Φόροι χωρίς σχέδιο, Ελλάδα χωρίς ελπίδα

Τα προηγούμενα χρόνια κληθήκαμε από το Υπουργείο Οικονομικών να κάνουμε αυτοπεραίωση στις επιχειρήσεις μας.
Πιστέψαμε στις θετικές προθέσεις του Υπουργείου και ανταποκριθήκαμε.
Τον περασμένο χρόνο, λάβαμε ειδοποιητήρια σημειώματα πληρωμής για περαίωση των ίδιων    χρήσεων που έχουν ήδη αυτοπεραιωθεί!
Ή υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη χρήση της ελληνικής γλώσσας ή το Υπουργείο μας εξαπατά ή και τα δύο.

Αυτές τις μέρες, που όσοι από μας δεν έχουμε εξωφλήσει όλο το ποσό του φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2011, πληρώνουμε τις υπόλοιπες δόσεις, ακούμε και διαβάζουμε για το νέο φόρο που θα κληθούμε να πληρώσουμε για τα σπίτια μας, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.

Κάνουμε τόσο αγώνα, τόσες θυσίες, μπαίνουμε σε διαδικασίες δανειοδότησης, για να αποκτήσουμε το δικό μας σπίτι και να ξεφύγουμε από τα ενοίκια και στη συνέχεια, πόσες, μα πόσες φορές, το ξαναπληρώνουμε! Με Δημοτικά Τέλη, με Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, με Φόρο Κληρονομιάς, με Έκτακτο Φόρο τώρα, με, με, με...

Παράλληλα, φτάνουν στα γραμματοκιβώτια μας, οι ειδοποιήσεις για την πληρωμή Έκτακτου Φόρου, ως ποσοστό επί του δηλωθέντος εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2011, με καταληκτική ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 2011!

Όσοι δεν τα έχουν παραλάβει, μπορούν να δουν λεπτομέρειες στο λογαριασμό τους στο TaxisNet.

Πρόκειται για Φοροεπιδρομή χωρίς σχέδιο, εκτός και αν πείθεται κάποιος από εμάς, ότι ο στόχος είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, το μήνα Απρίλιο (αυτό αναφέρθηκε από το Υπουργείο).

Ναι κύριοι και κυρίες, να πληρώσουμε! Αλλά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ασχοληθείτε με τις τομές που πρέπει να γίνουν, για να σηκώσει κεφάλι, αυτή η δύσμοιρη χώρα.

Δικαιοσύνη δεν υπάρχει, κλέβουν και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, για να μιλάμε για εξαιρέσεις. Είναι ο κανόνας! 

Μειώνονται ή και κόβονται μισθοί και συντάξεις των 500, 1000 και 1500 ευρώ, την ίδια στιγμή, που παραμένουν απείραχτα προνόμια και απολαβές πολλών χιλιάδων ευρώ, σε διευθυντές, διοικητές, βουλευτές και άλλους.

Ορίστε ένα όριο π.χ. 3000 ευρώ και κόψτε οποιαδήποτε απολαβή ξεπερνά αυτό το όριο. Θέλει ο διευθυντής ή διοικητής 5.000, 10.000, 20.000 ? ας τα αναζητήσει στον ιδιωτικό τομέα. Τέλος.

Υπάρχουν στρατιές ανέργων ή υποαπασχολούμενων καταρτισμένων, που πρόθυμα και με φρέσκια διάθεση θα αναλάμβαναν δράση, με 3.000 ευρώ. 

 Χτυπήστε τη γραφειοκρατία και πετάξτε στο δρόμο (ναι, έτσι αυστηρά) όσους αντιστέκονται σθεναρά, όλα αυτά τα χρόνια, στη μηχανογράφηση και διασύνδεση όλων των υπηρεσιών του Δημοσίου και ΝΠΔΔ, καλυπτόμενοι πίσω από τη μονιμότητά τους.

Να επαναλάβω το αυτονόητο? άντε ας το γράψω άλλη μια φορά.

Ο ελεύθερος επαγγελματίας, ή ο ιδιωτικός υπάλληλος, οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να προσαρμόζεται - εκπαιδεύεται στις νέες τεχνολογίες και απαιτήσεις της εποχής.

Μπορεί να φανταστεί κανείς, τι τύχη μπορεί να έχει στον Ιδιωτικό Τομέα, ένας υποψήφιος για μια διοικητική θέση γραφείου, όταν γνωρίζει μόνο γραφομηχανή και αδυνατεί να χειριστεί αποτελεσματικά έναν υπολογιστή? 

Γιατί λοιπόν στο Δημόσιο να είναι διαφορετικά? Τι είναι εκεί? Άλλη Ελλάδα?

Αυταπάτες δεν έχουμε. 

Η κυβέρνηση ψηφίστηκε προβάλοντας το σλόγκαν "Λεφτά Υπάρχουν" και οι άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτό, έχουν προσδοκίες, περιμένουν διορισμούς, βολέματα, καλή και άνετη ζωή με σταθερό μισθό από το Δημόσιο.

Το ίδιο συνέβη και με την προηγούμενη κυβέρνηση και τόσες άλλες.

Υπομονή, Υπομονή, Υπομονή, αλλά έρχεται και η χρονική συγκυρία του "Δεν πάει άλλο".

Το σοβαρότερο είναι ότι πλέον δεν έρχεται, δεν την αναμένουμε. Έχει ήδη παρέλθει.

Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει. Στην Οικονομία, στην Παιδεία, στη Δικαιοσύνη, στην Κοινωνική Ευαισθησία.

Μπορούμε να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε μέτρα που ισοδυναμούν με λήψη παυσίπονου από έναν άνθρωπο στον οποίο έχει εντοπιστεί καρκίνος.

Οι πόνοι γίνονται λιγότερο ανυπόφοροι, αλλά έχει ελπίδα ζωής αν δεν αφαιρεθεί αποτελεσματικά ο καρκίνος?

---

Υ.Γ. Κάνω βέβαια και την εξής σκέψη : Αν αυτοί που επιθυμούν τη διατήρηση αυτής της κατάστασης στο ευρύτερο Ελληνικό Δημόσιο, είναι η πλειοψηφία των πολιτών, τότε δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Αυτό είναι και σε όποιον δεν αρέσει ή μαθαίνει να ζει με αυτό ή εγκαταλείπει τη χώρα.

Απόστολος Παυλίδης