν.
Η «τέχνη του εφικτού» είναι πια «Η τέχνη του εύκολου».
Αναρωτιέται όμως κανείς: ποιος ορίζει τι είναι το πολιτικό κόστος; Οι πολιτικοί; Η πολική; Τα ΜΜΕ; Μήπως τελικά ο ίδιο ο λαός; Ποιος κρίνει τα πάντα σε μία δημοκρατία; Η απάντηση είναι αυτονόητη θα πει κανείς. Να που όμως πρακτικά δεν είναι. Ας παραθέουμε χάριν συζήτησης, ευφάνταστα σενάρια ελληνικής επιστημονικής φαντασίας:
Σενάριο 1ο: «Γνωστός άγνωστος» (ελληνικό ιδίωμα και αυτό) εισβάλλει σε Πανεπιστήμιο κάνοντας γυαλιά καρφιά αίθουσες, εξοπλισμό, συγγράμματα, ερευνητικές εργασίες. Το κράτος – δώστε του όποια μορφή εσείς θέλετε - εισέρχεται, τον συλλαμβάνει, πιθανότατα δια τις βίας αλλιώς θα μιλούσαμε για παράδοση, όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά στις βραδινές ειδήσεις. Υπάρχει πολιτικό κόστος;
Σενάριο 2ο: «Γνωστός άγνωστος» (φίλος του πρώτου ίσως) έχει βγει στους δρόμους, έχοντας φυσικά από το σπίτι πάρει όλα τα απαραίτητα. Λεφτά, κλειδιά, γυαλιά, κινητό, σφυρί, καδρόνι και ξυραφάκια. Αφού συναντηθεί με τα φιλαράκια ξεκινούν όλοι μαζί την βόλτα τους. Σε λίγο αρχίζουν να σπάνε ότι βρίσκουν μπροστά τους. Από περιουσίες του κράτους, που «τους καταδυναστεύει», μέχρι περιουσίες ιδιωτών, καθημερινά και σκληρά εργαζόμενων. Φτάνουν μάλιστα να κάψουν το ίδιο το φυλάκιο στον μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Το κράτος προστατεύοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία ως οφείλει , πιάνει τον έναν από αυτούς, τον αφοπλίζει, του περιορίζει χέρια και πόδια με χειροπέδες και τον αφήνει μπρούμυτα στο έδαφος ίσως και χωρίς γρατζουνιά, για να τον συλλάβει μετά. Συνεχίζει με τον επόμενο. Όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά στις βραδινές ειδήσεις. Υπάρχει πολιτικό κόστος;
Σενάριο 3ο: Εισαγγελική έρευνα εμπλέκει σε μεγάλα σκάνδαλα πολιτικούς των παρατάξεων της βουλής. Εκπροσώπους του λαού εκλεγμένους από αυτόν, στην θέση αυτή για να υπηρετήσουν την χώρα. Η Κυβέρνηση άμεσα κινεί τις διαδικασίες και οι υποθέσεις εκδικάζονται. Βρίσκονται οι ένοχοι! Βουλευτές κομμάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Οι ποινές είναι βαριές και εκτελούνται κατά γράμμα και απαρέγκλιτα για όλους. Ξεσπάει σάλος. Όλα τα ΜΜΕ καλύπτουν το γεγονός το οποίο προβάλλεται πανελλαδικά για μέρες. Η χώρα πηγαίνει εσπευσμένα σε εθνικές εκλογές. Υπάρχει πολιτικό κόστος;

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για … πολιτικό κέρδος;

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

DivX και υπότιτλοι σε ένα αρχείο και γρήγορα!!!

Πριν από κάνα χρόνο αγόρασα ένα Home cinema. Αυτό υποστήριζε DivX (όπως άλλωστε και τα περισσότερα πια DVD players). Δοκίμασα λοιπόν να δω κάποιο έργο σε divx μαζί με ελληνικούς υπότιτλους (σε μορφή srt). Το αποτέλεσμα? Τα ελληνικά ήταν κινέζικα...

Είμαι σίγουρος ότι έχει τύχει σε πολλούς. Τα περισσότερα DVD players έχουν γραμμένα τα ελληνικά εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Έψαξα να δω μήπως υπήρχε κάποια ρύθμιση για ελληνικά. Τίποτα. Επόμενο βήμα ήταν να ψάξω μήπως υπήρχε κάποιο νέο firmware που να υποστηρίζει ελληνικά. Εις μάτην... Βέβαια και να έβρισκα κάτι θα είχα ούτως ή άλλως πρόβλημα, γιατί τα γράμματα των υποτίτλων ήταν αρκετά μικρά και δυσανάγνωστα.

Τι κάνουμε λοιπόν όταν για οποιοδήποτε λόγο δε μας βολεύει η λύση divx+srt?

Ψάχνοντας το δίκτυο η πρώτη λύση που συνάντησα ήταν το "κάψιμο" των υποτίτλων πάνω στο βίντεο χρησιμοποιώντας το VirtualDub. Είναι η πιο διαδεδομένη λύση και έχει σίγουρο αποτέλεσμα. Αυτό που βασικά κάνει είναι το reencode του βίντεο με πέρασμα των υποτίτλων σαν εικόνα πάνω στο βίντεο. Τα αρνητικά:
  1. Ότι γράψει δεν ξεγράφει μιας και είναι τμήμα του avi.
  2. Χάσιμο εικόνας για να μπει ο υπότιτλος.
  3. Πολύ χρονοβόρο (ενδεικτικά βίντεο 350ΜΒ γύρω στα 10-15 λεπτά) .
Τη δοκίμασα αυτή τη λύση αλλά δεν άντεχα την καθυστέρηση. Η επόμενη λύση που βρήκα και την οποία συνιστώ είναι η χρήση xsubs (Divx6). Αυτοί είναι υπότιτλοι όπως στο DVD. Μπορείς να βάλεις σε κάποιο βίντεο έως 8 διαφορετικούς υπότιτλους και όταν το δεις να διαλέξεις ποιον θέλεις να δεις ή και κανένα! Το θέμα είναι να τους υποστηρίζει το player σου (Εδώ θέλει μια δοκιμή). Ας περιγράψω αναλυτικά την διαδικασία που ακολουθώ και τα αντίστοιχα προγράμματα:
  1. http://www.trustfm.net/divx/SoftwareAviSub.html
  2. http://fixounet.free.fr/avidemux/
  3. http://www.submagic.tk/
  4. http://www.calcitapp.com/fixavi.zip
Καταρχήν κατεβάζετε το 1 (AviSub ή και το Sub2Divx). Αυτό είναι ένα πρόγραμμα στο οποίο του δίνεται ένα avi αρχείο (το divx σας) και το αντίστοιχο αρχείο υποτίτλων (srt αρχείο). Μπορείτε να διαλέξετε γλώσσα και μέγεθος font (βασικό!). Αφού τα διαλέξετε, κάνετε Generate Subbed Avi και αν όλα πάνε καλά εντός 1-2 λεπτών σας έχει ετοιμάσει ένα ωραίο divx αρχείο με ενσωματωμένους τους υπότιτλους! Το παραγόμενο αρχείο έχει κατάληξη divx. Αυτό το αρχείο (χωρίς τους υπότιτλους) το γράφετε σε κάποιο DVD ή το βάζετε στο USB σας και τσεκάρετε αν το παίζει το player σας. Ίσως χρειαστεί αλλάξετε την κατάληξη από divx σε avi. Αν αρχίσει να παίζει αλλά δε βλέπετε υπότιτλους, πατήστε το κουμπί Subtitles του DVD σας. Αν εκεί δείχνει ότι υπάρχει υπότιτλος, όλα καλά. Επιλέξτε τον. Αν και πάλι δε φαίνεται υπότιτλος ίσως να είναι χαμηλά στην εικόνα και να μη φαίνεται. Παίξτε λίγο με την εικόνα και θα τον βρείτε.

Πάντως αυτό που θα δείτε θα είναι υπότιτλος με μέγεθος και font καθορισμένο από σας!!

Αυτό είναι όλο κι όλο το σενάριο λειτουργίας αν όλα πάνε καλά. Τα υπόλοιπα προγράμματα τα χρησιμοποιούμε αν κάτι δεν πάει καλά. Πιο αναλυτικά:

  • Πολλές φορές θα υπάρχουν υπότιτλοι που έχουν πολύ μεγάλο μήκος ή εκτείνονται σε πάνω από 2 γραμμές. Αν στο AviSub αφήσετε ως font size το default 22, όταν πάτε να φορτώσετε κάποιον τέτοιο υπότιτλο θα σας βγάλει μήνυμα λάθους. Η πιο απλή λύση είναι να μειώσετε το font size, αλλά αυτό δε μας αρέσει ιδιαίτερα. Οπότε πρέπει να αλλάξουμε λίγο το srt αρχείο. Για να πειράξεις υπότιτλους το πιο γνωστό πρόγραμμα είναι το Subtitle Workshop. Το δούλεψα για ένα διάστημα αλλά δε βρήκα αυτόματο τρόπο να φτιάχνει τα μήκη των υποτίτλων. Η λύση: Κατεβάστε το 3 (SubMagic). Με το που θα το τρέξετε πατήστε Open και διαλέξτε το επίμαχο srt. Πατήστε στο tab Fix Errors και εκεί το "ραβδάκι" κουμπί Fix Now. OK τώρα πατάτε στο tab File Operations και στο κουμπί Save και σώζετε τον υπότιτλο. Τώρα ο υπότιτλος είναι ΟΚ για size 22 στο AviSub. Πραγματικά magic...
  • Ένα άλλο πρόβλημα που μπορείτε να συναντήσετε στο AviSub είναι ότι μπορεί κάποια avi αρχεία να μη επεξεργάζονται επιτυχώς: Είτε το εργαλείο θα σας βγάλει μήνυμα ότι δε μπορεί να τα επεξεργαστεί ή θα ξεκινήσει την επεξεργασία και θα κολλήσει. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση. Η πιο απλή λύση είναι να κατεβάσουμε το 4 (FixAvi). Αν κάποιο αρχείο δεν περνιέται από το AviSub, το περνάμε πρώτα από αυτό το πρόγραμμα (είτε ανοίγοντας το πρόγραμμα και διαλέγοντας αρχείο ή και απλά "σέρνοντας" το avi στο εικονίδιο του FixAvi). Αυτό κάνει τις διορθώσεις του (σε χρόνο κάτω του λεπτού για 350MB avi). Δοκιμάζουμε να περάσουμε το παραγόμενο avi αρχείο από το AviSub. Αν είμαστε τυχεροί θα τα καταφέρει και θα έχουμε το ποθητό αποτέλεσμα.
  • Αν ούτε με το FixAvi δε βγει άκρη, η τελευταία μας ελπίδα (τουλάχιστον μέχρι τώρα που γράφω το ποστ) είναι το 2 (AviDeMux). Βασικά έχω την υποψία ότι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και αντί για το FixAvi κατευθείαν, απλά επειδή θέλει λίγο παραπάνω κόπο το έχω χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής μόνο με avi που δεν κατάφερα να φτιάξω με το FixAvi. Πώς δουλεύει: Κάνεις File->Open και διαλέγεις το προβληματικό avi. Στο πρώτο dialog που εμφανίζεται επιλέγεις "Build Time Map". Κάνει κάτι και μετά στο δεύτερο dialog επιλέγεις "Yes". Κάνει και πάλι τα δικά του. Σώζεις το αρχείο και αν όλα έχουν πάει κατ' ευχήν το AviSub θα μπορεί πια να το χειριστεί!
Αυτά. Με βάση αυτό τον οδηγό έχω καταφέρει να βάλω υπότιτλους σε όλες τις σειρές που παρακολουθώ (που δεν είναι και λίγες) καθώς και σε αρκετά έργα. Δεν έχω βρει κάποιο avi το οποίο να μη σώζεται με τίποτα (τουλάχιστον μέχρι τώρα...28-3-2007).

Ελπίζω να βοηθηθεί αρκετός κόσμος. Είστε ελεύθεροι να δίνετε link για το συγκεκριμένο οδηγό σε όποιο site θέλετε.

Γ. Σαμαριτάκης

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007

Απολαυστική επιστολή blogger στην Παναγιωταρέα

Αγαπητή Δρ. Παναγιωταρέα.

Σας απευθύνοµαι ως µέλος της ακαδηµαϊκής κοινότητας που είστε, και συγκεκριµένα σαν Αναπληρώτρια Kαθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, µία θέση που συνεπάγεται δηλαδή την µονιµότητα.

Kαι παίρνω αφορµή επειδή σας ßλέπω συχνά-πυκνά καλεσµένη στην εκποµπή του κ. Γιάννη Πρετεντέρη για τα θέµατα της παιδείας.

H επιλογή του κ. Πρετεντέρη να σας καλεί είναι εξαιρετική.

Αναρωτιέµαι πότε θα την εκµεταλλευτεί κάποιος επιτέλους, καθώς η παρουσία σας σε τέτοιες συζητήσεις Δρ. Παναγιωταρέα είναι η πλέον κατάλληλη για να αποκαλυφθεί η παθογένεια του Eλληνικού Δηµόσιου Πανεπιστήµιου, και το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει.

Bλέπετε Δρ. Παναγιωταρέα, το Eλληνικό πανεπιστήµιο πάσχει πρώτα από όλα όχι γιατί οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις. Πάσχει γιατί δε µπορούν να σεßαστούν ένα πανεπιστήµιο όπου κάποια σαν και εσάς, χωρίς σηµαντικά ακαδηµαϊκά προσόντα, χωρίς ερευνητικό έργο, χωρίς διεκπεραίωση τον ßασικών υποχρεώσεων που έχετε απέναντι στο πανεπιστήµιο, κατέχει µόνιµη θέση καθηγητού σε αυτό.

Θα αναρωτιέστε µε ποιο δικαίωµα σας απευθύνω τον λόγο.

H απάντηση Δρ. Παναγιωταρέα είναι ότι πρώτα από όλα µε τους φόρους µου πληρώνω τους τρεις µισθούς σας – τον πρώτο στο δηµόσιο πανεπιστήµιο, τον δεύτερο στην δηµόσια τηλεόραση, την EΡT, τον τρίτο στο Δηµοτικό Ραδιόφωνο της Αθήνας. (Tον τέταρτο µισθό σας τον πληρώνει το Ίδρυµα Ωνάση).

Kαι επιπλέον όπως εσείς διατηρείτε το δικαίωµα να κρίνετε τους φοιτητές εγώ ως πολίτης έχω το δικαίωµα να κρίνω εσάς.

Tην αφορµή µου την δίνει η προκλητική και θρασύτατη παρουσία σας στα τηλεοπτικά πάνελς ως τιµητού της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η παιδεία στη χώρα µας, όταν εσείς είστε το χαρακτηριστικότερο αίτιο.

Kαι εξηγώ:

Eπισκέφθηκα τον διαδικτυακό τόπου του πανεπιστηµιακού τµήµατος στο οποίο διδάσκετε και µόνη εσείς από όλους τους διδάσκοντες δεν αναφέρετε ούτε το αντικείµενο του διδακτορικού σας, ούτε τις δηµοσιεύσεις σας, ούτε την έρευνα την οποία πραγµατοποιείτε;

Γιατί Δρ. Παναγιωταρέα;

Eίναι µυστικά;

Γιατί η ακαδηµαϊκή κοινότητα να µη γνωρίζει την σηµαντική συνεισφορά σας στην επιστήµη την οποία απαιτεί η καθηγητική καρέκλα που καταλάßατε;

Πείτε µας λοιπόν κυρία Παναγιωταρέα, ποια είναι η ερευνητική δουλειά µε την οποία ασχολείστε στην παρούσα φάση;

Σε ποια έγκυρα περιοδικά του εξωτερικού έχουν δηµοσιευθεί εργασίες σας; Για να µην µπερδευτείτε, δεν εννοώ τα άρθρα σας στις εφηµερίδες. Δεν εννοώ το µυθιστόρηµα µας και το ßιßλίο συνέντευξη ενός πολιτικού προσώπου. Eννοώ αυτά τα επιστηµονικά περιοδικά (refereed scientific journals) στα οποία η δηµοσίευση περνάει από κρίση από µέλη της ακαδηµαϊκής κοινότητας, (το λεγόµενο peer review system) και ßάσει των οποίων η διεθνής ακαδηµαϊκή κοινότητα κρίνει τα µέλη της.

Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο "Citation Index", τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστηµόνων που αναφέρονται στο δικό σας επιστηµονικό έργο;

Πόσες διδακτορικές εργασίες έχετε επιßλέψει από τότε που γίνατε καθηγήτρια και που ßρίσκονται οι διδακτορικοί φοιτητές σας σήµερα;

Mε ßάση ποιο επιστηµονικό έργο εκλεγήκατε στην ßαθµίδα του µόνιµου καθηγητή στο δηµόσιο πανεπιστήµιο;

Ποιο είναι το θέµα του διδακτορικού σας και που το εκπονήσατε; Που δηµοσιεύθηκαν τα αποτελέσµατα του; Πώς προχώρησε την επιστήµη;

Δρ. Παναγιωταρέα, όταν ßγαίνετε στην τηλεόραση οι τηλεθεατές δεν είναι όλοι ανόητοι όπως εσείς πιστεύετε.

Mερικοί από αυτούς έχουν αποκτήσει και διδακτορικό, έχουν διδάξει σε πανεπιστήµια του εξωτερικού, και γνωρίζουν τη σκληρή, επίµονη, ανελέητη διαδικασία που χρειάζεται για να ανέßει κάποιος τις καθηγητικές ßαθµίδες.

Απαιτείται κουραστική και χρονοßόρα έρευνα, δηµοσίευσή της σε έγκριτα περιοδικά, παρουσίασή της σε συνέδρια, επίßλεψη διδακτορικών εργασιών και ερευνητικού έργου, διδασκαλία σε µεταπτυχιακό επίπεδο και προπτυχιακό επίπεδο (δηλαδή προετοιµασία παραδόσεων, διορθώσεις εργασιών, ßαθµολόγηση εξετάσεων κλπ). Ακόµα και για καθηγητές πανεπιστηµίου που έχουν αποκτήσει τα διδακτορικά τους από πανεπιστήµια τα οποία ßρίσκονται στη διεθνή κατάταξη πολύ υψηλότερα από ότι αυτό στο οποίο έχετε σπουδάσει εσείς, δηλαδή για επιστήµονες µε τεράστιο ταλέντο και µεγάλες επιστηµονικές επιδόσεις, οι απαιτήσεις της καθηγητικής καρέκλας απαιτούν όλο το χρόνο τους, όλη την ενέργειά τους, για πάρα πολλά χρόνια.

Eσείς όµως ζείτε στην Αθήνα, εργάζεστε σε τρεις (τουλάχιστον) διαφορετικές δουλειές εκτός του πανεπιστηµίου, γράψατε ένα µυθιστόρηµα, και ταυτόχρονα προσπαθείτε να µας πείσετε ότι εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο που ßρίσκεται σε µία άλλη πόλη από εκείνη που ßρίσκεται ο τόπος κατοικίας σας και της κύριας εργασίας σας, στη Θεσσαλονίκη.

Kαι αυτό που µε εκπλήσσει Δρ. Παναγιωταρέα, αυτό που µε θυµώνει ως πολίτη και ως µέλους της ακαδηµαϊκής κοινότητας είναι ότι όχι µόνο δεν κρύßεστε, αλλά επειδή έχετε το θράσος να ßγαίνετε στις τηλεοράσεις και να παριστάνετε την αγανακτισµένη µε την κατάντια του Eλληνικού πανεπιστηµίου, στην οποία πρώτη από όλους συνεισφέρετε εσείς.

Tο διαδίκτυο είναι ένα νέο µέσο διαλόγου και µετάδοσης πληροφορίας. Αν σας αδίκησα περιµένω την απάντησή σας την οποία θα δηµοσιεύσω χωρίς περικοπές αυτούσια στο blog µου, demasamere.blogspot.com όπου ßρίσκεται και η επιστολή µου προς εσάς.

Mε τιµή,

DMR

Yπόψιν
  • Αναστασία Δουλκέρη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ
  • Ανδρέας Βέγλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ
  • Ελευθερία Καρνάβου, Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ
  • Γιάννης Κρεστενίτης, Γραμματέας Πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ
  • Γιάννης Πρετεντέρης, Δημοσιογράφος
  • Στάθης Σταυρόπουλος, Δημοσιογράφος – Σκιτσογράφος
  • Εφημερίδα Ελευεθεροτυπία
  • Λάκης Λαζόπουλος, Ηθοποιός – Σχολιαστής
  • Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
  • Εφημερίδα Πρώτο Θέμα
  • Περιοδικό "Δες" Εφημερίδα Παρών
  • Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
  • Εφημερίδα Καθημερινή
  • Ραδιοφωνικός Σταθμός Σκαι
  • Εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
  • Εφημερίδα το 'Εθνος
  • Εφημερίδα Αυγή
  • Εφημερίδα ΤΟ ΑΡΘΡΟ
  • Press-gr Blog

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

Φτάνει πια....

Εδώ και 10 ημέρες συμβαίνει κάτι παράξενο και εξωπραγματικό στην χώρα μας.

Παρότι οι τιμές του πετρελαίου διεθνώς μειώθηκαν αισθητά και παραμένουν χαμηλά, η τιμή της βενζίνης στα πρατήρια αυξήθηκε κατά 10 περίπου λεπτά το λίτρο, σε όλα τα πρατήρια βενζίνης.

Γιατί έγινε αυτό; Αυξήθηκε η τιμή του αργού; ΟΧΙ. Υπάρχουν αποθέματα που αγοράστηκαν με ακριβή τιμή; ΟΧΙ

Τότε τι συμβαίνει;

Είναι απλό:

Μειώθηκαν 30-40% τα έσοδα των πρατηρίων από την πώληση πετρελαίου θέρμανσης λόγω της καλοκαιρίας.

Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να επαναφέρει το θέμα των ταμειακών μηχανών στα πρατήρια, για να μπορεί να ελέγχει τους τζίρους τους.

Όλα αυτά όμως δεν αρέσουν στο καρτέλ των καυσίμων. Δεν θέλουν να μειωθούν τα έσοδα τους ούτε δραχμή και αποφασίζουν να αλλάξουν προς τα πάνω τις τιμές τους.

Έτσι είναι όμως; Είμαστε πράγματι τόσο πλούσιοι; Είμαστε πράγματι τόσο πρόθυμοι να συντηρήσουμε το εισόδημα του καρτέλ από την δική μας τσέπη έτσι αβίαστα;

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε; Μπορούμε να αντιδράσουμε. Μπορούμε να δείξουμε σε αυτούς που βάζουν αβίαστα το χέρι στην τσέπη μας με το έτσι θέλω, ότι δεν είμαστε αγελάδες να μας αρμέγουν, είμαστε το χέρι που τους ταίζει...

Μέχρι την επόμενη Τετάρτη, 14 Μαρτίου 2007, μην βάλετε βενζίνη στο αυτοκίνητο σας.

Αφήστε το σπίτι.. πάρτε το λεωφορείο...πάρτε το ποδήλατο...μοιραστείτε την διαδρομή με έναν φίλο σας... αλλά μην βάλετε βενζίνη... αφού είναι τόσο φθηνή και τα κέρδη του καρτέλ τόσα λίγα, δεν θα πάθει κανείς τίποτα αν τα βενζινάδικα δεν έχουν πελάτες για μια μέρα.

Ή μήπως όχι; Μήπως θα δείξουμε επιτέλους οτι δεν είμαστε πρόβατα αλλά ενεργοί και νοήμονες πολίτες;

Αντιδράστε στην απροκάλυπτη επίθεση στην τσέπη μας. Μην βάλετε βενζίνη μέχρι την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007 , και στείλτε αυτό το κείμενο με email σε όλους όσους γνωρίζετε. Όσοι περισσότεροι είμαστε τόσο το καλύτερο!!!!

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007

Τα δελφίνια εκπέμπουν sos (από τη χώρα της ανατέλλουσας ... βαρβαρότητας)

Θυμόμαστε την αντίστοιχη θηριωδία εναντίον των φαλαινών. Οι φάλαινες και τα δελφίνια στην Ιαπωνία, οι φώκιες στον Καναδά και η λίστα αντί να περιορίζεται, μεγαλώνει!

Προειδοποίηση: το σχετικό video είναι σοκαριστικό και βίαιο. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στην Ιαπωνία για τη μαζική σφαγή δελφινιών, θυμίζουν άλλες εποχές. Και όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, καμία σχέση δεν έχουν με το παραδοσιακό, man-to-animal κυνήγι, αφού καταστρατηγούν κάθε έννοια σεβασμού στη φύση. Αν δεν aντέχετε να δείτε το video, υπογράψτε την αίτηση. Αξίζει τον κόπο.

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007

Ο Χουσεΐν και ο σταυρός

Από το Prosopikos του sport.gr

Απορώ. Ο Αρχιεπίσκος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος γιατί δεν έχει ακόμη βγει να πει ότι η ελληνορθόδοξος πατρίδα μας εάλω; Ενας μουσουλμάνος φόρεσε τα εθνικά χρώματα, ένας Χουσεΐν Μουμίν, αν διάβασα καλά στο ρεπορτάζ, έπαιξε με την εθνική ελπίδων! Αλί, αλί και τρισαλί! Οϊμέ! Ωι, ώι μάνα μου και ντουμ τριαλαριλαρό.

Φτάσαμε το σωτήριον έτος 2007 - μετά Χριστόν είναι αλήθεια. Εχουν περάσει σχεδόν δύο αιώνες από την επανάσταση του 1821, και κοντά ένας αιώνας από την ένταξη της Μακεδονίας στο ελληνικό κράτος. Τόσο χρειάστηκε ώστε ένας μη χριστιανός ορθόδοξος να μπορεί να παίξει σε ομοσπονδιακό συγκρότημα. Αποτελεί αν μη τι άλλο ένα μικρό δείγμα ενηλικίωσης της μικρής χώρας μας αυτή η συμμετοχή του Χουσεΐν Μουμίν στην εθνική Ελπίδων.

Διότι το παιδί, άθελά του ή όχι, έθεσε ένα προηγούμενο: όντας μουσουλμάνος φόρεσε το εθνόσημο με τον σταυρό. Δεν είχε δηλαδή κανένα πρόβλημα να αγωνιστεί για ένα σύμβολο το οποίο θεωρητικά δεν το ασπάζεται. Γιατί αγωνίστηκε; Διότι το εθνόσημο με τον σταυρό αντιπροσωπεύει γι` αυτόν κάτι άλλο, όχι απαραίτητα μικρότερο ή λιγότερο από ό,τι αντιπροσωπεύει για τους (μας) τους υπόλοιπους. Αντιπροσωπεύει μια χώρα που αγαπά και τον αγαπά, όπως (θα πρέπει να) συμβαίνει με όλους μας.

Δεν είναι εύκολο αυτό που συμβαίνει. Αν και ο διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας είναι συνταγματική επιταγή, στην πράξη ούτε το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ορθδοξία. Και όσοι διαφωνούν τους παραπέμπω στη φιέστα μετά την κατάκτηση του Euro 2004 στο Καλλιμάρμαρο, όταν ο Χριστόδουλος ως ελληνορθόδοξος «μέγας αγιατολάχ» μιλούσε για «νίκη της ομάδας της ορθοδοξίας» σε ένα τουρνουά αλλόπιστων.

Εύχομαι ολόψυχα ο Χουσεΐν να αποδειχτεί παιχταράς και να οδηγήσει την εθνική Ελλάδος του μέλλοντος σε έναν νέο θρίαμβο. Όχι τίποτε άλλο, για να καταλάβει ο Χριστόδουλος και οι πολιτικοί συνοδοιπόροι του ότι το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως απόδειξη θρησκευτικού δόγματος. Και να αντιληφθούμε σιγά σιγά ότι όταν ένας μουσουλμάνος θεωρεί τιμή του να φορά το εθνόσημο είναι απόλυτα φυσιολογικό - όπως φυσιολογικό είναι και να κρατά ένας αλβανός αριστούχος υπερήφανος την ελληνική σημαία με το εθνόσημο. Και σιγά σιγά τέτοια άρθρα να είναι περιττά.

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2007

Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου - 24/01/2007

Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο πορθμό που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας. Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί λεει : "Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της γης. Στην Ελλάδα"!

Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Και εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει να και το βίντεο. Πανοραμικά από ελικόπτερο ο Κορινθιακός κόλπος και η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο όπου περιέγραφε τις παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στο κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες αλλά ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. Άκουγα και έβλεπα άναυδη.

Έτρεξα στο ελληνικό σάιτ να δω με λεπτομέρεια όλα αυτά τα υπέροχα που είδα στην ξένη εκπομπή και διαβάζω: Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης… Και κάτω δεξιά γράφει. "Το σάιτ είναι υπό κατασκευή"!!! Γιατί Χαρίλαε μου δεν εμπνεύστηκες και σάιτ και βίντεο;

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ να αφιερώνει μια ώρα εκπομπή για τη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου!

Η επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005

Βλέπω στο ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λενε οι ξένοι. Εμείς τι λεμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.

Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου είπα μέσα μου να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα... Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή…

Διαβάζω ότι "μ' ένα έργο σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη "Λίμνη των Κύκνων", εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών και χωρητικότητας 2.400 θέσεων".

Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και επίσης παρεμπιπτόντως αναρωτήθηκα: Πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε που είτε επιμελώς, είτε από αμέλεια χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτή την Ελλάδα; Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας; Μόνο πόσο ακρίβυνε το αγγουράκι πρέπει να μαθαίνουμε; Και καλά, τα κανάλια το παίζουν επειδή πουλάει. Η Πολιτεία γιατί δεν αναδεικνύει τις πρωτιές μας; Μήπως επειδή μαζί με το έργο τελειώνουν και τα κονδύλια και κατά συνέπεια και τα προσωπικά συμφέροντα των Μαυρογιαλούρων;

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2007

ΕΡΕΥΝΑ Πανεπ/μιου Αθηνών: Το ΚΙΝΗΤΟ ακτινοβολεί και ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!!

Θανάσιμες επιπτώσεις στην υγεία μπορεί να έχει η χρήση των κινητών τηλεφώνων όπως πιστοποιεί μεγάλη έρευνα του Τμήματος Bιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. H έρευνα ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, ωστόσο οι επιστήμονες έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αλόγιστη χρήση του κινητού μπορεί να προκαλέσει από καρκίνο του ακουστικού νεύρου έως μείωση της γονιμότητας, αλλοίωση του γενετικού υλικού και επιτάχυνση του «θανάτου των κυττάρων».

Τα πειράματά μας έγιναν σε πειραματόζωα αλλά και σε καλλιέργειες ανθρώπινων κυττάρων υπό πραγματικές συνθήκες χρήσης κινητών», επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Κυτταρικής Bιολογίας και Ραδιοβιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκάς Μαργαρίτης.

H διεξαγωγή πειραμάτων σε ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει, με εξαίρεση μελέτες ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, μελέτες επιδημιολογικές, ροής αίματος στο αυτί, κ.ά. Oλες αυτές, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν καταδείξει επιπτώσεις από τη χρήση του κινητού τηλεφώνου στο αυτί.

«Tα κινητά είναι επικίνδυνα κοντά στο σώμα (αυτί, τσέπες ενδυμάτων) και για πολλά λεπτά κάθε ημέρα και πρέπει επιτέλους να πάψει ο μύθος ότι δεν κάνουν κακό στην υγεία μας», τονίζει ο καθηγητής.

Oι επιπτώσεις στην υγεία, όπως εξηγεί ο κ. Μαργαρίτης, εξαρτώνται από το είδος του κινητού και συγκεκριμένα από την τιμή SAR (specific absorption rate). Πρόκειται για τον ειδικό ρυθμό απορρόφησης της ακτινοβολίας που μετράται σε βατ ανά κιλό σωματικής μάζας και διαφέρει από συσκευή σε συσκευή.

Οι παράμετροι επικινδυνότητας

Άλλες παράμετροι επικινδυνότητας είναι η διάρκεια και συχνότητα της συνομιλίας, η συνολική διάρκεια (σε χρόνια) χρήσης του κινητού, η ισχύς της εκπομπής που σχετίζεται με την ποιότητα του σήματος (απόσταση κινητού - σταθμού βάσης), ο τρόπος χρήσης (απευθείας στο αυτί, hands free, Bluetooth).

Oπως υπογραμμίζεται στην έρευνα, εάν το κινητό τοποθετηθεί στο αυτί κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, τότε μέρος της ακτινοβολίας εισέρχεται στον εγκέφαλο και απορροφάται από τα κύτταρα του εγκεφάλου.

Σε περίπτωση που το έχουμε σε κάποιο σημείο του σώματος, στην τσέπη ή το κρατάμε στα χέρια, τότε η ακτινοβολία θα απορροφηθεί από τα κύτταρα αρχίζοντας από την επιδερμίδα και προχωρώντας προς τα μέσα. «Oι επιπτώσεις και στις δύο περιπτώσεις εξαρτώνται ανάλογα με το ποιους ιστούς θα προσβάλει η ακτινοβολία, την καρδιά για παράδειγμα, ή τα γεννητικά όργανα κ.α.», τονίζει ο κ. Μαργαρίτης.

Oι μελέτες της ερευνητικής ομάδας που έγιναν σε κύτταρα και σε πειραματόζωα έδειξαν μείωση γονιμότητας, επιτάχυνση της γήρανσης και τελικά της καταστροφής του κυττάρου, ανωμαλία στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, αλλά και ενεργοποίηση πρωτεϊνών που σχετίζονται με βλάβες στο DNA και ενδεχόμενη καρκινογένεση.

Eνα σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα, βάσει των μετρήσεων που έγιναν στο εργαστήριο της επιστημονικής ομάδας, είναι πως οι επιπτώσεις από την ακτινοβολία του hands free και του blue tooth είναι μειωμένες έως και μηδενικές.

Όμως, και στις περιπτώσεις αυτές έχει μεγάλη σημασία η θέση στην οποία τοποθετούμε το κινητό κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, αφού η συσκευή θα πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον 40 εκατοστών από οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν αυτοκόλλητα τα οποία διαφημίζονται ότι παρέχουν προστασία του χρήστη από την ακτινοβολία. Όπως όμως δηλώνει ο κ. Μαργαρίτης, «οι μετρήσεις μας δεν έχουν δείξει κάτι τέτοιο».

Οι επιπτώσεις

Από τα μέχρι σήμερα διεθνή ευρήματα από έρευνες που γίνονται ολοένα και πιο εντατικές, και μάλιστα με ακτινοβολία κάτω από τα λεγόμενα «όρια ασφαλείας», στις πιθανές επιπτώσεις έχουν αναφερθεί (εκτός των πολλών άλλων συμπτωμάτων):
  • πονοκέφαλοι, κόπωση
  • απώλεια μνήμης, νευρολογικές διαταραχές, δερματικές παθήσεις
  • υπογονιμότητα, στείρωση σε άνδρες
  • έλλειψη συγκέντρωσης, αϋπνίες
  • περιπτώσεις καλοήθους όγκου του ακουστικού νεύρου (ύστερα από τουλάχιστον 10 χρόνια χρήσης κινητού τηλεφώνου)
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως όλοι όσοι χρησιμοποιούν κινητό τηλέφωνο θα εμφανίσουν κάποιο από τα συμπτώματα αυτά. Πρόσφατες μελέτες που έγιναν στη Σουηδία και στην Αγγλία έδειξαν πως πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν «ραδιοευαισθησία» στις ακτινοβολίες.

Ανασφαλή τα όρια για τις κεραίες

Σχετικά με την επικινδυνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από τους σταθμούς-κεραίες βάσης των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, κάθε χώρα μπορεί να διαμορφώσει τα δικά της «όρια ασφαλείας» λαμβάνοντας υπόψη τα όρια που έχουν προταθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ( Π.O.Y.) και την ανεξάρτητη «διεθνή επιτροπή προστασίας από τις μη ιονίζουσες ακτινοβολίες», αλλά μπορεί
και πρέπει να συνεκτιμήσει τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα. H διακύμανση ανάμεσα στις χώρες είναι πολύ μεγάλη. Tο μεγαλύτερο πρόβλημα για τις κεραίες βάσης υπάρχει στα μεγάλα και πυκνοδομημένα αστικά κέντρα.

«O κάθε κάτοικος έχει το δικαίωμα να μην επιβαρύνεται ούτε με 1 βολτ/μέτρο ακτινοβολίας στον χώρο που ζει και εργάζεται (εξαιρούνται οι επαγγελματικά εκτιθέμενοι) και όχι με 33 ή 45 βολτ/μέτρο που ορίζουν τα ελληνικά όρια ασφαλείας», λέει ο κ. Μαργαρίτης και συνεχίζει: «μελέτες επιδημιολογικές και πειραματικές σε κύτταρα και σε πειραματόζωα συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η ένταση της ακτινοβολίας κινητής τηλεφωνίας κάτω από τα όρια ασφαλείας του Π.O.Y, προερχόμενη είτε από κεραίες βάσης είτε από τη χρήση των κινητών τηλεφώνων, είναι επιβλαβής». Eιδικά για τις γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης έχει παρατηρηθεί πως σε κοντινή απόσταση προκαλείται παιδική λευχαιμία και πάλι σε ένταση πεδίου κάτω από τα όρια ασφαλείας. «Στον νέο νόμο (34 31/3-2-2006) θα έπρεπε να είχε γίνει μέριμνα για όλα αυτά», προσθέτει ο κ. Μαργαρίτης.

«Kάτι τέτοιο δεν έγινε. Aπλά ορίστηκε απόσταση ασφαλείας εγκατάστασης κεραιών (300 μέτρα) από σχολεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, νοσοκομεία, γηροκομεία και ψηφίστηκε μείωση της επιτρεπόμενης πυκνότητας ισχύος κατά 30% από ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα. Η ευθύνη είναι της Πολιτείας, που αποφασίζει για τα όρια, χωρίς να συνεκτιμήσει τα τρέχοντα ερευνητικά συμπεράσματα (1-10 βολτ/μέτρο)», καταλήγει ο κ. Μαργαρίτης.

Αλήθειες και μύθοι για τα κινητά - Παιδί και κινητό

Τα παιδιά, αλλά κυρίως οι γονείς, επιβάλλεται να ενημερωθούν πως το κινητό είναι ένας πομπός που όταν λειτουργεί εκπέμπει ακτινοβολία, σε κάποιες περιπτώσεις ιδιαίτερα μεγάλης ισχύος.

Είναι σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί τι θα συμβεί σε μεγάλο βάθος χρόνου αν το παιδί χρησιμοποιεί το κινητό πολλές ώρες την ημέρα, όχι απαραίτητα για να μιλά, αλλά για να στέλνει μηνύματα, εικόνες ή βίντεο, ή ακόμη για παίζει τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που προσφέρουν οι συσκευές. Σε κάθε περίπτωση, ο πομπός της ακτινοβολίας βρίσκεται στα χέρια του.

Πρέπει να αποφεύγεται τελείως η χρήση του στο αυτί παρά μόνο για επείγουσες περιπτώσεις και για μικρή διάρκεια (μισό έως ένα λεπτό την ημέρα).

Η ομολογία των εταιρειών

Ακόμα και οι ίδιες οι κατασκευάστριες εταιρείες κινητών τηλεφώνων αναφέρουν στα εγχειρίδια χρήσης πως «αν πρόκειται να χρησιμοποιείτε το κινητό για μεγάλη διάρκεια, προμηθευτείτε hands free ή Bluetooth»... Έμμεσα παραδέχονται ότι υπάρχει πρόβλημα. Eνα ακόμη στοιχείο που επίσης αναφέρουν τα εγχειρίδια χρήσης είναι η τιμή SAR που εκφράζει τον ρυθμό απορρόφησης της ακτινοβολίας από τα κύτταρα (βατ ανά κιλό σωματικής μάζας), όταν το κινητό βρίσκεται σε πλήρη ισχύ, (δηλαδή όταν βρισκόμαστε σε δυσμενές σημείο σήματος ή μακριά από κεραία βάσης).

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2007

Ο Γόρδιος Δεσμός του Παραλογισμού

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (Εστία, 3/1/07)

Προ ημερών παρακολούθησα στην τηλεόραση τον υφυπουργό Γεωργίας της «φιλελεύθερης» κυβέρνησής μας να επιτίθεται στον αντίστοιχο εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ με το επιχείρημα πως ιδιωτικοποιώντας φορείς του αγροτικού χώρου η κυβέρνηση Σημίτη τίναξε στον αέρα την ελληνική γεωργία! Πάνω σε παράλληλη λογική ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ άσκησε κριτική στην πολιτική της κυβέρνησής του για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, με τον ισχυρισμό πως παραβιάζεται το πρόγραμμα του κόμματος που αυτός είχε συντάξει. Λες και θεματοφύλακας του κομματικού προγράμματος, και συνακόλουθα της ιδεολογικής κομματικής ορθοδοξίας, είναι το οποιοδήποτε στέλεχος που το έχει συντάξει κι’ όχι ο Πρόεδρος της παράταξης που παίρνει την λαϊκή ψήφο για να το εφαρμόσει!!

Την ίδια ώρα ο αρμόδιος για την Δημόσια Τάξη υπουργός καταγγέλλει (για διάφανους πολιτικούς λόγους) νόμιμα κόμματα της αντιπολίτευσης για συμπόρευση δήθεν με αναρχικά στοιχεία, ενώ αδρανεί μπροστά στις ευθύνες του για την σύλληψη των παρανομούντων. Σε γενικές γραμμές ο βερμπαλιστής υπουργός διστάζει να εφαρμόσει τους υπάρχοντες νόμους και προτιμά τις φραστικές πιρουέτες κατά κομμάτων και αδικοπραγούντων αντι-εξουσιαστών.

Αλλά και η κυβερνητική παράταξη στο σύνολό της είναι αδύνατον να αποφύγει τις λογικές αντιφάσεις. Από την μία εμπλέκεται σε συγκρούσεις για τον διακηρυγμένο της στόχο των ιδιωτικοποιήσεων (με σκοπό προφανώς την μείωση του δημόσιου τομέα της οικονομίας) κι από την άλλη δεν διστάζει να ιδρύσει καινούργιους κρατικούς φορείς (200 μέχρι στιγμής!) με στόχο τη διεκπεραίωση πολιτικών της στόχων. Κόπτεται υπέρ της προστασίας του ανταγωνισμού, αλλά συνειδητά τον παραβιάζει με την ρύθμιση των χρεών ορισμένων προς το ΙΚΑ (ενώ άλλοι τα πληρώνουν κανονικά) και με την μερική απαγόρευση λ.χ. πώλησης ψωμιού από τα σούπερ μάρκετς. Την ίδια ώρα η κρατική εταιρία ΕΚΟ συλλαμβάνεται να νοθεύει καύσιμα. Και να τιμωρείται απλά με πρόστιμο δίχως να επιβάλλονται στην διοίκησή της κυρώσεις για τον πολιτικό της αμοραλισμό.

Το πιό εκπληκτικό όμως είναι πως ο ίδιος ο Υπουργός Ανάπτυξης, ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος δηλ. για την ενθάρρυνση της ανάπτυξης των αγορών και την μεγέθυνση της επιχειρηματικής δράσης, καταφέρθηκε δημόσια (29-12-2006) εναντίον της κερδοσκοπίας. Πως θα επιτύχει την ανάπτυξη των αγορών και την άνθηση των επιχειρήσεων με απαγορευμένη την επιδίωξη του κέρδους (!) δυστυχώς δεν το διευκρίνισε.

Και βέβαια ο παραλογισμός επεκτείνεται και στους απασχολούμενους στον δημόσιο τομέα. Οι περισσότεροι από αυτούς συμπεριφέρονται σαν οι οργανισμοί στους οποίους απασχολούνται να έχουν ιδρυθεί για την καλοπέραση αυτών που εργάζονται εκεί κι όχι για τους πολίτες - πελάτες που οφείλουν να εξυπηρετούν. Χώρια από το γεγονός πως σπάνια εκδηλώνουν αφοσίωση σε αυτό που κάνουν. Με την πρώτη ευκαιρία απέχουν από την δουλειά τους, ανακαλύπτοντας διακοπές και αργίες, ώστε να δουλεύουν όσο γίνεται και λιγότερο.

Από την άλλη μεριά τα ΜΜΕ διεκτραγωδούν την οικονομική κατάσταση του λαού κι αφιερώνουν ολόκληρα ειδησεογραφικά προγράμματα στην τιμή της γαλοπούλας και στις διαφορές κόστους ανάμεσα στις ελληνικές και τις ξένες. Την ίδια ώρα οι υποτιθέμενοι αποδέκτες της αγωνίας των ΜΜΕ για την οικονομική τους επιβίωση, οι Έλληνες πολίτες δηλαδή, δραπετεύουν για διακοπές στο εξωτερικό (κάπου 300.000 Έλληνες), άλλοι 500.000 περίπου (250.000 αυτοκίνητα επί δύο επιβάτες κατά μέσο όρο έκαστο) έφυγαν εποχούμενοι για διακοπές στην ελληνική ύπαιθρο, ενώ άγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός όσων έκαναν το ίδιο χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Την ίδια ώρα τα υπερκαταστήματα και άλλα υπερπολυτελή μαγαζιά πλημμυρίζουν από τον κόσμο που έμεινε πίσω. Η πρόσβασή σε αυτά υπήρξε κάποιες ημέρες σχεδόν αδύνατη από την πολυκοσμία!

Η ανεργία, σύμφωνα με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, αποτελεί το μεγαλύτερο άγχος για τους Έλληνες. Κι όμως, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα εκατοντάδες αναγγελίες για την απασχόληση προσωπικού στον ιδιωτικό τομέα, που όμως οι Έλληνες εργαζόμενοι σχεδόν απόλυτα σνομπάρουν. Ενώ σε αναγγελίες προσλήψεων, ακόμη και οδοκαθαριστών, σε δήμους και κοινότητες προστρέχουν οι Νεοέλληνες κατά χιλιάδες (προφανώς διότι εκτιμούν πως στο δημόσιο τελικά δεν θα απασχοληθούν σε αυτές τις δουλειές) ενώ αρνούνται να εργασθούν λ.χ. ως πωλητές στον ιδιωτικό τομέα.

Τα ΜΜΕ επίσης κόπτονται για την φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών. Αυτό όμως που δεν ομολογούν είναι πως οι μισθωτοί, σαν συντριπτικά περισσότεροι, απλά δηλώνουν περισσότερα εισοδήματα. Δεν πληρώνουν όμως τους περισσότερους φόρους. Αυτοί καταβάλλονται από τις ανώνυμες εταιρείες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Από τους μισθωτούς το 16% (δηλ. μεγαλομισθωτοί, στελέχη τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, ακόμη και ο Πρωθυπουργός και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου) καταβάλλουν σχεδόν το 80% των φόρων όλων των παρεχόντων εξαρτημένη εργασία. Οι περισσότεροι μισθωτοί δεν καταβάλλουν καθόλου φόρους, ενώ πολλοί εισπράττουν και γενναίες επιστροφές.

Μέσα σε όλο αυτό το υποκριτικό σκηνικό, αποκρύπτεται το γεγονός πως στην Ελλάδα μετράμε μοναχά δηλούμενα εισοδήματα, κι όχι την συνολική περιουσία των πολιτών. Δηλ. την ιδιοκτησία ακινήτων, χρεογράφων, μετοχών και αγρών με αδιευκρίνιστες προσόδους.

Απόλυτο Παραλογιστάν δηλαδή, που χαρακτηρίζει την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Μια χώρα θαυμάτων, δίχως λογική συνάφεια ανάμεσα σε πραγματικότητες και διακηρύξεις. Θα τολμήσει κανείς να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό των παραλογισμών;