Το τέλος της κομματικοποίησης!

… Η ομάδα μαζεύτηκε στο σημείο που είχε συμφωνήσει. Όλα ήταν έτοιμα: οι αφίσες, η κόλλα, η βούρτσες, γάντια σκούφος κασκόλ και φύγαμε. Η πόλη το πρωί έπρεπε να είναι βαμμένη με τα χρώματά μας....

Αν σε κάποιους η παραπάνω εικόνα φέρνει όμορφες αναμνήσεις από εκλογές του παρελθόντος καλώς και το κάνει. Όλοι όσοι ασχοληθήκαμε ενεργά με τα κομματικά λίγο ή πολύ, μια αφίσα την κολλήσαμε, κάποια αντίπαλη αφίσα «κατεβάσαμε», και οι πιο … τυχεροί άρπαξαν και μία-δύο ψιλές…!

Όμως εν έτη 2010 – και μάλλον αργήσαμε- όλα τα παραπάνω δε θα πρέπει να είναι τίποτα παραπάνω από απλές αναμνήσεις και εμπειρίες που μας έκαναν σοφότερους. Αν πραγματικά σας ήρθε η διάθεση να τα ξανακάνετε τότε κάπου εδώ θα διαφωνήσουμε!

Η εποχή που η πολιτική ταυτιζόταν με το πεζοδρόμιο και τα στελέχη με οπαδούς αντιπάλων σε ποδοσφαιρικό αγώνα , η εποχή των κομματικών στρατών, έχει κλείσει οριστικά. Οι αντίστοιχοι κομματικοί μηχανισμοί δεν υπάρχουν καν, ενώ δύσκολα θα βρεις ακόμη και νεολαίο, -που σέβεται τη νοημοσύνη του- που θα είχε την διάθεση να ασχοληθεί με αφισοκόλληση. Άλλωστε δύσκολα πια θα βρεις ούτως ή άλλως νέο άνθρωπο που να ασχολείται με την πολιτική γενικότερα.

Βαρύγδουπα θα μπορούσε κάνεις να πει πως τα κόμματα έχουν ξοφλήσει όμως θα ήταν μάλλον αφελές. Τα κόμματα αποτελούν δομικά στοιχεία του πολιτεύματος μας κι ακόμη κι αν υποθέσουμε πως τα δύο μεγάλα κόμματα κλείνουν τον κύκλο τους, κάποια αλλά θα εμφανιστούν. Κοινός τόπος όμως είναι πως τα κόμματα παραπαίουν. Δεν πείθουν τους πολίτες, δεν τους δίνουν τις λύσεις που περιμένουν από αυτά και, πολύ περισσότερο, δεν τους δημιουργούν καμία αίσθηση ασφάλειας, ελπίδας ή προοπτικής.

Είμαστε λοιπόν στο τέλμα ή στην απαρχή μιας νέας νοοτροπίας; Σε πολιτικό αδιέξοδο ή στο ξεκίνημα ενός νέου τρόπου σκέψης πιο πολιτικού, και λιγότερο οπαδικού; Θα ήθελα να πιστεύω πως είναι το δεύτερο.

Την διαφορά, την αλλαγή –τί κακοποιημένη λέξη- την υπέρβαση, δε θα την κάνουν τα κόμματα με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Προσπάθησαν, τους δόθηκε κάθε δυνατότητα να το πράξουν και απέτυχαν.

Την Καινούργια Σελίδα θα την γράψουν οι ενεργοί πολίτες. Οι ομάδες των ενεργών πολιτών. Οι εθελοντές, τα σωματεία, οι σύλλογοι οι οργανώσεις. Αυτοί που ούτως η άλλως κάθε μέρα κοπιάζουν για κάτι καλύτερο χωρίς μισθολογικές απολαβές, χωρίς απώτερους στόχους αλλά μόνο για την χαρά της δημιουργίας, της βοήθειας στο συνάνθρωπο, της καλυτέρευσης του εαυτού τους και του περιβάλλοντός τους. Αυτοί που δίνουν στην «πολιτική» το πραγματικό της νόημα.

Ο ενεργός πολίτης έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει στο κοινωνικό του περιβάλλον από όσα ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης ο Πρωθυπουργός ή ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και το πράττει ήδη παρότι η επίσημη πολιτεία συνήθως κωφεύει ή ακόμη και δυσχεραίνει το έργο του.

Η κομματικοποίηση δεν ταυτίζεται με την πολιτική! Η πολιτική δεν ταυτίζεται με τα κόμματα. Πολιτική είναι οι πολίτες!

Το τέλος των κομμάτων; Δύσκολο. Το τέλος της κομματικοποίησης; Μακάρι!

Τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι η ώρα της πολιτικοποίησης!