Στους περισσότερους από εμάς, αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα και η απόλαυση της ζωής χωρίς όρια. Ταυτόχρονα, η αγάπη για τη ζωή, μας οδηγεί στην αποφυγή δραστηριοτήτων που εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια μας.
Κάποιες φορές που δεν συμβαίνει αυτό, οι συνέπειες μπορεί να είναι οδυνηρές, μη αναστρέψιμες.
Η Ελλάδα μας, όλοι εμείς μαζί, έχουμε επιβιβαστεί σε ένα αυτοκίνητο.
Η διαδρομή μαγεύει και ο οδηγός παρασύρεται σε υπερβολές, που προσφέρουν μοναδικά αισθήματα ευχαρίστησης, αλλά την ίδια ώρα αυξάνουν την πιθανότητα θανάσιμης συντριβής.
Τι κάνουν οι επιβάτες?
Κάποιοι θέλουν να ζήσουν αυτές τις μοναδικές στιγμές αυξημένης αδρεναλίνης, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο θανάτου.
Άλλοι, όταν τους ρωτάνε τη γνώμη τους (ενίοτε κάθε 4 χρόνια), δηλώνουν πως η ασφάλεια της ζωής, της δικής τους και των παιδιών τους, δεν μπαίνει στη ζυγαριά με τίποτε άλλο.
Ωστόσο, στη συνέχεια, είναι οι ίδιοι που όταν γοητεύονται από τη λάμψη του αυτοκινήτου, φωνάζουν επιτακτικά : "σανίδωσέ το".
Υπάρχουν βέβαια και οι συνετοί, οι επιβάτες που θέλουν περισσότερο να φτάσουν στον προορισμό τους, ήρεμα και με ασφάλεια, παρά γρήγορα, αλλά με πιθανούς τραυματισμούς ή τραγικές απώλειες.
Τι κάνει ο οδηγός ?
Στα πλαίσια του παραπάνω συνειρμού, χωρίς καθόλου σκέψη, οι φωνές που θα ακουστούν, θα είναι : " Μα ότι θέλει η πλειοψηφία! Τι? Θέλει και ρώτημα?"
...
Οι συνειδητοποιημένοι και συνετοί επιβάτες, ζουν με το φόβο, ότι από στιγμή σε στιγμή, μπορεί να συμβεί το αναπάντεχο κακό. Ελπίζουν στην όποια σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση του οδηγού, ώστε να μην παρασυρθεί από την απόλαυση της στιγμής.
Κάποιοι δεν το αντέχουν και εγκαταλείπουν το αυτοκίνητο. Προτιμούν να εγκαταλείψουν το προγραμματισμένο ταξίδι και να δοκιμάσουν άλλα αυτοκίνητα, περισσότερο ασφαλή.
Μετά από κάθε στραβοτιμονιά και εφόσον δεν έχει επέλθει το μοιραίο, ρωτάνε τον οδηγό, γιατί είναι τόσο επιπόλαιος και απρόσεκτος και απαντά: "Μην ζητάτε ευθύνες μόνο από μένα. Όλοι μαζί φωνάζατε να το σανιδώσω!"
...
Στην καθημερινή μας ζωή, πόσοι από εμάς, θα επιβιβαστούμε σε λεωφορείο, όταν γνωρίζουμε ότι ο οδηγός, εύκολα και χωρίς πολλές ή και καθόλου αναστολές, θα κινηθεί εκτός ορίων ασφαλείας, είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε ακόμα και με την παρότρυνση πολλών επιβατών?
Τι θα συνέβαινε, αν οι οδηγοί των αεροπλάνων, τραίνων, λεωφορείων και λοιπών μέσων μεταφοράς, χειρίζονταν το τιμόνι, με τον ίδιο τρόπο που χειρίζεται το τιμόνι, ο οδηγός του αυτοκινήτου της Ελλάδας?
Κάποιες φορές που δεν συμβαίνει αυτό, οι συνέπειες μπορεί να είναι οδυνηρές, μη αναστρέψιμες.
Η Ελλάδα μας, όλοι εμείς μαζί, έχουμε επιβιβαστεί σε ένα αυτοκίνητο.
Η διαδρομή μαγεύει και ο οδηγός παρασύρεται σε υπερβολές, που προσφέρουν μοναδικά αισθήματα ευχαρίστησης, αλλά την ίδια ώρα αυξάνουν την πιθανότητα θανάσιμης συντριβής.
Τι κάνουν οι επιβάτες?
Κάποιοι θέλουν να ζήσουν αυτές τις μοναδικές στιγμές αυξημένης αδρεναλίνης, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο θανάτου.
Άλλοι, όταν τους ρωτάνε τη γνώμη τους (ενίοτε κάθε 4 χρόνια), δηλώνουν πως η ασφάλεια της ζωής, της δικής τους και των παιδιών τους, δεν μπαίνει στη ζυγαριά με τίποτε άλλο.
Ωστόσο, στη συνέχεια, είναι οι ίδιοι που όταν γοητεύονται από τη λάμψη του αυτοκινήτου, φωνάζουν επιτακτικά : "σανίδωσέ το".
Υπάρχουν βέβαια και οι συνετοί, οι επιβάτες που θέλουν περισσότερο να φτάσουν στον προορισμό τους, ήρεμα και με ασφάλεια, παρά γρήγορα, αλλά με πιθανούς τραυματισμούς ή τραγικές απώλειες.
Τι κάνει ο οδηγός ?
Στα πλαίσια του παραπάνω συνειρμού, χωρίς καθόλου σκέψη, οι φωνές που θα ακουστούν, θα είναι : " Μα ότι θέλει η πλειοψηφία! Τι? Θέλει και ρώτημα?"
...
Οι συνειδητοποιημένοι και συνετοί επιβάτες, ζουν με το φόβο, ότι από στιγμή σε στιγμή, μπορεί να συμβεί το αναπάντεχο κακό. Ελπίζουν στην όποια σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση του οδηγού, ώστε να μην παρασυρθεί από την απόλαυση της στιγμής.
Κάποιοι δεν το αντέχουν και εγκαταλείπουν το αυτοκίνητο. Προτιμούν να εγκαταλείψουν το προγραμματισμένο ταξίδι και να δοκιμάσουν άλλα αυτοκίνητα, περισσότερο ασφαλή.
Μετά από κάθε στραβοτιμονιά και εφόσον δεν έχει επέλθει το μοιραίο, ρωτάνε τον οδηγό, γιατί είναι τόσο επιπόλαιος και απρόσεκτος και απαντά: "Μην ζητάτε ευθύνες μόνο από μένα. Όλοι μαζί φωνάζατε να το σανιδώσω!"
...
Στην καθημερινή μας ζωή, πόσοι από εμάς, θα επιβιβαστούμε σε λεωφορείο, όταν γνωρίζουμε ότι ο οδηγός, εύκολα και χωρίς πολλές ή και καθόλου αναστολές, θα κινηθεί εκτός ορίων ασφαλείας, είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε ακόμα και με την παρότρυνση πολλών επιβατών?
Τι θα συνέβαινε, αν οι οδηγοί των αεροπλάνων, τραίνων, λεωφορείων και λοιπών μέσων μεταφοράς, χειρίζονταν το τιμόνι, με τον ίδιο τρόπο που χειρίζεται το τιμόνι, ο οδηγός του αυτοκινήτου της Ελλάδας?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου