Φτερωτά σανδάλια και …. Ξυπόλητοι.

Ψάχνοντας τις προάλλες πληροφορίες και ιδέες για το πρόγραμμα digi-content για την «δημιουργία ελληνικού ευρυζωνικού περιεχομένου (ας μην ασχοληθώ τώρα με το ποιος σκαρφίστηκε αυτόν τον όρο…), σερφάριζα στο «ιντερνέτ» που λένε και οι «γνώστες» του αντικειμένου. Λειτουργία για μένα τόσο φυσική όσο το να ανοίξω το ψυγείο. Το ίδιο και για εκατομμύρια ανθρώπους και παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα εικονικό σύμπαν με χιλιάδες χρήσιμες πληροφορίες ανοιχτό στον οποιονδήποτε. Το ίδιο και για τα ελληνόπουλα το ίδιο και για τα … αυστραλόπουλα. Το ίδιο;

Για να δούμε….


Φέρνω για παράδειγμα μια ιστοσελίδα που μου υπέδειξε ένας φίλος: http://www.wingedsandals.com/ μτφ. «Φτερωτά Σανδάλια». Σαφής η παραπομπή φυσικά στον θεό Ερμή της ελληνικής μυθολογίας και στα πατούμενά του.
Ανοίγοντας την ιστοσελίδα, ένα παιχνιδιάρης Ερμής με προσκαλεί να με ταξιδέψει με τα φτερωτά του σανδάλια σε «έναν μαγικό μέρος, με απίστευτους θεούς, θαρραλέους ήρωες και τρομερά τέρατα!».

Ακολουθώντας τον, χάνομαι σαν να ήμουν 12 χρονών σε μια γεμάτη χρώματα περιήγηση στην αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία. Μια μακέτα της αρχαίας Αθήνας με την ακρόπολη, το Ηρώδειο και αλλά κτίρια είναι ο χάρτης μου. Μέσω εύχρηστων μενού και επιλογών μπορώ να μάθω για την αρχαία Ελλάδα, να δω τους φιλοσόφους της, τους θεούς της, τα κτίρια της, να μάθω για την μόδα της, για διατροφικές συνήθειές και ένα σορό άλλες πληροφορίες. Μέσα σε μια όμορφη ηλεκτρονική δημιουργία κάθε μικρό και μεγάλο παιδί μπορεί να μάθει την αρχαία ελληνική ιστορία, την δικιά μας ιστορία σε… άπταιστα αγγλικά!

Όπως οι περισσότεροι από εσάς θα έχουν ήδη καταλάβει, στο συγκεκριμένο site δεν έχει συνεισφέρει ούτε γραμμή κώδικα η ελληνική πολιτεία. Είναι μια δημιουργία της Australian Broadcasting Corporation σε συνεργασία με το Κέντρο Κλασικών Σπουδών και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Μελβουρνης. Μια δημιουργία ενός κράτους που αντιλαμβάνεται πως το ίντερνετ είναι η σύγχρονη βιβλιοθήκη και ότι τα πανεπιστήμια και τα κέντρα μόρφωσης έχουν αυτόνομο ρόλο στην διαδικασία επιμόρφωσης και δεν αποτελούν εργαλεία του εκάστοτε υπουργού παιδείας, ούτε παιχνιδάκια για τους αιώνιους φοιτητές και την ετήσια επαναστατική γυμναστική τους.

Τα αυστραλόπουλα λοιπόν στην τάξη τους, εφοδιασμένα με τον υποφορητό υπολογιστή τους –σαν αυτόν που μοιράσαμε πρόπερσι κι εδώ στη χώρα μας και πιάνει λίγο χώρο στο δεξί πάνω ράφι κάθε παιδικού δωματίου- σερφάρουν στο μάθημα της ιστορίας, μαθαίνοντας με τον πιο φυσικό για αυτά τρόπο, ιστορία, μυθολογία και φαντάζομαι πολλά ακόμα που δεν υπέπεσαν στην αντίληψη μου.

Για τα ελληνόπουλα από την άλλη, και παρά τα εκατομμύρια εκατομμυρίων που τα Υπουργεία έχουν απλόχερα χαρίσει σε προγράμματα επιχορηγήσεων και μεγαλοεργολάβους λογισμικού, το ελληνικό ιντερνέτ παραμένει ένας ακατάστατος τόπος ασυνάρτητων πληροφοριών, επικίνδυνων τόπων και ανούσιας διασκέδασης.

Το ελληνικό «ευρυζωνικό» περιεχόμενο λοιπόν, το δημιουργούν ξένοι. Οι δικοί μας στα πλαίσια του εν λόγω προγράμματος προσπαθούσαν να «τους μείνει κάτι» , «να πάρουν κανένα λαπτοπ» και άλλα κλασικά της ψωροκώσταινας.

Δυστυχώς παραμένουμε ξυπόλητοι…